Ε. Κουτούπα-Ρεγκάκου/Δ. Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου, Εμβάθυνση δημοσίου δικαίου, 2005

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΤΕΥΧΟΣ Α΄

Δήμητρας Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

1. Η ΡΗΤΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ (Εξελίξεις στον δικαστικό έλεγχο)

Α. Το περιεχόμενο της εννοίας του δημοσίου συμφέροντος

α. Δημόσιο συμφέρον – Ιδιωτικό συμφέρον

β. Το ελαστικό του περιεχομένου, η διαφοροποίηση της ορολογίας και η ενοποιητική λειτουργία της εννοίας του δημοσίου συμφέροντος

γ. Στατική και δυναμική έννοια του δημοσίου συμφέροντος. Παραδοσιακοί δημόσιοι σκοποί και νεώτεροι, σύγχρονοι δημόσιοι σκοποί

Β. Εξωνομική ή νομική η φύση της εννοίας του δημοσίου συμφέροντος;

α. Πηγές του δημοσίου συμφέροντος

β. Το δημόσιον συμφέρον ως στοιχείον της νομιμότητος της διοικητικής πράξεως

Γ. Ο δικαστικός έλεγχος του δημοσίου συμφέροντος. Εξελίξεις

α. Ο παραδοσιακός (minimum;) έλεγχος του δημοσίου συμφέροντος

β. Εξελίξεις στον δικαστικό έλεγχο του δημοσίου συμφέροντος

2. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΘΜΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣτΕ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΤΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΤΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ ΑΚΥΡΩΘΕΙΣΑ (Επ’ ευκαιρία της αποφ. της Ολομ. ΣτΕ 2176/2004 για την επέκταση των συνεπειών της ακυρώσεως)

Α. Οι αρχές της χρηστής και ευρύθμου διοικήσεως ως γενικές αρχές του Δημοσίου Δικαίου

α. Σχετικά με το στοιχείο «αρχή» στην έννοια της γενικής αρχής του Δημοσίου Δικαίου

β. Σχετικά με την λειτουργικότητα και την φύση των γενικών αρχών του Δημοσίου Δίκαιου

Β. Περιεχόμενο των αρχών της χρηστής και ευρύθμου διοικήσεως

α. Διαφοροποίηση ορολογίας και λειτουργική ενότητα

β. Η χρηστή και εύρυθμος διοίκηση «συνισταμένη» μερικωτέρων αρχών ποιοτικά ανώτερη και ευρύτερη τούτων

Γ. Η «χρηστή και εύρυθμος διοίκηση» ως στοιχείο της αρχής της νομιμότητος και η εξέλιξη της νομολογίας του ΣτΕ για την κατ’ εξαίρεση επέκταση της ακυρώσεως σε πράξεις που έχουν την αυτή παρανομία με την δικαστικώς ακυρωθείσα, βάσει των αρχών αυτών

α. Η «χρηστή και εύρυθμος διοίκηση» ως διορθωτική της «τυπικής» νομιμότητος (legalitas) και ως στοιχείο της «ουσιαστικής» νομιμότητος (ηθικής νομιμοποιήσεως, legitimitas)

β. Οι αρχές της χρηστής και ευρύθμου διοικήσεως εις αντικατάσταση της θεωρίας των «κεκτημένων» δικαιωμάτων, με την επιφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος (και ΣτΕ (Ολομ.) 2176/2004)

γ. Η εξέλιξη της νομολογίας του ΣτΕ και οι όροι εφαρμογής των γενικών αρχών της χρηστής και ευρύθμου διοικήσεως, για την κατ’ εξαίρεση επέκταση της «ακυρώσεως» σε πράξεις που πάσχουν από την αυτή παρανομία με την ακυρωθείσα (ΣτΕ 2176/2004 απόφαση Ολομελείας)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

1. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΟΣ (Σημεία Εμβαθύνσεως και Προβληματισμού)

