Δ. Γούλας, Εργασιακές σχέσεις αθλητών, 2014

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

Το ζήτημα της εφαρμογής του εργατικού δικαίου στο πλαίσιο

της σύγχρονης αθλητικής πραγματικότητας

1. Οι θεμελιακοί άξονες του σύγχρονου αθλητισμού.

1.1. Η ευρεία διεθνοποίηση της αθλητικής δραστηριότητας.

1.2. Η οργανωτική θεσμοποίηση της αθλητικής δραστηριότητας.

1.2.1. Η λειτουργία του αθλητισμού μέσω ιδιωτικών οργανωτικών φορέων.

1.2.2. Η πυραμιδοειδής θεσμική δομή των αθλητικών φορέων.

1.2.3. Η αρχή της αποκλειστικότητας.

1.2.4. Υπαγωγή των αθλητών στους αυτόνομους αθλητικούς κανο­νισμούς.

1.2.5. Η ύφανση ενός κλειστού ρυθμιστικού συστήματος.

1.3. Η προϊούσα εμπορευματοποίηση και εντατικοποίηση του αθλητισμού.

1.4. Μερική σύνοψη.

2. Η υπαγωγή των αθλητών στο πεδίο εφαρμογής του εργατικού δικαίου ως βασικό ερευνητικό ζήτημα της παρούσας μελέτης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

Το ζήτημα του ex lege νομικού χαρακτηρισμού της έννομης σχέσης - ιδίως η περίπτωση της τυπικής διάκρισης επαγγελματιών

και ερασιτεχνών αθλητών

1. Ο υποχρεωτικός νομικός χαρακτηρισμός της έννομης σχέσης των αθλητών ως κομβικό σημείο του ελληνικού νομικού πλαισίου.

1.1. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες νομικού χαρακτηρισμού της σχέσης εργασίας των αθλητών από τον ίδιο τον εκάστοτε αθλητικό νόμο

1.2. Η τυπική διάκριση που προβλέπει ο ν. 2725/1999 και οι νομικές συνέπειές της.

1.3. Η στάση της νομολογίας και της θεωρίας.

1.4. Μερική σύνοψη.

2. Η δεσμευτικότητα του νομικού χαρακτηρισμού της έννομης σχέσης από το νομοθέτη

2.1. Η κομβική σημασία του ex lege νομικού χαρακτηρισμού της έννομης σχέσης των αθλητών.

2.2. Ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός ως αρμοδιότητα του πυρήνα της δικαιο­δοτικής λειτουργίας

2.3. Η αγνόηση του ανακριβούς ex lege νομικού χαρακτηρισμού, όπως αποτυ­πώνεται στη νομολογία των δικαστηρίων

2.4. Μερική σύνοψη.

3. Το γενικό συνταγματικό πλαίσιο διαμόρφωσης της εργατοδικαιικής προστασίας.

3.1. Η ιδιαίτερη προστατευτική φόρτιση της εξαρτημένης εργασίας και του εργα­τικού δικαίου.

3.2. Το συνταγματικό πλαίσιο προστασίας της εξαρτημένης εργασίας.

3.3. Μερική σύνοψη.

4. Η διασφάλιση ελάχιστης εργατοδικαιικής προστασίας ως εκδήλωση της κρατικής υποχρέωσης προστασίας των συνταγματικών δικαιωμάτων.

4.1. Η θεωρία της κρατικής υποχρέωσης προστασίας των συνταγματικών δικαιω­μάτων: σύντομη εισαγωγή

4.2. Η δογματική θεμελίωση των κρατικών υποχρεώσεων προστασίας.

4.3. Η ειδικότερη εκδήλωση της κρατικής υποχρέωσης προστασίας στο νόμο και τις δικαστικές αποφάσεις

4.4. Ειδικότερα η υποχρέωση προστατευτικής παρέμβασης του κράτους στο πεδίο ενεργοποίησης της ιδιωτικής αυτονομίας και ιδίως της συμβατικής ελευθερίας

4.5. Τελικά: Οι κρατικές υποχρεώσεις προστασίας ως θεμελιώδης νομιμοποιητική βάση του εργατικού δικαίου

4.6. Η ειδικότερη οριοθέτηση του ελάχιστου επιπέδου προστασίας.

4.6.1. Η διπλή δυσκολία καθορισμού των οφειλόμενων μέτρων ελάχιστης προ­στασίας.

