Σ. Αλεξιάδης, Εγκληματολογία, 5η έκδ., 2011

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

Πρόλογοι

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

§ 1. ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙ Ή ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Ορισμός, 1. Δικαιικοί και μη δικαιικοί κλάδοι, 2. Κύριοι και βοηθητικοί κλάδοι, 5. Αντεγκληματική πολιτική, 5. Ορολογικά προβλήματα,

§ 2. ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Φύση των εγκληματολογικών κλάδων, 8. Ένταξη και χαρακτηριστικά τους,

§ 3. Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΛΑΔΟΣ

Ορισμός, 9. Αντικείμενα, 10. Μέθοδοι έρευνας, 11. Μεθοδολογία, 11. Ο επιστημονικός χαρακτήρας και η αυτοτέλεια της Εγκληματολογίας,

§ 4. Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

Η δραστηριότητα των διεθνών οργανισμών, 16. Κυβερνητικοί οργανισμοί, μη κυβερνητικοί οργανισμοί, 18. Ελληνικά τμήματα διεθνών οργανισμών και φορείς εγκληματολογικής έρευνας, 20.

§ 5. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

Ιστορικά στάδια εξέλιξης του κλάδου, 21. Σύγχρονα ρεύματα στο χώρο της Εγκληματολογίας: Η Επιστήμη της Εγκληματολογίας, 24. Η Νέα (ή Κριτική ή Ριζοσπαστική ή Νέο-μαρξιστική) Εγκληματολογία, 26. Η Εγκληματολογία της Κοι-νωνικής Αντίδρασης, 28.

§ 6. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι: ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ

§ 1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ: ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Το νομικό έγκλημα, 34. Το πραγματικό έγκλημα, 36. Σύγκριση των εννοιών του νομικού και του πραγματικού εγκλήματος, 40. Το πραγματικό έγκλημα ως επικίνδυνα αντικοινωνική δράση, 42.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ: Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

§ 1. Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Η σημασία της έρευνας του προβλήματος της αιτιολογίας του εγκλήματος, 44. Αίτια και παράγοντες του εγκλήματος, 45. Η ταξινόμηση των διαφόρων θεωριών, 46.

§ 2. Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Ι. Ταξινόμηση, 46. ΙΙ. Οι οργανικές θεωρίες: Η θεωρία του Lombroso, 48. Οι θεωρίες για τη σχέση σωματικής κατασκευής και εγκλήματος, 51. Οι έρευνες σε δίδυμους αδελφούς, 52. Οι έρευνες των χρωμοσώμων, 55. ΙΙΙ. Οι ψυχολογικές θεωρίες: Η θεωρία της μειωμένης διανοητικής ικανότητας, 57. Οι ψυχαναλυτικές θεωρίες, 59. IV. Οι κοινωνιολογικές θεωρίες: Η θεωρία της οικολογικής σχολής του Chicago, 62. Η θεωρία της σύγκρουσης κανόνων συμπεριφοράς, 64. Η θεωρία της συναναστροφής με διάφορες προσωπικές ομάδες και η συμπληρωματική θεωρία της ουδετεροποίησης, 67. Οι μαρξιστικές θεωρίες, 71. Η γαλλική κοινωνιολογική σχολή, 75. Οι θεωρίες για το έγκλημα ως σύμπτωμα κοινωνικής οργάνωσης ή αποδιοργάνωσης, 76. V. Οι συνθετικές απόψεις: η συνδυασμένη δράση και αλληλεπίδραση βιολογικών και κοινωνιολογικών παραγόντων, 79.

§ 3. Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Η θεωρία της αλληλεπίδρασης ή του στιγματισμού, 83. Οι θεωρίες των συστημάτων ελέγχου, 84.

§ 4. Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΩΣ ΒΙΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

Ι. Η φύση του εγκλήματος: ο εγωισμός και η επιθετικότητα ως εκδηλώσεις της φυσι-κής ορμής για επιβίωση• η ανάγκη για κοινωνικοποίηση του ανθρώπου• η ανάπτυξη των κοινωνικών αναστολών• το έγκλημα ως φυσιολογική συμπεριφορά, 86. ΙΙ. Η εμφάνιση του εγκλήματος ως βιοκοινωνικού φαινομένου: έννοια και λειτουργία των κοινωνικών αναστολών• παράγοντες καλής λειτουργίας των κοινωνικών αναστολών• παράγοντες αδράνειας αποδυνάμωσης και απόρριψης των κοινωνικών αναστολών, 90.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

§ 1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

§ 2. ΤΑ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ) ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

§ 3. ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΠΡΑΞΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

§ 4. ΤΟ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΟΦΕΛΟΣ

§ 5. ΤΑ ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΠΡΑΞΗ ΕΓΚΛΗ-ΜΑΤΟΣ

Α. Αντικίνητρα που πηγάζουν από τον ίδιο το δράστη, 107. Β. Αντικίνητρα από την ύπαρξη μέτρων περιστασιακής πρόληψης, 109. Γ. Αντικίνητρα από το σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης, 110.

