Π. Παραράς, Ανάλεκτα, 2021
Η ύλη του παρόντος Τόμου διαιρείται στα εξής Μέρη: Α. Συμβολές στη διαμόρφωση της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, Β. Συμμετοχή στον δημόσιο νομικοπολιτικό διάλογο, Γ. Οδοδείκτες νομικής αυτοβιογραφίας.
Στο Πρώτο Μέρος παρατίθενται επιστημονικές θέσεις του Συγγραφέα που κατά καιρούς δημοσιοποιήθηκαν και επηρέασαν τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, διατυπώθηκαν δε αυτές είτε ως επιστημονικά κείμενα αυτοτελώς ή σε νομικά περιοδικά είτε αποτέλεσαν αντικείμενο εισήγησής ενώπιον σχηματισμών του ΣτΕ.
Στο Δεύτερο Μέρος αναπαράγονται, κατά χρονολογική σειρά, κείμενα-άρθρα διαφορετικού περιεχομένου που έχουν δημοσιευθεί, αρχής γενομένης από το 1989 μέχρι και το τέλος του 2020, σε εφημερίδες και περιοδικά.
Η συλλογή αυτή σε έναν τόμο άρθρων που δημοσιεύθηκαν στον ημερήσιο τύπο προ πολλών ετών, είναι χρήσιμη και για τον αναγνώστη που με τον τρόπο αυτό αποκτά άμεση πρόσβαση σε δυσεύρετα κείμενα, ιδίως δε για τους εξ αυτών που “καλλιεργούν” το δημόσιο δίκαιο. Επίσης, όπου κρίθηκε ότι είναι αναγκαίο, μετά το κείμενο ακολουθεί “Προσθήκη”, με την οποία το περιεχόμενο του άρθρου συμπληρώνεται με παραπομπές σε μεταγενέστερη, χρήσιμη όμως, φιλολογία.
Τέλος, το Τρίτο Μέρος αναφέρεται σε ορισμένα νομικοπολιτικά γεγονότα που σημάδεψαν τη διαδρομή του γράφοντος στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και εκτός αυτού.
Edition info
Table of contents +
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μέρος Πρώτο
Συμβολές στη διαμόρφωση της νομολογίας
του Συμβουλίου της Επικρατείας
1. Η ερμηνεία του άρθρου 72 παρ. 1 του Συντάγματος. Οι αρμοδιότητες της Ολομέλειας της Βουλής.
2. Ελευθερία της εργασίας και κοινωνικό δικαίωμα εργασίας.
3. Η ανύπαρκτη εκ του Συντάγματος εξουσία των Υπουργών προς άμεση εκτέλεση των νόμων.
4. Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών ισχύει και για τους απεργούς.
5. Αρμοδιότητα του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου και για την ερμηνεία συνταγματικής διάταξης.
6. Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Άρθρο 22 παρ. 1 Συντ.
7. Η θεωρία του κοινωνικού κεκτημένου.
8. Η διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 Σ δεν είναι κατευθυντήρια.
9. Η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
10. Το πολεοδομικό κεκτημένο.
11. Αντισυνταγματική η αναδρομική κύρωση κανονιστικών πράξεων εκδιδομένων χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση.
12. Το κοινωνικό δικαίωμα για αξιοπρεπή κατοικία.
13. Θεμιτές οι διακρίσεις λόγω φύλου και μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001.
14. Η αρχή της προστατευομένης εμπιστοσύνης.
15. Η αρχή της επικουρικότητας.
16. Το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών.
17. Σε περιπτώσεις λαθρεμπορίας, τα υπέρογκα πρόστιμα αποτελούν προσβολή του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και, κατ’ ουσίαν, δήμευση περιουσίας (άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ).
18. Το νερό δεν ιδιωτικοποιείται.
19. Η αναθεώρηση του άρθρου 32 παρ. 4 Σ.
20. Δέσμευση της (δεύτερης) αναθεωρητικής Βουλής από την “κατεύθυνση” που έχει δεχθεί η πρώτη Βουλή για τις προτεινόμενες προς αναθεώρηση διατάξεις.
21. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου του ΠτΔ.
Μέρος Δεύτερο
Συμμετοχή στον δημόσιο νομικοπολιτικό διάλογο
1. Η γαλλική πολιτική θεωρία και πράξη επιστρέφει στο άτομο. Ο φιλελευθερισμός στην αστική κοινωνία.