Α. Η «γενέθλιος» της αρχής της αναλογικότητος απόφαση 2112/1984 του ΣτΕ

α. Μια απόφαση μια αρχή ως υπόθεση εργασίας

β. Το ιστορικό και το σκεπτικό της «γενεθλίου» αποφάσεως - αρχής 2112/1984 του ΣτΕ

Β. Η συμβολή της αποφάσεως 2112/1984 του ΣτΕ και η αρχή της αναλογικότητος

α. Η συμβολή της αποφάσεως στην συνταγματική θεμελίωση της αρχής

β. Η συμβολή της αποφάσεως στην έννοια της αναλογικότητος και οι βαθμίδες ελέγχου της αρχής

γ. Η βαθμίδα της stricto sensu αναλογικότητος στην σχολιαζομένη απόφαση

Γ. Προβληματισμοί εξ αφορμής της 2112/1984 αποφάσεως του ΣτΕ, ως «σημεία εμβαθύνσεως και προβληματισμού» επί της αρχής της αναλογικότητος

α. Το ζήτημα της θεμελιώσεως και προελεύσεως της αρχής

β. Το ζήτημα της φύσεως του ελέγχου της αναλογικότητος. Έλεγχος νομιμότητος ή έλεγχος σκοπιμότητος;

2. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Εισαγωγικές σκέψεις για την έννοια και την φύση της αρχής της επικουρικότητος του Κράτους

α. Lato sensu επικουρικότης

β. Stricto sensu επικουρικότης

γ. Η επικουρικότης: πολιτική - νομική αρχή «γένους»

Α. Η επίδραση της αρχής της επικουρικότητος στις σχέσεις Κράτους και διοικουμένου. (Στην άσκηση ατομικών ελευθεριών και κοινωνικών δικαιωμάτων)

α. Συρρίκνωση του Κρατικού Παρεμβατισμού - Συρρίκνωση της δημοσίας υπηρεσίας υπό οργανική άποψη – Αποκρατικοποιήσεις - Ιδιωτικοποιήσεις

β. Συμβατικοποίηση των σχέσεων κράτους - διοικούμενου

γ. Εξυπηρέτηση υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος (αρχή επικουρικότητος και Κοινωνικό Κράτος Δικαίου)

Β. Η επίδραση της αρχής της επικουρικότητος στην άσκηση των τριών λειτουργιών του κράτους

α. Η επίδραση της αρχής της επικουρικότητος στην άσκηση του νομοθετικού έργου

β. Η επίδραση της αρχής της επικουρικότητος στην άσκηση της διοικητικής (εκτελεστικής) Λειτουργίας

γ. Η επίδραση της αρχής της επικουρικότητος στην άσκηση της δικαστικής Λειτουργίας

Επιλεγόμενα: Ισολογισμός - προοπτικές

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

1. Ο «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ» (DEDOUBLEMENT FONCTIONNEL), ΩΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΩΣ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ Ν.Π. ΔΙΦΥΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ, ΤΩΝ «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ ΤΩΝ «ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ» (Νομολογιακές Εξελίξεις)

Ι. Το φαινόμενο «του λειτουργικού διχασμού των οργάνων», ως η άλλη απόκλιση από την αρχή της διακρίσεως των λειτουργιών και ως εξήγηση των ν.π. διφυούς χαρακτήρος και των «λειτουργικών διοικητικών πράξεων»

Α. Η ιεραρχία των εννόμων τάξεων και ο λειτουργικός διχασμός των οργάνων

α. Η ιεραρχία των εννόμων τάξεων

β. Η έννοια του λειτουργικού διχασμού των οργάνων

Β. Εφαρμογές του λειτουργικού διχασμού των οργάνων, ως απόκλιση από την αρχή της διακρίσεως των λειτουργιών και ως εξήγηση των ν.π. διφυούς χαρακτήρος και των «λειτουργικών διοικητικών πράξεων» (Νομολογιακές Εξελίξεις)

α. Εφαρμογές: Ο λειτουργικός διχασμός των οργάνων ως απόκλιση από την αρχή της διακρίσεως των λειτουργιών

