Μ. Αρχιμανδρίτου, Ο λύκος και ο νόμος, 2015
Η απόδοση σε έναν άνθρωπο του χαρακτηρισμού «είσαι λύκος» και ο στιγματισμός του ως θηρίου αποτελεί στις αρχαϊκές αφηγήσεις το αποτέλεσμα μίας κυρωτικής δράσης για μία πράξη που συνιστά malum in se, είναι με άλλα λόγια καθεαυτή, εγγενώς κακή (Λυκάων-ανθρωποφαγία).
Στο έργο αυτό προσεγγίζονται ερμηνευτικά διάφορες αφηγήσεις με αφετηρία τη συμβολική και πραγματική δράση του στιγματισμού κάποιου ανθρώπου ως λύκου είτε αυτός προκύπτει στο πλαίσιο των μεσαιωνικών κυρωτικών δράσεων που συνεπάγονται αποπροσωποποίηση του δράστη και εξορία είτε συνιστά προσδιορισμό που συνδέεται με την εξαιρετική προ-νεωτερική αγωνιστική ικανότητα των βόρειων πολεμιστών. Ενίοτε η εκούσια επιλογή του υβριδισμού (λύκος-άνθρωπος) συνιστά αναζήτηση της ταυτότητας, άλλοτε είναι το αποτέλεσμα ακούσιας εσωτερικής δράσης [κυριαρχία ενός πάθους, μίας τερατώδους επιθυμίας]. Σε κάθε περίσταση το στίγμα εγγράφεται σε ανθρώπους που ανευρίσκονται σε μεταιχμιακές καταστάσεις, σε συνθήκες πρωτογενούς, αμετροεπούς βίας, ανεξέλεγκτης ροής των συναισθημάτων. Ο άνθρωπος που μεταμορφώνεται σε λύκο, ενεργεί ως λύκος αλλά σκέφτεται ως άνθρωπος. Είναι ο Warg των μεσαιωνικών δασών, ο προ-νεωτερικός βόρειος πολεμιστής που αναβιώνει διαρκώς τη furor της άγριας μάχης, ο ασθενής που παλεύει με τον λύκο της περίσσειας ενέργειας εντός του. Ο λυκάνθρωπος μέσα από διάφορους πολιτισμικούς μετασχηματισμούς συμβολίζει την αχαλίνωτη αγριότητα, τη θηριώδη μανία και την ακόρεστη πείνα με τρόπους που ούτε ο άνθρωπος ως τέτοιος αλλά ούτε και ο λύκος θα μπορούσε να αναπαριστά. Οι μύθοι που οικειοποιούνται το μοτίβο του λύκου για να δηλώσουν τον άνθρωπο υπαινίσσονται κυρίως την ύβρη (υποτιθέμενη ή πραγματική) μίας περίσσειας της επιθυμίας, η οποία ενίοτε εξαργυρώνεται σε βίαιη δράση.
Edition info
Table of contents +
Εισαγωγικά.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΛΥΚΑΟΝΑ
Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ.
Η ΑΝΘΡΩΠΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΖΩΟΥ.
ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ: ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΙΚΗ ΤΟΥ ΦΥΣΗ: Η ΑΜΦΙΘΥΜΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ.
ΤΟ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΓΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣΗΣ.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ: Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Η ΑΡΤΕΜΗ ΩΣ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
ΚΡΥΠΤΕΙΑ: ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΤΗΣ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ.
ΟΙ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ-ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.
ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ ΠΡΩΤΗ: Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
HOMO SACER.
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
WARG, Ή Ο ΛΥΚΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ
Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟΥ: ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ-ΠΡΩΙΜΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ.
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΩΝ «ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΩΝ».
ΟΙ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗ ΛΙΒΟΝΙΑ: ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ.
ΟΙ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ (OUTLAWS) ΚΑΙ Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΞΟΡΙΑ ΤΟΥΣ (OUTLAWRY).
Ο WARG ΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΥΚΟΣ.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ OUTLAW ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΙΜΙΚΗ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΔΙΚΑΪΚΗ.
O COMES ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ (ΚΥΡΙΩΣ) ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
Ο ΞΕΝΟΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ: ΟΙΚΟΙΟΤΗΤΑ, ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ.
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΛΑΩΝ.
ΟΙ BERSERKS, Η ΒΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ.
ΛΑΪΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΩΣ ΣΗΜΕΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ.
O ΛΥΚΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ [BESTIARIES].
ΛΑΪΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΙΑ.
ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΙΑΣ: Το “Lai” της MARIE DE FRANCE.
Melion και Biclarel.
Διαφυγή ή ταυτότητα.
Ο ΛΥΚΟΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ‘ROMAN DE LA ROSE’. O FAUX SEMBLANT.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ: ‘ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΛΥΚΕ…’.
Η ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΗ ΣΟΥ ΨΥΧΗ ΕΚΥΒΕΡΝΟΥΣΕ ΛΥΚΟ: Ο ΕΜΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ.
ΤΟ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΛΥΚΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ.
Ο ΛΥΚΟΣ ΩΣ ΜΟΤΙΒΟ ΤΩΝ ΑΦΗΓΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ: F. SCHILLER.
Άνεμος Φόνιος.
Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ.
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ.
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ
ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ/ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗΣ
Η ΛΕΞΗ ‘ΛΥΚΟΣ’ ΩΣ ΟΝΟΜΑ ΔΗΛΩΤΙΚΟ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ.
Η ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΖΩΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΥΣΣΩ.
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ.
Ο ‘ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ’ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΩΣ ΤΟΝ HOBBES.
Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ΩΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.
Ο ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ ΩΣ ‘ΚΑΚΟΣ’ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ‘ΘΗΡΑΜΑ’ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.
Η ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ-ΒΟΥΛΗΣΗ.
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Η ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ
Η ΘΗΡΙΩΔΙΑ (ΘΗΡΙΟΤΗΣ) ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΩΞΗ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Ο ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΕΩΝ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ.
Α. Τα Κερδύλλια όρη και οι λύκοι τους.
Β. Αντίστιξη: Από το χωριό στην πόλη ή από τον πραγματικό κίνδυνο στους συμβολισμούς του.
ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.
ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ: MALUM IN SE-MALUM PROHIBITUM.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Content type
Categories
Related editions
