Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι/Λ. Κοβάτση/Λ. Μαργαρίτης..., Ανάλυση DNA και δικαστηριακή πράξη, 2014

Η ανάλυση του γενετικού υλικού τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει σημαντικά την αποδεικτική διαδικασία τόσο στην αστική δίκη, κυρίως σε ό,τι αφορά την αναγνώριση της πατρότητας, όσο και στην ποινική διαδικασία για την ταυτοποίηση πιθανών ενόχων ή τον αποκλεισμό υπόπτων. Η ανάλυση αυτή συνδέεται ωστόσο με σειρά ερωτημάτων, που σχετίζονται αφενός με την αξιοπιστία των εξετάσεων και τη δεσμευτικότητά τους για το δικαστήριο και αφετέρου με τον υποχρεωτικό ή προαιρετικό τους χαρακτήρα και τη δυνατότητα βίαιης απόσπασης γενετικού υλικού με στόχο την πραγματοποίησή τους.

Παράλληλα, τα γενετικά δεδομένα παρουσιάζουν ορισμένες ιδιαιτερότητες, οι οποίες πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους και την προσβολή δικαιωμάτων που ενέχει (σχεδόν) σε κάθε περίπτωση η επεξεργασία των δεδομένων ενός προσώπου: πρόκειται για δεδομένα που αποκτώνται μέσω της ανάλυσης απειροελάχιστου γενετικού υλικού, δεν υπόκεινται σε μεταβολή ή διόρθωση, συχνά είναι άγνωστα στον ίδιο τον φορέα τους, ενώ είναι κρίσιμα για την ίδια τη ζωή του αλλά και το μέλλον του. Από τις γενετικές εξετάσεις προκύπτει μία εικόνα του προσώπου που δεν αφορά μόνο το παρόν αλλά ταυτόχρονα το παρελθόν και το μέλλον του, καθώς μπορεί να αποκαλύψει πχ. την προδιάθεση για ανάπτυξη ορισμένων ασθενειών. Πρόκειται δυνάμει για ένα «μελλοντικό ημερο-λόγιο».