β. Εφαρμογές: Ο λειτουργικός διχασμός των οργάνων ως εξήγηση των ν.π. διφυούς χαρακτήρος και των «λειτουργικών διοικητικών πράξεων»

II. Η «δικαστική ασυλία» των Κυβερνητικών Πράξεων στο Εσωτερικό Δημόσιο Δίκαιο και η εξήγησή της μέσω του λειτουργικού διχασμού των οργάνων

Α. Τα διάφορα κριτήρια της εννοίας των Κυβερνητικών Πράξεων

α. Η άποψη του «πολιτικού» κριτηρίου και της «κυβερνητικής» λειτουργίας

β. Ο εμπειρικός τρόπος και η περιοριστική απαρίθμηση των «Κυβερνητικών Πράξεων» υπό της νομολογίας του ΣτΕ

Β. Το «ανύπαρκτο των Κυβερνητικών Πράξεων» βάσει του λειτουργικού διχασμού των οργάνων

α. Η εξήγηση της δικαστικής ασυλίας των Κυβερνητικών Πράξεων, λόγω του ότι αυτές δεν προέρχονται από διοικητικά όργανα

β. Η απαγόρευση παρεμπίπτοντος ελέγχου των Κυβερνητικών Πράξεων και η δέσμευση της αστικής ευθύνης του Κράτους (Εξελίξεις στην νομολογία)

2. ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ Ν.Π.Δ.Δ. ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ (Νομολογιακές Εξελίξεις)

Α. Η έννοια του σωματειακού χαρακτήρος των επαγγελματικών οργανώσεων που συνιστούν ν.π.δ.δ

α. Διάκριση μεταξύ αυτοδιοικήσεως (ν.π.δ.δ.) σωματειακού χαρακτήρος και ιδρυματικού χαρακτήρος

β. Συσσωμάτωση και εσωτερική αυτονομία

γ. Συσσωμάτωση και aντιπροσωπευτικότητα

Β. Η έννοια της υποχρεωτικής εγγραφής και συμμετοχής των μελών του κλάδου στην επαγγελματική οργάνωση που είναι ν.π.δ.δ

α. Η άποψη περί μη υπαγωγής των ενλόγω ν.π.δ.δ. στις ελευθερίες του άρθρου 12 του Σ

β. Η άποψη περί του συμβατού της υποχρεωτικής εγγραφής με το Σύνταγμα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες

Γ. Οι επιδιωκόμενοι σκοποί των επαγγελματικών οργανώσεων που συνιστούν ν.π.δ.δ. σωματειακού χαρακτήρος

α. Επιδιωκόμενοι σκοποί και συμφέροντα της επαγγελματικής οργανώσεως που είναι ν.π.δ.δ., έναντι του Κράτους και του επαγγελματικού κλάδου που εκπροσωπούν

β. Η διαφοροποίηση των επαγγελματικών οργανώσεων που συνιστούν ν.π.δ.δ. σε ν.π.δ.δ. βοηθητικά δημοσίων υπηρεσιών (άσκηση δημοσίων λειτουργημάτων) και σε ν.π.δ.δ. οικονομικού χαρακτήρος. (Επιμελητήρια)

γ. Ο χαρακτήρας των επιδιωκομένων σκοπών και συμφερόντων των επαγγελματικών οργανώσεων που είναι ν.π.δ.δ. σε σχέση με τις (ελεύθερες) συνδικαλιστικές οργανώσεις

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

1. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΙΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΜΕΣΩ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ. (Η εξέλιξη της νομολογίας του ΣτΕ)

Α. Παρέμβαση της Εκτελεστικής Εξουσίας στις ακυρωτικές διαφορές μέσω αναδρομικού (ή ερμηνευτικού) νόμου

α. Έκδοση αναδρομικού (ή ερμηνευτικού) νόμου καθ’ ον χρόνο εκκρεμεί η ακυρωτική διαφορά

