Κ. Παπαδιαμάντης, Η διαδικαστική θεωρία της ορθότητας του Ρ. Αλέξυ, 2015

Πρόλογος

Περιεχόµενα

Εισαγωγή

Μέρος Α΄

Ενότης Ι: Η θεµελίωση των κριτηρίων ορθότητος.

Α. Το τρίληµµα του Μυνχάουζεν

1. Η θεµελίωση των κανόνων/κριτηρίων της πρακτικής ορθότητος

2. Η σηµασία της αναλυτικής φιλοσοφίας για την θεµελίωση της πρακτικής ορθότητος

Β. Η επιχειρηµατολογία ως έσχατη θεµελίωση του πρακτικού λόγου

1. Η καθολική πραγµατική (Universalpragmatik)

α) Η θεµελίωση της πρακτικής επιχειρηµατολογίας επί των οµιλιακών ενεργηµάτων

β) Η δοµή της πρακτικής επιχειρηµατολογίας

γ) Η ριζοσπαστικοποίηση

2. Η υπερβατική πραγµατική

Ενότης ΙΙ: Το υπερβατικό οµιλιακό ενέργηµα και τα όρια του

Α. Η επεξεργασία ενός υπερβατικού οµιλιακού ενεργήµατος

1. Η γλωσσική µορφή του κριτικού ελέγχου των λανθανουσών αξιολογικών κρίσεων µιας γλώσσας

2. Η δυνατότης επεξεργασίας µιας αξιολογικά ουδέτερης γλωσσικής µορφής η Ορθογλώσσα

3. Προς µια περιορισµένων αξιώσεων Ορθογλώσσα;.

Β. Οι ενυπάρχουσες σε κάθε επιχειρηµατολογία ιδιότητες

1. Η υπερβατικό-πραγµατική θεµελίωση της πρακτικής επιχειρηµατολογίας

2. Η θεωρία των οµιλιακών ενεργηµάτων και η υπερβατική θεµελίωση της πρακτικής ορθότητος

Μέρος Β΄

Ενότης Ι: Η γενεαλογία της Διαδικαστικής θεωρίας της ορθότητος

Α. Το ορθό ως ίδιον µιας επικοινωνίας χωρίς περιορισµούς

1. Η σχέση της Διαδικαστικής θεωρίας µε την Καθολική Πραγµατική

2. Η αξίωση της ορθότητος στον Αλέξυ και στον Χάµπερµας

Β. Το θέµα της γενικευσιµότητος

Ενότης ΙΙ: Οι κανόνες της διαδικαστικής θεωρίας ως κριτήρια ορθότητος µιας συγκεκριµένης αποφάσεως

Α. Η δηµιουργία ορθογλώσσας και το Δίκαιο

Β. Οι κανόνες της διαδικαστικής θεωρίας ως κριτήρια της πρακτικής ορθότητος

1. Οι θεµελιώδεις κανόνες (1.1 – 1.4)

2. Οι κανόνες της ορθότητος (2.2.1. – 2.3.)

3. Οι κανόνες θεµελιώσεως 5.1 – 5

4. Η θέση σε ενέργεια του συστήµατος που προτείνει ο Αλέξυ

Συµπέρασµα

Βιβλιογραφία