Γ. Κραβαρίτου, Νομική(οι) και ποίηση, 2006

Η νομική εντάσσεται κατά τα ισχύοντα στο πεδίο της Επιστήμης, ενώ η ποίηση εκδιπλώνεται στην περιοχή της Τέχνης. Η πρώτη, η επιστήμη του δικαίου, βασίζεται στη λογική και σε αυστηρούς συλλογισμούς και έννοιες, την αντικειμενικότητα, τον αναλυτικό λόγο· ανήκει στις κανονιστικές επιστήμες. Η δεύτερη διέπεται από τον ρυθμό, τη διαίσθηση, το συναίσθημα και χαρακτηρίζεται από πυκνή έκφραση.

Είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των νομικών που έχουν συγγράψει ποιήματα στη χώρα μας και στη γλώσσα μας, φαινόμενο πολύ παλιό όσον αφορά τους άνδρες, που καταγράφεται στη μακρόχρονη και περιπετειώδη ιστορία της ελληνικής γλώσσας, πιο πρόσφατο βέβαια ως προς τις γυναίκες –από τη στιγμή δηλαδή που έγιναν δεκτές στη Νομική Σχολή, αν και σε παλαιότερες εποχές σύμφωνα με τις πηγές δεν υπήρξαν βέβαια δικαστές και νομοθέτες, αλλά υπήρξαν τουλάχιστον γυναίκες δικηγόροι.

Το ανά χείρας βιβλίο περιέχει τρεις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Νομική Σχολή ΑΠΘ με τη συμβολή συναδέλφων της Φιλοσοφικής Σχολής και λογίων δικηγόρων, ως προεόρτιο της επετείου των εβδομήντα πέντε χρόνων της. Στόχος να αποδοθεί τιμή σε τρεις πτυχιούχους της Σχολής με ιδιαίτερα σημαντική παρουσία στον ποιητικό χώρο, τον Πάνο Θασίτη, τη Μαρία Καραγιάννη, τον Κλείτο Κύρου. Και ταυτοχρόνως να προαχθεί περαιτέρω ο προβληματισμός για τη σχέση νομικής και ποίησης.