β. Έκδοση αναδρομικού (ή ερμηνευτικού) νόμου μετά την δημοσίευση της ακυρωτικής αποφάσεως

Β. Παρέμβαση της Εκτελεστικής Εξουσίας στις ακυρωτικές διαφορές μέσω του λεγομένου «κυρωτικού» νόμου

α. Αδυναμία, κατ’ αρχήν, κυρώσεως παρανόμου ατομικής διοικητικής πράξεως προσβληθείσης ήδη με αίτηση ακυρώσεως και εξαιρέσεις

β. Κύρωση παρανόμου κανονιστικής πράξεως

γ. Η νομολογιακή εξέλιξη με τις υπ’ αριθμ. 3596-97/91 Ολομελείας ΣτΕ

2. Η ΕΠΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΔΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΙΡΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ Ή ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ (Εξελίξεις και ζητήματα στο «Πραιτωρικό» (νομολογιακό και ακωδικοποίητο) Διοικητικό Δίκαιο)

Εισαγωγικές σκέψεις: Το φαινόμενο των Κωδίκων, το ακωδικοποίητο του Διοικητικού Δικαίου και ο πραιτωρικός του χαρακτήρας

Α. Θεμελιώδεις Εξελίξεις

α. Η δικαστηριακή νομολογία του ΣτΕ ως «καταχρηστική» πηγή του Διοικητικού Δικαίου

β. Η τελολογική ή δημιουργική ερμηνεία του Δικαίου ως νομιμοποιητική βάση της επαυξημένης διαπλαστικής εξουσίας (ακτιβισμού;) του δικαστού

γ. Τρία προ-ερμηνευτικά κριτήρια ως παράγοντες επαυξήσεως της διαπλαστικής εξουσίας του δικαστού

Β. Η επαύξηση της διαπλαστικής εξουσίας του δικαστού (ακτιβισμός»;) μέσω των διδαγμάτων της κοινής πείρας, της επιστήμης ή τέχνης και των κανόνων της δεοντολογίας και ηθικής

α. Επαύξηση μέσω της ερμηνευτικής λειτουργίας των διδαγμάτων της κοινής πείρας

β. Επαύξηση μέσω της ερμηνευτικής λειτουργίας των παραδεδεγμένων διδαγμάτων της επιστήμης ή τέχνης

γ. Επαύξηση μέσω της ερμηνευτικής λειτουργίας των κανόνων της δεοντολογίας και ηθικής

Επιλεγόμενα

3. ΑΠΟ ΤΟΝ «ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ», ΣΤΟΝ «ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ» ΤΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗ; (Επ’ ευκαιρία της συζήτησης για την αναθεώρηση των άρθρων 24 και 95 του Συντάγματος)

Α. Ο «νομολογιακός ακτιβισμός» του ΣτΕ σχετικά με το άρθρο 24 του Σ. και η νομιμοποίησή του (ως ένα βαθμό)

Β. «Ακτιβισμός» του αναθεωρητικού συνταγματικού νομοθέτου;

4. ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΑΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ (ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΠΟΜΠΗΣ)!

Α. Δέσμευση από την έκταση της αναιρέσεως της αναιρεσιβληθείσης αποφάσεως

α. Δέσμευση και Συνέπειες σε περίπτωση Ολικής Αναιρέσεως

β. Δέσμευση και συνέπειες σε περίπτωση μερικής Αναιρέσεως

Β. Δέσμευση του δικαστού της αναπομπής από το «κριθέν ζήτημα»

α. Ποιο είναι το «κριθέν ζήτημα»

β. Η έκταση της δεσμεύσεως και η συμμόρφωση τον δικαστού της αναπομτιής

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 25 ΧΡΟΝΙΑ

Α. Εξελίξεις στις Θεμελιώδεις Έννοιες, Πηγές και Αρχές του Διοικητικού Δικαίου

α. Οι εξελίξεις στις θεμελιώδεις Έννοιες

β. Εξελίξεις στις Πηγές

γ. Εξελίξεις στις Γενικές Αρχές

Β. Εξελίξεις στην Δημοσία Διοίκηση, στην Αστική Ευθύνη της Δημοσίας Εξουσίας και στην Διοικητική Δικαιοσύνη