§ 6. ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

ΤΜΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

§ 1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ορισμός και στοιχεία της, 114. Η διαφορά της έννοιας της εγκληματικότητας από την έννοια του εγκλήματος, 115. Η φύση της εγκληματικότητας ως κοινωνικού φαινομένου, 117.

§ 2. ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ι. Η εμφανής εγκληματικότητα: η δικαστικά διαπιστούμενη εγκληματικότητα, 119• η δήλη εγκληματικότητα, 122. ΙΙ. Η αφανής εγκληματικότητα, 125.

§ 3. Η ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η εγκληματολογική στατιστική: μειονεκτήματα, 131. Η μέτρηση με ερωτηματολόγια, 133. Η στατιστική των επιβλαβών συνεπειών της εγκληματικότητας, 133. Η επινόηση του δείκτη της εγκληματικότητας, 134.

§ 4. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το κόστος του εγκλήματος, 137. Τα οφέλη του εγκλήματος, 138.

§ 5. Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Γενικές παρατηρήσεις, 139. Θεωρητική βάση και προβλήματα της πρόγνωσης, 140. Η μέθοδος έρευνας, 142. Η σκοπιμότητα της πρόγνωσης 142.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑ

ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟ

Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ

§ 1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Το λαϊκό στερεότυπο του εγκληματία, 148.

§ 2. Ο «ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ» ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

1. Η έννοια του «εγκληματία» κατά το ποινικό δίκαιο, 150. 2. Εγκληματολογικοί ορισμοί του «εγκληματία», 152. 3. Η σχετικότητα του ορισμού του εγκληματία, 156.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ

§ 1. Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ

Σημασία και οργάνωσή της, 161.

§ 2. Η ΒΙΑ ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ. ΒΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ

Ι. Η βία στην κοινωνική ζωή, 166. ΙΙ. Έννοια και διακρίσεις της βίας, 167. ΙΙΙ. Τα εγκλήματα βίας ενγένει: Τα εγκλήματα παράνομης βίας, 171. Τα βίαια εγκλήματα, 173. Τα εγκλήματα βιαιοπραγίας, 173.

§ 2α. Η ΒΙΑ ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ. ΟΙ ΒΙΑΙΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

Ι. Εγκλήματα βίας και βίαιοι εγκληματίες, 174. ΙΙ. Η αντιμετώπιση των βίαιων εγκληματιών,

§ 2β. Η ΒΙΑ ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ. ΒΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ-ΤΗΤΑ

Ι. Γενικές παρατηρήσεις, 178. ΙΙ. Η βία στις πόλεις, 179. ΙΙΙ. Η βία στην οικογένεια, 184. IV. Η βία στον αθλητισμό, 193.

§ 3. Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ

Ι. Έννοια και κριτήρια της επικινδυνότητας, 203. ΙΙ. Η διάγνωση της επικινδυνότητας: οι πίνακες πρόγνωσης της εγκληματικής συμπεριφοράς, 206. ΙΙΙ. Οι διακρίσεις της επικινδυνότητας, 208. IV. Η επικινδυνότητα του εγκληματία: θεωρία και πραγματικότητα, 210.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ

§ 1. Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΩΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Η ιδέα και ο σκοπός της διάκρισης, 212. Το πρόβλημα των κριτηρίων, 213.

§ 2. Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΣΕ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Κριτήρια βιολογικά: ηλικία, φύλο, ψυχική υγεία (εγκληματίες ανήλικοι, υπερήλικες, γυναίκες, ψυχικά ασθενείς), 214. Κριτήρια ψυχολογικά: εμπειρία, έξεις, εξάρτηση (εγκληματίες πρωτόπειροι, υπότροποι, φυγόπονοι επαίτες και αλήτες, τοξικομανείς και αλκοολικοί), 223. Νομικο-κοινωνικά κριτήρια: ιθαγένεια, οργάνωση, ιδεολογία (εγκληματίες επαγγελματίες, αλλοδαποί, πολιτικοί), 232.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

§ 1. ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ – ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

§ 2. ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

§ 3. ΟΙ ΔΙΕΘΝΙΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ: Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

1. Η εμφάνιση των διεθνικών εγκληματικών οργανώσεων, 248. 2. Η αντίδραση του Ο.Η.Ε., 249. 3. Η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 252. 4. Η συμβολή του Συμβουλίου της Ευρώπης, 254. 5. Το ενδιαφέρον των μη-κυβερνητικών οργανισμών, 256.