4.6.2. Έλεγχος της προδήλως ανεπαρκούς προστασίας.

4.6.3. Έλεγχος με αξιοποίηση της αρχής της αναλογικότητας.

4.6.4. Η πολυμερής στάθμιση των εμπλεκόμενων συμφερόντων και το περι­θώριο εκτίμησης του νομοθέτη

4.7. Περιπτώσεις εφαρμογής συνταγματικών υποχρεώσεων προστασίας στην ελ­λη­νική νομολογία: ενδεικτική σταχυολόγηση

4.7.1. Εισαγωγική προδιάθεση.

4.7.2. Εφαρμογή των συνταγματικών υποχρεώσεων προστασίας με έμφαση του δικαστικού ελέγχου στο ελάχιστο επίπεδο προστασίας.

4.7.3. Εφαρμογή των συνταγματικών υποχρεώσεων προστασίας με έμφαση του δικαστικού ελέγχου στην προσβολή της αμυντικής διάστασης των δικαιωμάτων του άλλου μέρους από τα ληφθέντα μέτρα προστασίας.

4.8. Μερική σύνοψη.

5. Έλεγχος παραβίασης των κρατικών υποχρεώσεων προστασίας λόγω αποκοπής των αθλητών από το πεδίο εφαρμογής του εργατικού δικαίου.

5.1. Εισαγωγική προδιάθεση.

5.2. Ανεπίτρεπτος νομοθετικός περιορισμός στην επαγγελματική ελευθερία των φαινομενικά ερασιτεχνών αθλητών

5.3. Ανεπαρκές το επίπεδο προστασίας των φαινομενικά ερασιτεχνών αθλητών στο πλαίσιο της ιδιωτικής έννομης σχέσης τους όσον αφορά το καθεστώς λύσης της σύμβασης και μετεγγραφής τους σε άλλο σωματείο.

5.3.1. Η δυνατότητα απεμπλοκής από το συμβατικό δεσμό ως ελάχιστη νομική προστασία.

5.3.2. Το αντίθετο συμφέρον διατήρησης του συμβατικού δεσμού και η ύπαρξη σπουδαίου λόγου καταγγελίας

5.3.3. Σύμφωνη και η κρατούσα τάση στη νομολογία

5.3.4. Έλεγχος συμβατότητας ειδικά της διαδικασίας και της χρονικής περιό­δου έγκρισης των μετεγγραφών με το συνταγματικό πλαίσιο

5.4. Προβληματικό το καθεστώς προστασίας των φαινομενικά ερασιτεχνών αθλητών κατά τη λειτουργία της συμβατικής σχέσης

5.4.1. Εσφαλμένη η παρακολούθηση από το νομοθέτη ειδικά για τους ψευ­δο­ερασι­τέχνες αθλητές του ανιδιοτελούς προτύπου της ερασι­τεχνικής άθλησης.

5.4.2. Αναγκαία η αναβάθμιση των νομικών δυνατοτήτων προστασίας των αθλητών στο πλαίσιο της έννομης σχέσης τους με το αθλητικό σωματείο

5.5. Μερική σύνοψη.

6. Η διαφοροποίηση της εργατοδικαιικής προστασίας των αθλητών ως παραβίαση της αρχής της ισότητας

6.1. Η αρχή της ισότητας ως όριο στη νομοθετική αυθαιρεσία.

6.2. Η δυσμενής διάκριση σε βάρος των εργαζόμενων αθλητών.

6.3. Ειδικότερα η δυσμενής διάκριση σε βάρος των ψευδοερασιτεχνών αθλητών παραβιάζει την αρχή της ισότητας, αφού βασίζεται σε μη ουσιώδες κριτήριο.

6.4. Το σύστημα τυπικού χαρακτηρισμού των ερασιτεχνών αθλητών ειδικά ως διάκριση λόγω φύλου

6.5. Μερική σύνοψη.

7. Το γενικό συμφέρον, το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του κράτους για τον αθλητισμό και η βιωσιμότητα των αθλητικών σωματείων ως βάση δικαιολόγησης του ελλείμ­μα­τος νομικής προστασίας.

7.1 Το γενικό συμφέρον ως περιορισμός των συνταγματικών δικαιωμάτων και δικαιολογητική βάση διακρίσεων

7.2 Το ά. 16 παρ. 9 Σ. και η συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας του αθλη­τισμού.