α. Εξελίξεις στην Δημοσία Διοίκηση και ιδία στην Διοικητική Οργάνωση του Κράτους

β. Εξελίξεις στην Αστική Ευθύνη της Δημοσίας Εξουσίας

γ. Εξελίξεις στην Διοικητική Δικαιοσύνη

ΤΕΥΧΟΣ Β΄

Ευαγγελίας Κουτούπα-Ρεγκάκου

ΤΙΤΛΟΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

Τμήμα 1ο. Η έννοια της ρυθμιστικής διοικήσεως

§ 1. Η κλασική δυαδική διάκριση μεταξύ περιοριστικής και παροχικής διοικήσεως

Α. Μορφές διοικήσεως

Β. Περιοριστική και παροχική διοίκηση

1. Η περιοριστική διοίκηση

2. Η παροχική διοίκηση

§ 2. Η υπέρβαση της διμερούς διακρίσεως μέσω της έννοιας της ρυθμιστικής διοικήσεως

Α. Η ρυθμιστική διοίκηση

Β. Η αμφισβήτηση της αυτονομίας της ρυθμιστικής διοικήσεως

Τμήμα 2ο. Η εξέλιξη της διοικητικής πράξης –η πράξη με

πρόσθετους ή παρεπόμενους ορισμούς

§ 1. Έννοια και μορφές πρόσθετων ορισμών

Α. Έννοια των πρόσθετων ορισμών

Β. Μορφές πρόσθετων ορισμών

1. Aίρεση

2. Προθεσμία

3. Όρος

α. Όρια του δικαιώματος ανακλήσεως

β. Θεμελίωση του δικαιώματος ανακλήσεως

4. Η επιφύλαξη ανακλήσεως

5 Eπιφύλαξη επιβολής μεταγενέστερων όρων

6. H επιφύλαξη αναθεωρήσεως της πράξης ή ρήτρα

προσωρινότητας

§ 2. Η νομική σημασία των πρόσθετων ορισμών

Α. Οι λειτουργίες των πρόσθετων ορισμών

1. H αναπλήρωση των νομίμων προϋποθέσεων εκδόσεως της διοικητικής πράξης

α. Η σημασία των νομίμων προϋποθέσεων

β. Η θεωρία της ‘νομικής αιτίας’

2. H επιδίωξη ευρύτερων κρατικών σκοπών

Β. Oι πρόσθετοι ορισμοί ως μέσο απλουστεύσεως της διοικητικής διαδικασίας

1. H άρση γραφειοκρατικών εμποδίων

2. Η αναλογική εφαρμογή του νόμου

§ 3. Προβλήματα ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου των πράξεων με πρόσθετο όρο

Α. Προβλήματα ουσιαστικού δικαίου

1. Oι ευρείες εξουσίες της διοικήσεως κατά την έκδοση πράξης με παρεπόμενο ορισμό

α. Η προβληματική νομική θεμελίωση των πρόσθετων

ορισμών

β. H εύθραυστη νομική κατάσταση του λήπτη της πράξης με όρο

2. Η σύζευξη υποχρεώσεων δημοσίου δικαίου

α. Η αρχή της ουσιώδους ή εσωτερικής συνάφειας

β. Ο σεβασμός της αρμοδιότητας των διοικητικών αρχών

γ. Κατάχρηση διαδικασίας και η αρχή «do ut des»

δ. Αποκλίσεις από την απαγόρευση σύζευξης υποχρεώσεων δημοσίου δικαίου

Β. Προβλήματα δικονομικού δικαίου

1. H διαιρετότητα της διοικητικής πράξης, προϋπόθεση της μερικής ακυρώσεως

α. Η αντικειμενική θεωρία

β. Η συνεκτίμηση μιας υποκειμενικής συνιστώσας, της διακριτικής ευχέρειας της διοικητικής αρχής