§ 4. ΤΟ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

§ 5. Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΩΣ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

§ 6. ΤΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΟΥ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

ΤΜΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΤΟ ΘΥΜΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ

§ 1. ΤΟ ΘΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΘΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

Ο ρόλος του θύματος, 277. Εγκληματολογία και θυματολογία, 278.

§ 2. Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ

Ορισμός της έννοιας του θύματος, 279. Προσδιορισμός της ταυτότητας του θύματος: η επιλογή των θυμάτων, 282.

§ 3. ΤΟ ΘΥΜΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Η θυματολογική έννοια: η θυματοποίηση, 284. Η θυματολογική τυπολογία, 286.

§ 4. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Ο ρόλος του θύματος στην καταστολή του εγκλήματος, 286. Η προσωπικότητα του θύματος ως παράγοντα της ποινικής καταστολής, 287.

§ 5. Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ

Η δικονομική προστασία του θύματος, 290. Η αρωγή και συμπαράσταση προς το θύμα, 292. Η οικονομική αποκατάσταση της βλάβης του θύματος, 293.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ο ΦΟΒΟΣ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

§ 1. Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Ο φόβος του εγκλήματος, 295. Ο φόβος θυματοποίησης, 296. Έλλειψη του συναισθήματος δημόσιας ασφάλειας, 297.

§ 2. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Επιδράσεις στην ιδιωτική ζωή, 299. Επιδράσεις στη δημόσια ζωή, 301. Η μορφή των πόλεων, 302.

§ 3. ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Κρατικά μέτρα, 303. Λαϊκή αντίδραση, 303. Ιδιωτικά μέτρα προφύλαξης: ιδιωτική αστυνόμευση, οπλοφορία, 304.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Η ΑΝΤΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

§ 1. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΤΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

§ 2. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

§ 3. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΉ (ANTE DELICTUM)

Κοινωνικού χαρακτήρα προληπτικά μέτρα, 313. Ο ρόλος της Αστυνομίας στην πρόληψη του εγκλήματος: η δημόσια αστυνομία, 314• η ιδιωτική αστυνόμευση, 317. Η συμμετοχή του κοινού στην πρόληψη του εγκλήματος, 321.

§ 4. Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΝΤΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (POST DELICTUM)

Ι. Η παραδοσιακή ποινική αντεγκληματική πολιτική (έννοια, περιεχόμενο, διακρίσε-ις), 330• η αντεγκληματική πολιτική με προσφυγή στο ουσιαστικό ποινικό δίκαιο, 331• η αντεγκληματική πολιτική στο χώρο του μηχανισμού της ποινικής δικαιοσύνης, 334• η σωφρονιστική αντεγκληματική πολιτική, 334. ΙΙ. Οι σύγχρονες τάσεις στην ποινική αντεγκληματική πολιτική: η τάση προς απο-εγκληματοποίηση και απο-ποινικοποίηση, 335• η υιοθέτηση νέων μορφών ποινών παράλληλα ή στη θέση των παραδοσιακών ποινών, 337• η παράκαμψη της ποινικής διαδικασίας, 341. Η Αποκαταστατική Δικαιοσύνη, 343.

§ 5. Η ΚΑΤΑΡΓΗΤΙΚΗ ΤΑΣΗ (ABOLITIONISMUS) ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

§ 6. Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η υποχρέωση της Πολιτείας προς αποζημίωση του θύματος, 348. Προστασία και αρωγή του θύματος, 351.

§ 7. ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

Το πρόβλημα, 352. Όρια της αντεγκληματικής πολιτικής κατά τη λήψη κοινωνικού χαρακτήρα προληπτικών μέτρων, 354. Όρια της ποινικής αντεγκληματικής πολιτικής, 355. Όρια της αντεγκληματικής πολιτικής στις λοιπές περιπτώσεις, 357.

§ 8. Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Ι. Η διαχείριση του ποινικού συστήματος: στόχοι της διαχείρισης, 358• η διαχείριση των επιμέρους τομέων του ποινικού συστήματος, 359. ΙΙ. Η αξιολόγηση των προγ-ραμμάτων του ποινικού συστήματος: η αξιολόγηση ως γενική αρχή, 362• η αξιολόγηση των ποινικών μέτρων, 363.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ

ΓΕΝΙΚΟΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ

ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