Γ. Γεωργόπουλος, Ζητήματα πολυπρόσωπης λογοδοσίας στον Αστικό Κώδικα, 2024
Αντικείμενο της μονογραφίας είναι η λογοδοσία της ΑΚ 303, στην οποία εμπλέκονται περισσότεροι δεξίλογοι ή δοσίλογοι.
Μετά την παρουσίαση και των ειδικότερων μορφών λογοδοσίας που προβλέπονται στον Αστικό Κώδικα, ερευνώνται τα βασικά χαρακτηριστικά της εξώδικης και δικαστικής λογοδοσίας, όπως π.χ. η έγκριση του λογαριασμού από τον δεξίλογο, ο αυτοτελής ή επιβοηθητικός χαρακτήρας της αξίωσης, η δυνατότητα διεξαγωγής της δίκης σε δύο στάδια με τη σώρευση αιτήματος απόδοσης καταλοίπου στην αγωγή λογοδοσίας, το σημείο στο οποίο εκδίδεται οριστική δικαστική απόφαση κ.ά.
Στη συνέχεια λαμβάνει χώρα προσπάθεια ερμηνείας των ειδικότερων ζητημάτων που ανακύπτουν στην πολυπρόσωπη λογοδοσία. Σε αυτά συγκαταλέγονται, μεταξύ άλλων, το διαιρετό ή αδιαίρετο της παροχής, η ύπαρξη ενεργητικής εις ολόκληρον ή αδιαίρετης ενοχής μεταξύ περισσότερων δεξιλόγων, καθώς και ζητήματα ομοδικίας ή και ενδεχόμενης επέκτασης υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου.
Edition info
Table of contents +-
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλογικό σημείωμα συγγραφέα
§ 1. Εισαγωγή
Ι. Το ζήτημα
ΙΙ. Η προέλευση του θεσμού
1. «Redde rationem villicationis tuae»
2. Αγγλοσαξονικό δίκαιο: «liability to account» και «disclosure»
ΙΙΙ. Νομοθετικά θεμέλια
1. Διατάξεις υπερνομοθετικής ισχύος: Σύνταγμα – ΕΣΔΑ
2. Υποχρέωση λογοδοσίας ως απόρροια της ΑΚ
IV. Μεθοδολογικές παρατηρήσεις
1. Ερμηνεία secundum και praeter legem
2. Μικροσυγκριτική μέθοδος – Διάκριση από λογοδοσία άρθρ. 259 γερμΑΚ
§ 2. Προκαταρτικές παραδοχές
Ι. Εννοιολογική οριοθέτηση
1. Γενικά χαρακτηριστικά
α). Πηγές υποχρέωσης λογοδοσίας
β). Χρόνος λογοδοσίας
γ). Κληρονομητό δικαίωμα
2. Διάκριση εξώδικης από δικαστική λογοδοσία
α). Γενική οριοθέτηση
β). Εξώδικη λογοδοσία ως προϋπόθεση έγερσης αγωγής
3. Διάκριση από αξίωση ΑΚ
II. Οι ειδικότερες διατάξεις λογοδοσίας του ΑΚ
1. Σχέση με ΑΚ
2. Λογοδοσία υπό στενή και ευρεία έννοια;
3. Περιπτωσιολογία ειδικών μορφών λογοδοσίας στον ΑΚ
α). Εργολάβου στον εργοδότη (ΑΚ 685)
β). Εντολοδόχου στον εντολέα (ΑΚ 718)
γ). Διοικητή αλλοτρίων στον κύριο (ΑΚ 734)
δ). Ενεχυρούχου δανειστή στον κύριο του ενεχύρου (ΑΚ 1222)
ε). Σε περίπτωση παύσης γονικής μέριμνας (ΑΚ 1539)
στ). Επιτρόπου προς το εποπτικό συμβούλιο κατά τη διάρκεια της επιτροπείας (ΑΚ 1626)
ζ). Τελική λογοδοσία επιτρόπου κατά τη λήξη της επιτροπείας (ΑΚ 1652)
η). Δικαστικού συμπαραστάτη (ΑΚ 1682)
θ). Μεταξύ συζύγων (ΑΚ 1399)
ι). Κληρονόμου με απογραφή (ΑΚ 1907)
ια). Εκκαθαριστή κληρονομίας (ΑΚ 1918)
ιβ). Κληρονόμου σε καταπιστευματοδόχο (ΑΚ 1941)
ιγ). Εκτελεστή διαθήκης (ΑΚ 2023).
