Π. Κολοτούρος, Περί της τριττής διακρίσεως των υποκειμένων του δικαίου, 2021
Αναγνωρίσας ο ν. 4072/2012 δικαιοκτητικήν και πτωχευτικήν ικανότητα εις την αδημοσίευτον ομόρρυθμον εμπορικήν εταιρείαν και την κοινοπραξίαν, ανέδειξεν, υποστηρίζουν τινές, μίαν τρίτην, νέαν και αυτοτελή, κατηγορίαν υποκειμένων του δικαίου, εις την οποίαν υπήγαγε πάσαν ένωσιν προσώπων, δραστηριοποιουμένην προς τα έξω άνευ νομικής προσωπικότητος προς επίτευξιν ωρισμένου, εμπορικού κυρίως, σκοπού. Αμφίβολον εν τούτοις είναι, αν η εκ του συστήματος του ν. 4072/2012 συναγομένη υπό τινων τριμερής διάκρισις των υποκειμένων του δικαίου εις φυσικά, νομικά και οιονεί νομικά πρόσωπα ή υποκειμενικοποιηθείσας αλλά μη προσωποποιηθείσας ενώσεις προσώπων είναι δόκιμος και συμβατή προς το καθιερούμενον υπό του Αστικού Κώδικος και του Κώδικος Πολιτικής Δικονομίας κανονιστικόν πλαίσιον του δικαίου των προσώπων, ως φορέων ουσιαστικών και δικονομικών εννόμων σχέσεων, ή, αντιθέτως, αν τα λεγόμενα οιονεί νομικά πρόσωπα ή αι φερόμεναι ως υποκειμενικοποιηθείσαι ενώσεις ουδέν έτερον κατ’ ουσίαν αποτελούν ειμή αληθή νομικά πρόσωπα.
Το ερώτημα ακριβώς αυτό απασχολεί το παρόν δοκίμιον, σκοπός του οποίου είναι να υπερασπισθή την κατά παράδοσιν διττήν, αλλά και να καταγγείλη την αλλογενή τριττήν διάκρισιν των υποκειμένων των εννόμων σχέσεων ως μίαν θεωρητικώς αδόκιμον και πρακτικώς απρόσφορον νομικήν κατασκευήν και ερμηνείαν.
Edition info
Table of contents +
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρoλεγόμενα
Συντομογραφίαι
§ 1. Εισαγωγή
§ 2. Δικαιοκτητική ικανότης
Α. Η δικαιοκτητική ικανότης ως εννοιολογικόν γνώρισμα των υποκειμένων του δικαίου
Β. Ο αφηρημένος χαρακτήρ της δικαιοκτητικής ικανότητος
Γ. Η εκδοχή της σχετικής δικαιοκτητικής ικανότητος.
Δ. Το αδιαίρετον της δικαιοκτητικής ικανότητος
§ 3. Ικανότης διαδίκου
Α. Η ικανότης του είναι διάδικον ως δικονομικόν αντίστοιχον της δικαιοκτητικής ικανότητος
Β. Η ικανότης του είναι διάδικον των μη κεκτημένων νομικήν προσωπικότητα ενώσεων προσώπων
Γ. Η ΟλΑΠ 14/2007 και αι αναγνώσεις της
Δ. Η νομιμοποίησις των μη κεκτημένων νομικήν προσωπικότητα ενώσεων προσώπων
§ 4. Διμερής διάκρισις των προσώπων
Α. Υποκείμενον δικαίου και πρόσωπον ως διακριταί έννοιαι;
Β. Το φυσικόν πρόσωπον: από την ρωμαϊκήν persona εις τον Savigny
Γ. Το νομικόν πρόσωπον: από τον Savigny εις τον Gierke
Δ. Το φυσικόν και το νομικόν πρόσωπον ως ομοιογενείς πραγματικότητες
§ 5. Kοινωνία της συνημμένης χειρός
Α. Η παραδεδομένη διδασκαλία: κοινωνία της συνημμένης χειρός ως έννομος σχέσις
Β. Η θεωρία του Flume: κοινωνία της συνημμένης χειρός ως υποκείμενον του δικαίου
Γ. Η απόφασις „ARGE Weißes Ross“ ως contra legem νομολογιακή διάπλασις του δικαίου
Δ. H τριχοτόμησις των υποκειμένων του δικαίου, ως μηχανισμός συγκεκαλυμμένης διευρύνσεως του κλειστού αριθμού των νομικών προσώπων
§ 6. Ενώσεις προσώπων του ν. 4072/2012
Α. Νομοθετικός λόγος
Β. Διαφοραί ουσίας από τα νομικά πρόσωπα;
Γ. Δικαιοκτητική ικανότης χωρίς νομικήν προσωπικότητα;
Δ. Δικαιοκτητική ικανότης διά πάσαν ένωσιν προσώπων;
§ 7. Summa summarum
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Content type
Categories
Related editions