2. Tρόποι μερικής προσβολής διοικητικής πράξης με πρόσθετο ορισμό

α. Aκυρωτική ή και μεταρρυθμιστική η φύση της αιτήσεως ακυρώσεως;

β. Το αντικείμενο της αιτήσεως ακυρώσεως

Τμήμα 3ο. Ο μικτός χαρακτήρας των σύγχρονων διοικητικών πράξεων

§ 1. Η σύζευξη κανονιστικών/ατομικών στοιχείων

Α. Το κανονιστικό ή ρυθμιστικό περιεχόμενο της διοικητικής πράξης

1. O πυρήνας της έννοιας της ρυθμίσεως: παραγωγή

εννόμων αποτελεσμάτων και υποχρεωτική ισχύς

α. Η παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων

β. Η υποχρεωτική ισχύς

γ. Mια αμφιλεγόμενη ιδιότητα της έννοιας της ρυθμίσεως: ο γενικός και αφηρημένος χαρακτήρας

Β. Η ευρεία κανονιστική εμβέλεια των σύγχρονων διοικητικών πράξεων

1. Το ρυθμιστικό περιεχόμενο των σύγχρονων διοικητικών πράξεων

2. Η πολυμέρεια των ενεχόμενων υποκειμένων δικαίου

α. Η νέα τριπολική σχέση μεταξύ διοικήσεως/ διοικουμένων

β. Η πραγμάτωση της αρχής του συνυπολογισμού των δικαιωμάτων των τρίτων μέσω των πρόσθετων ορισμών

§ 2. Η σύξευξη παροχής/επιταγής

Α. Η αμφισημία της παροχικής διοικήσεως

1. Η εξέλιξη της διοικητικής πράξης με τις αλλαγές της παρεμβατικής πολιτικής της διοικήσεως

2. Η γενίκευση της κατευθυντήριας ή ρυθμιστικής

διοικήσεως

Β. H έμμεση επιτακτικότητα των σύγχρονων διοικητικών

πράξεων

1. Η διαμόρφωση του περιεχομένου της διοικητικής πράξης ως έκφραση μιας ευρύτερης διαπλαστικής εξουσίας της διοικητικής αρχής

α. Η ευχέρεια καθορισμού κριτηρίων δράσης

β. Η ελευθερία επιλογής του συνεργάτη της διοικήσεως και το στοιχείο της προγνώσεως ως στοιχεία διακριτικής ευχέρειας

2. Η διοικητική πράξη, μέσο εποπτείας των ιδιωτικών δραστηριοτήτων

α. Μια πράξη δημόσιας εξουσίας

β. Οι κυρώσεις θετικού περιεχομένου

§ 3. Η σύζευξη παροχής/αντιπαροχής

Α. H οιονεί συμβατική μορφή της διοικητικής πράξης με πρόσθετο ορισμό

2. Οι “παροτρυντικές” πράξεις

Β. Η δημιουργία έννομης σχέσης διοικητικού δικαίου

1. Η έννομη σχέση διοικητικού δικαίου

2. Χαρακτηριστικά της έννομης σχέσης διοικητικού δικαίου

α. Η χρονική διάσταση

β. Η σύμπραξη του ιδιώτη

ΤΙΤΛΟΣ

ΑΟΡΙΣΤΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ

ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

Τμήμα 1ο. Έννοια και φύση των αορίστων εννοιών

§ 1. Έννοια των αορίστων εννοιών

Διακρίσεις αορίστων εννοιών

1. Έννοιες της καθημερινής γλώσσας

2. Έννοιες που παραπέμπουν σε βασικές αρχές του δικαίου

3. Το ειδικό πρόβλημα των τεχνικών εννοιών

B. H φύση των αορίστων εννοιών

§ 2. Αόριστες έννοιες και διακριτική ευχέρεια

Α. Ο ρόλος των νομίμων προϋποθέσεων στη θεωρία της διακριτικής ευχέρειας

Β. Οι αόριστες έννοιες επιδέχονται μόνο μια ορθή ερμηνεία;