7.3. Οι ειδικότερες εκφάνσεις του γενικού συμφέροντος στον αθλητισμό.

7.3.1. Η κρίσιμη διάκριση μεταξύ οικονομικών-αγωνιστικών συμφερόντων και οργανωτικών-ρυθμιστικών αρμοδιοτήτων

7.3.2. Ειδικότερα, η διασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ομάδων ως μερικότερη έκφανση του συμφέροντος του αθλητισμού

7.4. Μερική σύνοψη.

8. Ειδικότερα, ο ψευδής νομικός χαρακτηρισμός ως προσβολή της περιουσίας.

8.1. Η ένταξη των ενοχικών δικαιωμάτων στην υπερνομοθετική προστασία της περιουσίας.

8.2. Η ex lege αποκοπή από το εργατικό δίκαιο ως στέρηση προστατευόμενων στοιχείων της περιουσίας

8.3. Μερική σύνοψη.

9. Τελική σύνοψη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

Η γνησία διάκριση ερασιτεχνών και επαγγελματιών αθλητών

1. Η σημασία και οι ιστορικές καταβολές της διάκρισης ερασιτεχνών και επαγ­γελμα­τιών αθλητών

1.1. Εισαγωγικά: το ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον του επαγγελματικού αθλητισμού.

1.2. Το ιστορικό πλαίσιο διαμόρφωσης της διάκρισης ερασιτεχνών και επαγ­γελμα­τιών αθλητών.

1.3. Η ανιδιοτέλεια ως κεντρικός άξονας της παραδοσιακής έννοιας του ερασι­τεχνισμού στην άθληση και ως στοιχείο του νομικού χαρακτηρισμού

1.4. Μερική σύνοψη.

2. Το ουσιαστικό περιεχόμενο της διάκρισης επαγγελματιών και ερασιτεχνών αθλη­τών

2.1. Η ύπαρξη συμβατικής υποχρέωσης για παροχή εργασίας ως ουσιώδες περιε­χόμενο της διάκρισης

2.2. Ειδικότερα: Η εξέταση της διάκρισης ερασιτέχνη - επαγγελματία στο πλαίσιο της σχέσης εξαρτημένης εργασίας

2.3. Η κατάρτιση σύμβασης ή σχέσης ιδιωτικού δικαίου ως αναγκαία προϋπόθεση.

2.4. Τελικά: η παροχή εργασίας ως κρίσιμο στοιχείο της διάκρισης.

2.4.1. Εργασία είναι κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα ή συμπεριφορά

2.4.2. Δραστηριότητα για την ικανοποίηση ξένης ανάγκης.

2.4.3. Δραστηριότητα η οποία στην οικονομική ζωή αξιολογείται ως εργασία.

2.5. Η στάθμιση του σκοπού της αθλητικής δραστηριότητας ως καθοριστικό κριτήριο.

2.6. Μερική σύνοψη.

3. Ενδείξεις για τη διάκριση μεταξύ ερασιτέχνη και επαγγελματία αθλητή.

3.1. Η τυπολογική αξιοποίηση αντικειμενικών και δευτερευόντως υποκειμενικών ενδείξεων.

3.2. Οι αντικειμενικές συνθήκες απασχόλησης του αθλητή.

3.3. Η χρονική διάρκεια της αθλητικής απασχόλησης.

3.4. Η καταβολή αμοιβής και το ύψος της ως κριτήριο διάκρισης.

3.4.1. Εισαγωγική προδιάθεση για την αμοιβή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

3.4.2. Η παροχή αμοιβής ως ένδειξη υπέρ του επαγγελματικού χαρακτήρα της αθλητικής δραστηριότητας

3.4.3. Ειδικότερα το ύψος της οικονομικής παροχής ως ένδειξη.

3.4.4. Η ιδιαίτερη σημασία της καταβολής αμοιβής ως αρνητικής ένδειξης

3.5. Το οικονομικό πλαίσιο διεξαγωγής του αθλητικού γεγονότος.

3.5.1. Εισαγωγικές επισημάνσεις.

3.5.2. Η παράλληλη οικονομική δραστηριότητα του ίδιου του αθλητή.

3.5.3. Η οικονομική διάσταση του αθλητικού γεγονότος.

3.6 Η επιβοηθητική αξία των υποκειμενικών ενδείξεων.

3.6.1. Εισαγωγικές επισημάνσεις.