2. Η ιδεολογία της αδιαφορίας.
Επιβολή θέσεων.
Νοοτροπία λαϊκισμού.
Δικαίωμα στη διαφωνία.
3. Μεσαία τάξη και δικομματισμός. Έστω και με διαφορά ψήφων το κόμμα που υπερέχει πρέπει να σχηματίζει αυτοδύναμη Κυβέρνηση.
Η ηγεμονία του κέντρου.
Το σύστημα εναλλαγής στην εξουσία.
4. Δεν υπάρχει «δεδηλωμένη» εκτός Βουλής.
5. Η κοινωνική διάσταση του φιλελευθερισμού.
Κοινωνική πολιτική.
Ιδιωτική πρωτοβουλία.
6. Το τέλος του Κράτους; Όταν επιβάλλονται οι συντεχνίες.
7. Οι ιδιωτικές κοινωνικές παροχές. Το Σύνταγμα δεν περιορίζει την κοινωνική μέριμνα στην κρατική πολιτική.
8. Όχι στους υπουργούς-νομοθέτες. Μια απόφαση-τομή στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
9. Οι αναπληρωματικές εκλογές. Θέμα νομιμότητας προκύπτει για τη διενέργειά τους στη Β΄ Αθηνών.
10. Εθνικισμός και ανεξαρτησία. Χαρακτηριστικές ενδείξεις τα γεγονότα της Ανατολικής Ευρώπης.
Ι. Η επιστροφή του εθνικισμού.
ΙΙ. Ο εθνικισμός οδηγεί στην ανεξαρτησία.
11. «Η δημοκρατική ευφορία». Jean-Fr. Revel, Le regain démocratique, 522 σελ., εκδ. Fayard, Paris 1992.
12. Η αναθεωρητική Βουλή και οι εξουσίες της.
13. Η επιστροφή του εθνικισμού.
14. Η εξέλιξη των διοικητικών δικαστών.
15. Με ποιους όρους ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Με δεδομένη τη συνταγματική πρόβλεψη για ενεργό υπουργό με πλήρες χαρτοφυλάκιο.
16. Ο Πρόεδρος, τα διατάγματα και η Κυβέρνηση.
17. Τι συνεπάγεται η μείωση του αριθμού δικαστών.
18. Η επιστροφή του δυαδικού κοινοβουλευτισμού.
19. Οι εισαγγελείς δεν έχουν λειτουργική ανεξαρτησία.
20. Η διεύρυνση της εξουσίας των δικαστών.
21. Ιδιωτικοποιήσεις και Σύνταγμα.
22. Η χρεωκοπία του ευρωπαϊκού συνταγματικού πολιτισμού.
23. Οι επτά κανόνες για αναθεώρηση του Συντάγματος.
24. Ο έλεγχος της συνταγματικότητας του νόμου και η αναθεώρηση.
25. Το Σύνταγμα και το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.
26. Το μοντέλο της διαρκούς δημοκρατίας.
Φαινόμενα δυσλειτουργίας.
Νέοι θεσμοί.
Ο κοινωνικός έλεγχος.
Η «διαλογική θεωρία».
27. Το νέο Σύνταγμα. Από τη βιομηχανική εποχή στη μεταβιομηχανική «κοινωνία της διακινδύνευσης».
28. Χωρίς νόμο δεν εφαρμόζεται το ασυμβίβαστο.
29. Η συμμετοχική δημοκρατία σήμερα.
30. Μετά την αλλαγή ηγεσίας, ο πρωθυπουργός οφείλει να παραιτηθεί.
31. Το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια.
32. Δωρεάν η Παιδεία και στα πανεπιστήμια;
33. Η «αραβική άνοιξη» σέβεται τη Σαρία.
34. Ο νομοθέτης και η Ιστορία.
35. Η Συγγνώμη του Κράτους.
36. Νόμιμη η κυβέρνηση μειοψηφίας.
37. Τώρα αρχίζει η παραγραφή.
38. Τώρα αρχίζει η παραγραφή.
39. Ελευθερία της έκφρασης με προϋποθέσεις;
40. Το νερό δεν ιδιωτικοποιείται.