1. Η κρατούσα άποψη περί μιας και μόνης ορθής ερμηνείας των αορίστων εννοιών

2. Κριτική της κρατούσας απόψεως

3. Η άποψη περί ενιαίας αντιμετωπίσεως διακριτικής ευχέρειας και ερμηνείας των αορίστων εννοιών

Γ. Tα όρια μεταξύ νομιμότητας και σκοπιμότητας: αόριστες έννοιες και διακριτική ευχέρεια του δικαστή

1. Αόριστες έννοιες και διακριτική ευχέρεια του δικαστή

2. Τα όρια μεταξύ νομιμότητας και σκοπιμότητας

3. Η διαδικασία του νομικού χαρακτηρισμού

Τμήμα 2ο. O ρόλος των αορίστων εννοιών στο σύγχρονο κράτος δικαίου

§ 1. Eπέλευση εννόμων αποτελεσμάτων

Α. Το δημόσιο συμφέρον, θεμέλιο της επελεύσεως εννόμων αποτελεσμάτων

1. Η αυτόνομη κανονιστική αρμοδιότητα της διοικήσεως

2. Οι όροι ως μέσο αυτοκαθορισμού της διοικήσεως

Β. Tο δημόσιο συμφέρον, θεμέλιο της επιβολής εκτάκτων νομικών ρυθμίσεων

§ 2. Eπιτακτική ρύθμιση της ανθρώπινης συμπεριφοράς

Α. Oι αόριστες έννοιες ως πρόπλασμα των νομικών κατηγοριών

Β. Oι αόριστες έννοιες ως ερμηνευτικές αρχές

Γ. H αρχή της αναλογικότητας

1. Η αρχή του πρόδηλου σφάλματος εκτιμήσεως

2. Η αρχή της σταθμίσεως κόστους-οφέλους

3. Συνολική κρίση ως προς την αρχή της αναλογικότητας

Δ. Tελικές παρατηρήσεις

1. Οι αόριστες έννοιες, αφορμή για την αναθεώρηση βασικών θεσμών και εννοιών του δημοσίου δικαίου

2. Οι αόριστες έννοιες, αφορμή για μια νέα επιστημολογική θεώρηση της νομικής επιστήμης

ΤΙΤΛΟΣ

ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ

ΚΑΙ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Τμήμα 1ο. Δουλείες δημοσίου δικαίου

Α. Βασικές έννοιες

1. ΄Οροι, απαγορεύσεις και περιορισμοί

2. Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας

3. Η αποζημίωση για τους περιορισμούς της ιδιοκτησίας

4. Οι περιορισμοί της ιδιοκτησίας και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Β. Η αποζημίωση και τα άλλα αντισταθμιστικά μέτρα του άρθρου 22 του ν. 1650/86

1. Προϋποθέσεις των αντισταθμιστικών μέτρων

α. Η αρχή της ισότητας

β. Η αρχή της αναλογικότητας

γ. Η αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης

2. Είδη και τρόποι αποζημίωσης

α. ΄Αμεση αποζημίωση

ι) Η έκταση της ζημίας

ιι) Ο τρόπος αποτίμησης της ζημίας

β. ΄Εμμεση αποζημίωση

γ. Αποζημίωση με κτήση της κυριότητας από το δημόσιο ή με ανταλλαγή μεταξύ δημοσίου και ιδιωτών

ι) Αποζημίωση με κτήση της κυριότητας από το δημόσιο

ιι) αντισταθμιστικοί μηχανισμοί μεταξύ δημοσίου και ιδιωτών

ιιι) αντισταθμιστικοί μηχανισμοί μεταξύ ιδιωτών

Τμήμα 2ο. Αντικείμενο της διοικητικής δίκης

§ 1. Η σημασία του ανακριτικού συστήματος για την έκταση του αντικειμένου της δίκης