3.6.2. Ο νομικός χαρακτηρισμός τον οποίο συμφώνησαν τα μέρη

3.6.3. Η βούληση του σωματείου και του αθλητή ως προς τις παροχές.

3.6.4. Η οικονομική δυνατότητα του σωματείου.

3.7. Μερική σύνοψη.

4. Παρέκβαση: μεταφορά των προταθέντων κριτηρίων διάκρισης σε άλλες, συγκρί­σιμες περιπτώσεις

4.1. Εισαγωγικά: διάκριση με βάση τον κύριο σκοπό της δραστηριότητας.

4.2. Η απασχόληση στο πλαίσιο μαθητείας ή απόκτησης εργασιακής εμπειρίας.

4.3. Η απασχόληση στο πλαίσιο ακαδημαϊκών σπουδών, επιστημονικής έρευνας ή υποτροφίας.

4.4. Μερική σύνοψη.

5. Τελική σύνοψη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

Οι έννομες σχέσεις του επαγγελματία αθλητή

1. Το πλέγμα εννόμων σχέσεων του επαγγελματία αθλητή.

1.1. Εισαγωγικά.

1.2. Το νομοθετικό πλαίσιο διαμόρφωσης των εννόμων σχέσεων του αθλητή.

1.2.1. Τα δύο μοντέλα σχέσεων του κράτους με τις αθλητικές ομοσπονδίες.

1.2.2. Ο θεμελιώδης διαχωρισμός επαγγελματικού και ερασιτεχνικού αθλη­τισμού στο ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο

1.2.3. Ο καθοριστικός ρόλος των αθλητικών ομοσπονδιών στην έννομη σχέση.

1.3. Μερική σύνοψη.

2. Η σύγχρονη έννοια της εξαρτημένης εργασίας.

2.1. Η κεντρική σημασία της εξάρτησης στο σύστημα της εργατοδικαιικής προστα­σίας.

2.2. Οι προταθείσες θεωρίες για την εξάρτηση.

2.3. Τα κλασικά κριτήρια εξάρτησης ως ενδείξεις.

2.4. Η αποτυχία των κλασικών κριτηρίων εξάρτησης να συλλάβουν τις δομές εργα­σιακών σχέσεων της νέας οικονομίας

2.5. Νέες θεωρίες για την εξάρτηση.

2.5.1. Η ετεροαξιοποίηση της εργασίας.

2.5.2. Η στάθμιση επιχειρηματικών κινδύνων και επιχειρηματικών ευκαιριών.

2.6. Η πλουραλιστική τυπολογική προσέγγιση της εξάρτησης - οι ενδείξεις εξάρτη­σης ως κινητό σύστημα

2.7. Μερική σύνοψη.

3. Ο νομικός χαρακτηρισμός της έννομης σχέσης του αθλητή ως σύμβασης εξαρτη­μένης εργασίας

3.1. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες νομοθετικής ρύθμισης των αθλητικών εννόμων σχέσεων.

3.2. Η στάση της ελληνικής θεωρίας και νομολογίας υπέρ της σύμβασης εξαρτη­μένης εργασίας.

3.3. Η εφαρμογή των κριτηρίων εξάρτησης στον αθλητισμό.

3.3.1. Εισαγωγικά.

3.3.2. Ομαδικά αθλήματα.

3.3.3. Ατομικά αθλήματα.

3.3.4. Η παροχή αθλητικών υπηρεσιών ως δευτερεύουσα ή χρονικά περιο­ρι­σμένη απασχόληση

3.3.5. Η επίδραση του αυξημένου βαθμού πρωτοβουλίας του αθλητή ως προς την ύπαρξη εξάρτησης

3.3.6. Ο αθλητής ως υπάλληλος ή εργάτης.

3.3.7. Ο αθλητής ως διευθύνων υπάλληλος.

3.4. Μερική σύνοψη.

4. Ο νομικός χαρακτηρισμός της έννομης σχέσης του αθλητή ως σύμβαση ανε­ξάρτη­των υπηρεσιών

4.1. Αθλητές συνεπιχειρηματίες ή ανεξάρτητοι επαγγελματίες.

4.2. Ανεξάρτητοι επαγγελματίες ειδικά οι κορυφαίοι αθλητές.

4.3. Δυνατότητα συμφωνημένης απομάκρυνσης από το εργατικό δίκαιο σε περί­πτω­ση αξιόλογης παράλληλης επιχειρηματικής δραστηριότητας.

