Β. Σωτηρόπουλος, Η Συνταγματική προστασία των προσωπικών δεδομένων, 2006

Με το έργο παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία οι πρόσφατες εξελίξεις για: την Οδηγία διατήρησης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων για αντεγκληματικούς σκοπούς, το Σχέδιο Απόφασης-Πλαίσιου του Συμβουλίου της ΕΕ για την προστασία προσωπικών δεδομένων στο πεδίο της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας των κρατών σε ποινικές υποθέσεις, τη «δίκη των αεροπορικών προσωπικών δεδομένων» ( PNR/ΗΠΑ) στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, το ρόλο της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ) στην περιφρούρηση των πληροφοριακών ελευθεριών. Περιέχεται επίσης εισαγωγή στο έργο ενός νέου κοινοτικού θεσμού: του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων, ο οποίος αποτελεί την αρμόδια ανεξάρτητη αρχή της ΕΕ.

Πρωταρχικός σκοπός της μονογραφίας είναι η ανάλυση του νέου συνταγματικού δικαιώματος προστασίας προσωπικών δεδομένων, που προστέθηκε με την αναθεώρηση του 2001 (άρθρο 9Α). Η εμβάθυνση επιχειρείται με παράλληλη ερμηνευτική προσέγγιση των αντίστοιχων άρθρων Ι-51 και ΙΙ-52 της Σύμβασης για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης, του άρθρου 8 του Χάρτη των Θεμελιωδών Ελευθεριών της ΕΕ και του άρθρου 286 της ΣυνθΕΚ.

Ο συγγραφέας θεμελιώνει θεωρητικά τη διαμόρφωση ενός συνταγματικού κεκτημένου προστασίας προσωπικών δεδομένων που λειτουργεί ως φραγμός στις τυχόν μεταγενέστερες επεμβάσεις του εθνικού και ευρωπαίου νομοθέτη.

Οι ειδικοί περιορισμοί του συνταγματικού δικαιώματος ταξινομούνται σε συγκεκριμένες κατηγορίες (λειτουργία πολιτεύματος, ελεύθερη οικονομία, αντεγκληματική πολιτική, μ.μ.ε, πρόσβαση στη δημόσια πληροφορία, επιστημονική ελευθερία, πνευματική ιδιοκτησία) σύμφωνα με τις αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, τις γνωμοδοτήσεις της Ομάδας του άρθρου 29 της Οδηγίας 95/46 και τα έγγραφα του Ευρωπαίου Επόπτη, όλα παραπεμπόμενα με links ώστε να είναι άμεσα εντοπίσιμα στο Διαδίκτυο.

Με τη μονογραφία επιχειρείται επίσης η ανίχνευση της σχέσης ανάμεσα στην προστασία προσωπικών δεδομένων και σε συγγενή και μητρικά δικαιώματα, όπως ο πληροφοριακός αυτοκαθορισμός, η προστασία της ιδιωτικής ζωής, το απόρρητο των επικοινωνιών και άλλα έννομα αγαθά του Πληροφοριακού Συντάγματος.

Η ύλη του έργου συμπληρώνεται με παράρτημα των πενήντα αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα και πίνακα βιβλιογραφίας.

Λόγω της ενημερωτικής αξίας του, το έργο απευθύνεται όχι μόνο στον νομικό, αλλά και σε κάθε πολίτη της Κοινωνίας της Πληροφορίας.