§ 2. Το αντικείμενο της διοικητικής δίκης

A. Aπόκρουση των ουσιαστικών θεωριών

1. Aντικείμενο της δίκης δεν είναι η προσβαλλόμενη πράξη

2. Aντικείμενο της διοικητικής δίκης δεν είναι ο νομικός ισχυρισμός που θεμελιώνει το ένδικο βοήθημα

B. H δικονομική θεώρηση του αντικειμένου της διοικητικής δίκης

Τμήμα 3ο. Έννοια και όρια του δεδικασμένου

Ι. Έννοια του δεδικασμένου

§ 1. Δεδικασμένο και απόλυτη ισχύς των ακυρωτικών αποφάσεων

A. Δεδικασμένο και απόλυτη ισχύς των ακυρωτικών αποφάσεων

§ 2. Δεδικασμένο και συμμόρφωση της διοίκησης

§ 3. Δεδικασμένο των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων και ‘δεδικασμένο’ των πράξεων των διοικητικών αρχών

ΙΙ. Αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου - Η έννοια του διοικητικής φύσεως ζητήματος

§ 1. Η έννοια του ‘ουσιαστικού ζητήματος’

Α. Η εσφαλμένη ταύτιση ουσιαστικού ζητήματος και έννομης συνέπειας

1. Η άποψη περί εντοπισμού του ουσιαστικού ζητήματος στο συμπέρασμα του δικανικού συλλογισμού

2. Η σύνθετη φύση της ελάσσονος

Β. Η διεργασία του νομικού χαρακτηρισμού

1. Νομικό και πραγματικό ζήτημα -η δυσεύρετη διάκριση

2. Οι συνέπειες της δικονομικής θεωρίας περί αντικειμένου της δίκης στην έννοια του ουσιαστικού ζητήματος

§ 2. H ανάδειξη της τελικής υπαγωγικής κρίσης σε θεμελιώδη συνιστώσα του κριθέντος ουσιαστικού ζητήματος

Α. Το ουσιαστικό ζήτημα εντοπίζεται στην ελάσσονα του δικανικού συλλογισμού

1. Η αναβάθμιση των αιτιολογιών της απόφασης

2. Η άρρηκτη σχέση μεταξύ προκειμένων και συμπεράσματος

Β. Η έννοια του ‘διοικητικής φύσεως’ ζητήματος

1. Κριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα στην περίπτωση απόφασης που δέχεται το ένδικο βοήθημα

α. Kριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα σε διαφορές ακυρώσεως

β. Kριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα σε διαφορές ουσίας

2. Κριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα στην περίπτωση απόφασης που απορρίπτει το ένδικο βοήθημα

ΙΙΙ. Τα υποκειμενικά όρια του δεδικασμένου

§ 1. H απόλυτη ισχύς των ακυρωτικών αποφάσεων και η σχετικότητα του δεδικασμένου

A. H φαινομενική αντίφαση μεταξύ απόλυτης ισχύος των ακυρωτικών αποφάσεων και σχετικότητας του δεδικασμένου

B. H διάκριση αναγνωριστικού και διαπλαστικού μέρους

§ 2. H εμβέλεια των υποκειμενικών ορίων: ο κύκλος των προσώπων που δεσμεύονται από το δεδικασμένο

A. Tο ζήτημα των διαδίκων στη διοικητική δίκη

B. Mπορεί το κράτος να είναι ενάγων; Tο ζήτημα της ενεργητικής νομιμοποίησης του Δημοσίου

IV. Σχετικότητα του δεδικασμένου και συνέπειες των

ακυρωτικών αποφάσεων ως προς τους τρίτους

§ 1. Πράξεις αποκατάστασης έναντι τρίτων ως προς τη δίκη αλλά όχι ως προς την ακυρωθείσα πράξη

§ 2. Η επίδραση της απόφασης σε τρίτους, αποδέκτες πράξεων που πάσχουν την ίδια πλημμέλεια με την ακυρωθείσα

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