Λ. Μαργαρίτης, Ποινική Δικονομία, τόμ. 1, 3η έκδ., 2005
Η, δεδομένης ποσότητας αλλά αμφίβολης ποιότητας, αχαλίνωτη νομοθετική υπερπαραγωγή –η διαρκώς αυξανόμενη και συχνά μεταβαλλόμενη νομολογιακή παρέμβαση– η αδήριτη ανάγκη αναγκαίας προσαρμογής στις απαιτήσεις των αυξημένης τυπικής ισχύος κανόνων και η συνεχώς εκδηλούμενη θεωρητική επεξεργασία έχουν προσδώσει μια νέα κυριολεκτικά μορφή στο ποινικό μας δικονομικό κανονιστικό πλαίσιο. Στις ερμηνευτικές αξιώσεις αυτής της μορφής επιδιώκει να ανταποκριθεί η παρούσα –τρίτη κατά σειρά– έκδοση του βιβλίου, που ισοδυναμεί ουσιαστικά με γράψιμό του από την αρχή. Ελπίζεται πως και τούτη η προσπάθεια θα τύχει της ευμενούς υποδοχής του αναγνωστικού κοινού.
Από τον πρόλογο του βιβλίου
Edition info
Table of contents +-
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ. ΚΗΡΥΞΗ
ΑΥΤΟΥ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ
Ι. Εισαγωγή
ΙΙ. Δικαιοδοτική κρίση (: βούλευμα-απόφαση) υποκείμενη σε ένδικο μέσο
ΙΙΙ. Πρόσωπο δικαιούμενο κατά νόμο σε άσκηση του ενδίκου μέσου
IV. Ύπαρξη εννόμου συμφέροντος
V. Εμπρόθεσμη άσκηση του ενδίκου μέσου
VI. Τήρηση των διατυπώσεων που ορίζει ο νόμος
VII. Παραίτηση από το ένδικο μέσο
VIII. Η άσκηση του ενδίκου μέσου για μια μόνο φορά
ΙΧ. Η κήρυξη του ενδίκου μέσου ως απαραδέκτου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ
Ι. Εισαγωγή
ΙΙ. Μεταβιβαστικό αποτέλεσμα
ΙΙΙ. Ανασταλτικό αποτέλεσμα
IV. Επεκτατικό αποτέλεσμα
V. Απαγόρευση χειροτερεύσεως της θέσεως του κατηγορουμένου