Σ. Ψυχομάνης, Η πίστωση έναντι εγγράφων, 2001

Για πρώτη φορά, μετά από 80 σχεδόν χρόνια αδιάλειπτων αντιπαραθέσεων γύρω από το θεσμό της «ενέγγυας πίστωσης», διαπιστώνεται πολύ γλαφυρά στο βιβλίο αυτό, του επίκουρου καθηγητή της Νομικής του Α.Π.Θ. Σπ. Ψυχομάνη, η ορθή διάσταση του θέματος. Η ενέγγυος πίστωση δεν ταυτίζεται με την πίστωση έναντι εγγράφων, όπως πιστευόταν. Οι διατάξεις των άρθρων 25 επ. του ν.δ. 17.7.1923 αποδεικνύονται απρόσφορες να αποτελέσουν μία γενικότερη ρύθμιση ακόμα και της ίδιας της ενέγγυας πίστωσης. Οι Ομοιόμορφοι Κανόνες του ΔΕΕ ελέγχονται διεξοδικά αποδεικνυόμενοι ως επί το πλείστον περιττοί και άκυροι.

Όλες οι σύγχρονες πρακτικές βρίσκουν για πρώτη φορά, σε διεθνές μάλιστα επίπεδο, νομική επεξεργασία και θεμελίωση. Ολόκληρος ο θεσμός εξετάζεται αναλυτικά, χωρίς τις στρεβλώσεις του παρελθόντος. Καινοτομών και ορθοτομών ο συγγραφέας παρέχει όχι μόνο στην επιστήμη, αλλά κυρίως στην πράξη, ένα πολυτιμότατο πρότυπο βοήθημα ορθής κατανόησης του θεσμού, που προάγει αναμφίβολα τη δικαιοσύνη και ασφάλεια στις τραπεζικές συναλλαγές, αναγκαίο σε κάθε μελετητή του δικαίου, στο νομικό της πράξης, στο δικαστή, στις τράπεζες, στον εξαγωγέα και εισαγωγέα.