Κ. Παναγούλιας, Το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας γονέων και τέκνων (1520 ΑΚ), 2011
Το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας γονέων και τέκνων αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του πυρήνα της οικογενειακής σχέσης. Η καθημερινή πρακτική και ο αυξανόμενος αριθμός των σχετικών δικαστικών αποφάσεων σηματοδοτούν την παθολογία όχι μόνο των οικογενειακών σχέσεων, αλλά κυρίως την παθολογία του νομικού συστήματος ρύθμισης και υλοποίησης του δικαιώματος. Τα κενά σε κανονιστικό επίπεδο είναι ασήμαντα μπροστά στις ελλείψεις στο επίπεδο της αποτελεσματικής υλοποίησης. Οι γνωστές δυσλειτουργίες του μηχανισμού δικαστικής προστασίας και οι χρόνιες αγκυλώσεις του διοικητικού μηχανισμού, ιδίως δε των δομών κοινωνικής πρόνοιας, στήριξης της οικογένειας και προστασίας της παιδικής ηλικίας επιτρέπουν εν τέλει τη μετάπτωση του δικαιώματος, από αξίωση σε μέσο εκβίασης, την οποία υφίσταται συχνά ο φορέας του.
Το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας μελετάται συνήθως στο πλαίσιο γενικών έργων οικογενειακού δικαίου. Η παρούσα μελέτη συνιστά την πρώτη αυτοτελή έκδοση στην ελληνική βιβλιογραφία, με αυτό το αντικείμενο, χωρίς όμως να περιορίζεται στα όρια του αστικού δικαίου. Με τη συγκριτική ανάλυση της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομολογίας αποκρυσταλλώνεται και προτείνεται μια σειρά αρχών που θα έπρεπε να διέπει τη δράση και τις αποφάσεις των εθνικών, διοικητικών και δικαστικών αρχών, και συγκροτείται μια σειρά ουσιαστικών και διαδικαστικών εγγυήσεων ως προς την αποτελεσματική ρύθμιση και την υλοποίηση του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας.
Edition info
Table of contents +-
Πρόλογος
Συντομογραφίες
Σημείωμα του συγγραφέα
Εισαγωγή
Ι. Το αντικείμενο της μελέτης
ΙΙ. Οι μεθοδολογικές επιλογές
Ι. Το περιεχόμενο του δικαιώματος
Α. Η προσωπική επικοινωνία ως έκφανση της οικογενειακής
ζωής
α. Η ερμηνευτική διαστολή της έννοιας της οικογε-
νειακής ζωής ενόψει της προσωπικής επικοινωνίας
β. Η ερμηνευτική διαστολή της έννοιας της προσωπι-
κής επικοινωνίας ενόψει της προστατευόμενης οι-
κογενειακής ζωής
i. Η ευρωπαϊκή νομολογία
ii. Η ελληνική νομολογία
Β. Ο κανόνας της οικογενειακής ενότητας
α. Η οικογενειακή ενότητα στην ευρωπαϊκή νομολογία
i. Το δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής ως
πλαίσιο στάθμισης
ii. Το δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής
σταθμιζόμενο
β. Η οικογενειακή επανένωση στην ελληνική νομολογία
i. Η έμμεση νοηματική επίδραση
ii. Η δυνατότητα κανονιστικής αξιοποίησης
ΙΙ. Η υλοποίηση του δικαιώματος
Α. Οι ουσιαστικές εγγυήσεις
α. Οι περιορισμοί των περιορισμών
i. Η νομοθετική θεμελίωση των εθνικών μέτρων
ii. Η επιδίωξη θεμιτού σκοπού
β. Ο αναδιπλασιασμός των ουσιαστικών εγγυήσεων
i. Ευθεία ή άμεση επέμβαση
ii. Κατ’ αποτέλεσμα αδικαιολόγητη επέμβαση
iii. Μεμονωμένες περιπτώσεις συνδυασμένου ελέγχου
Β. Οι διαδικαστικές εγγυήσεις
α. Εγγυήσεις ρύθμισης
i. Η αποτελεσματική συμμετοχή
ii. Η πρόσβαση στις πληροφορίες
iii. Η χρονικότητα της ρύθμισης
β. Εγγυήσεις αποκατάστασης
i. Η δημιουργία κανονιστικού πλαισίου
ii. Η λήψη προπαρασκευαστικών μέτρων
iii. Η χρονική παράμετρος
iv. Η διαμεσολάβηση στις υποθέσεις προσωπικής επι-
κοινωνίας
Συμπεράσματα
Βιβλιογραφία