Η ενεργειακή αλληλεγγύη λόγω της έμφυτης αοριστίας της δημιουργεί ενδιαφέροντα ζητήματα στον νομικό και γενικότερα στον επιστήμονα που ασχολείται με ζητήματα ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ. Στο παρόν έργο μελετώνται νομικά ζητήματα που σχετίζονται με το εάν η ενεργειακή αλληλεγγύη αποτελεί αρχή στο Δίκαιο της ΕΕ, με τη νομική της δεσμευτικότητα και την ενδεχόμενη θεώρησή της ως γενικής αρχής του Δικαίου της ΕΕ, με το περιεχόμενο και τον τρόπο επιρροής της στην εξέλιξη της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ και εν τέλει με τον τρόπο με τον οποίον επηρεάζει όλους τους στόχους, τις πτυχές και τις συνιστώσες αυτής.

Ειδικότερα, στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η εξέλιξη της αλληλεγγύης στο Δίκαιο της ΕΕ. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται, συνοπτικά, η εξέλιξη της ενεργειακής πολιτικής και οι βασικές ρυθμίσεις της από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται η δυνατότητα διάγνωσης της αρχής της ενεργειακής αλληλεγγύης, η νομική της δεσμευτικότητα, η νομική συλλογιστική σχετικά με τον ενδεχόμενο χαρακτηρισμό της ως γενικής αρχής του Δικαίου της ΕΕ. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζεται η αλληλεγγύη στην ασφάλεια εφοδιασμού, στις ενεργειακές υποδομές, σε σχέση με την ενεργειακή ευαλωτότητα και πενία, και στην πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος, δεδομένης της άμεσης συσχέτισης και συνέργειάς της με την ενεργειακή πολιτική.