ιδ). Κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας
ΙΙΙ. Χαρακτηριστικά λογοδοσίας κατά την ΑΚ
1. Ξένη/ εν μέρει ξένη υπόθεση
2. Διαχείριση
3. Εκπλήρωση υποχρέωσης λογοδοσίας
α). Ανακοίνωση λογαριασμού
β). Μορφή – περιεχόμενο λογαριασμού
γ). Έγκριση λογαριασμού
δ). Ενημέρωση δεξιλόγου κατά τη διάρκεια της διαχείρισης
ε). Ένσταση εκπλήρωσης από δοσίλογο
4. Παραγραφή αξίωσης
5. Επιβοηθητική ή αυτοτελής αξίωση;
6. Ανακεφαλαίωση
IV. Δικονομικά χαρακτηριστικά δικαστικής λογοδοσίας
1. Οι διατάξεις του ΚΠολΔ
2. Γενικά χαρακτηριστικά
α). Ορισμένο αγωγής
β). Αρμοδιότητα δικαστηρίου
3. Αίτημα απόδοσης καταλοίπου και δίκη δύο σταδίων
α). Πρώτο στάδιο: αίτημα παροχής λογοδοσίας
β). Δεύτερο στάδιο: κατάθεση λογαριασμού και προσδιορισμός μη οριζόμενου καταλοίπου
γ). Αίτημα απόδοσης ορισμένου ελλείματος
4. Περάτωση δίκης – Έκδοση οριστικής απόφασης
§ 3. Σχέση μεταξύ πλειόνων μερών
Ι. Έννοια τρίτου στην αγωγή λογοδοσίας
1. «Συμμετέχοντες» και «πληττόμενοι» τρίτοι
2. Σχέση με διατάξεις προσωπικών δεδομένων
α). Διάκριση από λογοδοσία και διαφάνεια ΓΚΠΔ
β). Συγκατάθεση συμμετεχόντων τρίτων;
γ). Δικαιώματα πληττoμένων τρίτων
3. Σχέση με λοιπές διατάξεις απορρήτου
ΙΙ. Διαιρετή ή αδιαίρετη παροχή;
1. Θέσεις θεωρίας
2. Ίδια θέση
III. Αδιαίρετη, κοινή ή εις ολόκληρον ενοχή;
1. Πλείονες δοσίλογοι
2. Πλείονες δεξίλογοι
α). Θεωρία και νομολογία
αα). Παλαιότερη ελληνική νομολογία και μεταστροφή
i). Ενεργητική εις ολόκληρον
ii). Αδιαίρετη/κοινή
ββ). Θεωρία
i). Ενεργητική εις ολόκληρον
ii). Αδιαίρετη/κοινή
β). Η οπτική της γερμανικής νομολογίας
αα). Η υπ’ αριθ. III ZR 81/95 απόφαση του Bundesgerichtshof της 07.12.1995
ββ). Η υπ’ αριθ. II 107 40 απόφαση του Reichsgericht της 19.05.1941
γ). Ίδια θέση
αα). Διάκριση από την αδιαίρετη ενοχή της ΑΚ
ββ). Αυτονόητη εκπλήρωση της οφειλής προς όλους κατά την ΑΚ 495;
γγ). Δυνατότητα επιλογής δανειστή κατά την ΑΚ 490;
δδ). Τελολογική συστολή της ΑΚ 490;
δ). Εξάρτηση από κύρια σχέση;
3. Συμπεράσματα
§ 4. Νομιμοποίηση πλειόνων υποκειμένων και δεδικασμένο
Ι. Πλείονα υποκείμενα ως δεξίλογοι και δοσίλογοι
1. Κοινωνία δικαιώματος μεταξύ δεξιλόγων;
α). Χαρακτηριστικά κοινωνίας
β). Σύγκριση με λογοδοσία έναντι πλειόνων συνδημιουργών/
συνδικαιούχων του άρθρ. 15Α Ν. 2121/1993
αα). Περιεχόμενο διάταξης και σχέση με ΑΚ
ββ). Σχέση πλειόνων δικαιούχων του άρθρ. 15Α
γ). «Κοινωνία συνημμένης χειρός»;
δ). Συμπεράσματα
2. Η προς διαχείριση υπόθεση ως ομάδα δικαίου/περιουσίας
α). Έννοια ομάδας δικαίου/περιουσίας και χωριστής περιουσίας
β). Διάκριση λογοδοσίας για ομάδα δικαίου από αξίωση της ΑΚ 304.
γ). Ομάδα δικαίου στην υπόθεση πλειόνων δεξιλόγων;
δ). Πλείονα υποκείμενα ως ένωση της ΑΚ 107/άρθρ. 62 ΚΠολΔ;
ε). Ανακεφαλαίωση
3. Η περίπτωση των συνιδιοκτητών κτιρίου κατά τις διατάξεις του Ν. 3741/1929
α). Περιεχόμενο διάταξης - Νομολογία
β). Έλλειψη ικανότητας δικαίου; – Η απόφαση «Olympiadorf München» του γερμανικού Ανώτατου Ακυρωτικού
γ). Αναλογική εφαρμογή σε πολυπρόσωπη λογοδοσία
αα). Διαπίστωση κενού
ββ). Αποτελέσματα
4. Ανακεφαλαίωση
II. Δεδικασμένο αγωγής λογοδοσίας και πλείονα υποκείμενα της δίκης
1. Τα ζητήματα
2. Απλή ή αναγκαστική ομοδικία;
α). Θεωρία και νομολογία
β). Ίδια άποψη
αα). Πλείονες δεξίλογοι
ββ). Πλείονες δοσίλογοι
γ). Παρέμβαση και προσεπίκληση
δ). Ανακεφαλαίωση
3. Επέκταση δεδικασμένου χωρίς προσεπίκληση;
α). Το πρόβλημα και οι ισχύουσες διατάξεις ΚΠολΔ
β). Θεωρίες επέκτασης υποκειμενικών ορίων δεδικασμένου
αα). Θεωρία της ουσιαστικής εξάρτησης
ββ). Τριτενέργεια του δεδικασμένου
γγ). Θεωρία της «πολιτειακής ισχύος» της απόφασης
δδ). Θεωρία της αντιταξιμότητας
εε). Ανακλαστική ενέργεια της απόφασης
γ). Εφαρμογή σε πολυπρόσωπη λογοδοσία
αα). Περιορισμός εξέτασης σε πλείονες δεξιλόγους
ββ). Εφαρμογή θεωριών επέκτασης υποκειμενικών ορίων δεδικασμένου
γγ). Αναλογική εφαρμογή άρθρ. 327 ΚΠολΔ;
δδ). Αναλογική εφαρμογή άρθρ. 329 ΚΠολΔ;
εε). Εκπροσώπηση από τον ενάγοντα δεξίλογο / «δικονομική κοινωνία συνημμένης χειρός»;
στστ). Συμπεράσματα
§ 5. Ανακεφαλαίωση – Συμπεράσματα
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