41. Συνταγματική Αναθεώρηση τώρα.
42. Η συνταγματική αρχή της ειλικρίνειας.
43. Η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
43α. Η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
44. Σχηματισμός Κυβέρνησης και εκλογή ΠτΔ.
45. Η Κυβέρνηση στο κοινοβουλευτικό σύστημα.
46. Ποιοι βουλευτές καταψηφίζουν την Κυβέρνηση.
47. Εντροπία εναντίον κοινωνίας.
48. Το παραπλανητικό δημοψήφισμα.
49. Ο τύπος των “διερευνητικών εντολών”.
50. Ο αυταρχικός φιλελευθερισμός.
51. Η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής είναι δικαίωμα της μειοψηφίας.
52. H δικτατορία του κατεπείγοντος.
53. Οι τηλεοπτικές άδειες.
54. Αγώνας για την εξασφάλιση της παραπληροφόρησης. Στο κυβερνητικό στόχαστρο τα κανάλια.
55. Εγώ μηδέποτε μήδισα.
56. H επαγγελματική δραστηριότητα της Υπουργού Λυδίας Κονιόρδου.
57. Οι ενώσεις των δικαστών.
58. Ο φιλόσοφος Foucault είναι νεοφιλελεύθερος;
59. Οι νομικές απορίες του ΕΣΡ.
60. Αφύσικες οι κοινωνικές ανισότητες;
61. Οι πολίτες ενώπιον διάχυτου φόβου.
62. Κάθε Βουλή είναι αναθεωρητική.
63. Το τεκμήριο κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης. Προδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών.
64. Αντισυνταγματική η Συμφωνία των Πρεσπών.
65. Η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης απαιτεί τυπικό νόμο.
66. Τυπικός νόμος για την επέκταση των χωρικών υδάτων: μία απάντηση.
67. Δυνατή η ταχύτερη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
68. Αναθεώρηση του άρθρου 32Σ για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.
69. Αναθεώρηση με στόχο τη Νέα Δημοκρατία.
70. Οι μεταμορφώσεις του κυβερνητικού Αλάριχου.
71. Άμεση αναθεώρηση για ανάπτυξη από την αμέσως επόμενη Βουλή.
72. Σχέση πρότασης μομφής και ψήφου εμπιστοσύνης.
73. Άκυρη η συμφωνία των Πρεσπών.
74. Η κατάργηση της απλής αναλογικής.
75. Εκλογή Προέδρου και με 151 ψήφους Ρεαλιστική λύση οι 151.
76. Δημοκρατία, κυβερνησιμότητα και απλή αναλογική.
77. Η επιχείρηση στο Σύνταγμα.
78. Διαδηλώσεις, αλλά χωρίς κουκούλα.
79. Ο αντισημιτισμός στη Γαλλία.
80. Ριζοσπαστικός ή κοινωνικός φιλελευθερισμός;
81. Ισλάμ και Δημοκρατία, ασύμβατες έννοιες.
82. Θρησκεία και ελευθερία της έκφρασης.
83. Δύο πρωτοπόρες γυναίκες για την ισότητα: Olympe de Gouges και Mary Wollstonecraft.
84. Τουρκία, «ανελεύθερη δημοκρατία».
Μέρος Τρίτο
Οδοδείκτες νομικής αυτοβιογραφίας
Αντί Προλόγου.
Πάρεργα και μη πλέον παραλειπόμενα
Ι. Η αξιοκρατία überalles.
ΙΙ. Ο φοιτητής Φώτης Προβατάς.
ΙΙΙ. Το στιγμιαίο “λάθος” ενός επιστήμονα.
IV. Πορεία από το 1974 μέχρι το 1986.
V. Εχθρός προ των πυλών της Νομικής Αθηνών.
VI. Η αποκατάσταση της ηθικής τάξεως.
VII. Ακόμη λίγες επιστημονικές ψηφίδες.
VIII. Ύστερα από μισό αιώνα.
ΙΧ. Μερικές διάσπαρτες σκέψεις. Soliloquia. À tout esprit en qui survit la quête de la vérité.
Χ. Όλοι κρίνονται. Θα επικρατήσει άραγε η αξιοκρατία;
Ευρετήριο καθ’ ύλην
Ευρετήριο ονομάτων
Content type
Categories
Related editions