4.4. Δυνατότητα συμβατικής απομάκρυνσης από το εργατικό δίκαιο σε περι­πτώ­σεις απουσίας ανάγκης προστασίας του αθλητή

4.5. Επιμερισμός της εργατοδικαιικής προστασίας των αθλητών ανάλογα με το εισόδημά τους.

4.6. Κριτική.

4.6.1. Εισαγωγική προδιάθεση.

4.6.2. Η ανάγκη κοινωνικής προστασίας ως δικαιολογητικό θεμέλιο της εργα­τοδικαιικής προστασίας

4.6.3. Αντίκρουση.

4.7. Ειδικότερα η δυνατότητα δικαιοπρακτικού επηρεασμού του νομικού χαρα­κτηρισμού από τα μέρη

4.7.1. Η αρνητική στάση της κρατούσας θεωρίας ως προς το νομικό χαρα­κτη­ρισμό της σύμβασης από τα ίδια τα μέρη

4.7.2. Οι υποστηριχθείσες παραλλαγές της δυνατότητας δικαιοπρακτικού νο­μι­κού χαρακτηρισμού στη γερμανική θεωρία και νομολογία

4.7.2.1. Η νομολογία του BAG.

4.7.2.2. Η άποψη του Lieb.

4.7.2.3. Η άποψη του Fenn.

4.7.2.4. Η άποψη του Preis.

4.7.2.5. Η άποψη του Richardi.

4.7.2.6. Η άποψη του Wank.

4.7.3. Κριτική.

4.7.4. Κριτική ειδικά κατά της βιβλιογραφικής μετάστασης των παραπάνω θεωριών επί του νομικού χαρακτηρισμού της σύμβασης εργασίας των αθλητών.

4.8. Μερική σύνοψη.

5. Νομικός χαρακτηρισμός της έννομης σχέσης του αθλητή ειδικά με τις αθλητικές ομοσπονδίες

5.1. Το γενικό πλαίσιο σύνδεσης του αθλητή με τις αθλητικές ομοσπονδίες.

5.1.1. Μια νέα προβληματική για τον ελληνικό νομικό κόσμο.

5.1.2. Η επίδραση των ομοσπονδιών στις εργασιακές σχέσεις των αθλητών.

5.1.3. Οι ιδιαιτερότητες του ελληνικού ρυθμιστικού πλαισίου ως προς τη θέσπι­ση των αθλητικών Κανονισμών

5.2. Έννομες σχέσεις ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου;.

5.3. Έννομες σχέσεις σωματειακής φύσης;.

5.3.1. Οι προσπάθειες σωματειακής θεμελίωσης της έννομης σχέσης στη γερ­μα­νική θεωρία και νομολογία

5.3.2. Κριτική.

5.4. Σχέση εξαρτημένης εργασίας.

5.4.1. Εισαγωγική προδιάθεση.

5.4.2. Η αθλητική ομοσπονδία ως (αυτοτελής) εργοδότης.

5.4.3. Η αθλητική ομοσπονδία και η διάσπαση της εργοδοτικής ιδιότητας.

5.4.3.1. Η έννοια του μερικού εργοδότη.

5.4.3.2. Οι αθλητικές ομοσπονδίες και η προβληματική των ομίλων επι­χει­ρήσεων.

5.4.3.3. Η αξιοποίηση της θεωρίας περί έμμεσης σχέσης εργασίας.

5.4.4. Η υποστηριχθείσα σχέση εργασίας των αθλητών με τις αθλητικές ομο­σπονδίες - συμπερασματική κριτική θέση.

5.5. Sui generis ενοχική σχέση.

5.6. Έννομη σχέση συλλογικού εργατικού δικαίου –ιδίως στην περίπτωση των κανονισμών.

5.7. Η έννομη σχέση των αθλητών με τις ομοσπονδίες ειδικά για τη συμμετοχή στις εθνικές ομάδες.

5.8. Μερική σύνοψη.

6. Τελική σύνοψη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

Τελικές Συμπερασματικές θεσεισ

1. Τελικές Συμπερασματικές Θέσεις.

Βιβλιογραφικός Πίνακας

1. Ελληνόγλωσση Βιβλιογραφία.

2. Ξενόγλωσση Βιβλιογραφία.

ΛΗΜΜΑΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ.