Ν. Παρασκευόπουλος, Η καταστολή της διάδοσης των ναρκωτικών στην Ελλάδα, 4η έκδ., 2014
Η νέα έκδοση του βιβλίου αυτού έγινε αναγκαία επειδή τέθηκε σε ισχύ ο Ν. 4139/2013, που κατ’ ουσίαν περιλαμβάνει μεταξύ των άρθρων του ένα νέο κώδικα για την καταπολέμηση των ναρκωτικών. Κατά συνέπεια η νέα έκδοση δεν αποτελεί μια αναμόρφωση, αλλά ένα ριζικά αλλαγμένο κείμενο. Οι νέες ρυθμίσεις είναι καινοτόμες όχι μόνο για το εθνικό, αλλά και για το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αυτό σημαίνει ότι η ως τώρα ανεπτυγμένη θεωρία και η νομολογία για τη νομοθεσία των ναρκωτικών εν μέρει μόνο διατηρούν την ερμηνευτική τους χρησιμότητα και σήμερα, ενώ εν μέρει έχουν ιστορική μόνο αξία.
Νέα δεδομένα λοιπόν και νέες θέσεις συντίθενται με τις παλιές και συγκροτούν τη σύγχρονη βάση εργασίας. Άλλωστε, πέρα από τη νομοθεσία, η ρευστότητα των εξελίξεων αφορά και τις πολιτικές και τα σχέδια δράσης κατά της διάδοσης των ναρκωτικών, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ανανέωση της ύλης επομένως αφορά και τα κεφάλαια των κοινωνικών διαστάσεων και της σχετικής πολιτικής.
Πληροφορίες έκδοσης
Πίνακας περιεχομένων +-
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Ι. ΜΑΝΩΛΕΔΑΚΗ ΣΤΗΝ Α΄ ΕΚΔΟΣΗ.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑ ΤΗ Β΄ ΕΚΔΟΣΗ.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ Δ΄ ΕΚΔΟΣΗ.
ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ.
1. Οι ιστορικές ρίζες του φαινομένου της χρήσης ναρκωτικών
2. Νέοι και ναρκωτικά: Εξελίξεις.
3. Σύντομη εξιστόρηση του φαινομένου της χρήσης ναρκωτικών στην Ελλάδα.
4. Εκδοχές για τα αίτια της διάδοσης των ναρκωτικών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ.
1. Εισαγωγή.
2. Η ελληνική πολιτική για την αντιμετώπιση της διάδοσης των ναρκωτικών.
3. Η ευρωπαϊκή πολιτική.
4. Διακρινόμενες παγκόσμιες τάσεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΙΣΧΥ-ΟΥΣΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.
1. Η προϊστορία της ελληνικής ποινικής νομοθεσίας.
2. Προπαρασκευή και ψήφιση της νέας νομοθεσίας (Ν. 4139/ 2013).
3. Το διεθνές θεσμικό πλαίσιο.
4. Τα τοπικά όρια της ελληνικής νομοθεσίας για τα ναρκωτικά: άρθρο 8 εδ. θ΄ ΠΚ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.
1. Το προστατευόμενο έννομο αγαθό.
2. Η έννοια των ναρκωτικών, η διάκριση «σκληρών και «μαλακών».
3. Η έννοια της εξάρτησης.
4. Άλλοι ορισμοί: θεραπεία, σωματική αποτοξίνωση, ψυχολογική απεξάρτηση, υποκατάσταση, συντήρηση, επανένταξη.
5. Χορήγηση υποκαταστάτων, προγράμματα μείωσης της βλάβης ή συντήρησης της υγείας.
6. Το προβλεπόμενο στον Ν. 4139/2013 πρόγραμμα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΜΗ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.
1. Εισαγωγικά.
2. Οι βασικές μορφές διακίνησης του άρθρου 20 Ν. 4139/ 2013.
3. Άρθρο 21: Ελαφρότερες περιπτώσεις.
4. Άρθρο 22 Ν. 4139/2013: Επιβαρυντικές περιπτώσεις.
5. Άρθρο 23: Ιδιαίτερα διακεκριμένες περιστάσεις.
6. Άρθρο 24: Πρόκληση και διαφήμιση παράνομης χρήσης ναρκωτικών.
7. Άρθρο 25 Ν. 4139/2013: Οδήγηση υπό την επίδραση ναρκωτικών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Η ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΜΗ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.
1. Το πρόβλημα της (απο)ποινικοποίησης της χρήσης και οι όροι της συζήτησής του.
2. Σχετικά με τη συνταγματικότητα του αξιοποίνου της χρήσης ναρκωτικών.
3. Η προληπτική αποτελεσματικότητα του αξιοποίνου της χρήσης ναρκωτικών.
4. Τελικές συνθετικές παρατηρήσεις.
5. Άρθρο 29 Ν. 4139/2013. Η ισχύουσα ρύθμιση για το αξιόποινο της χρήσης και των υποστηρικτικών της χρήσης ναρκωτικών πράξεων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.
1. Εισαγωγικά.
2. Τοξικομανείς ή εξαρτημένοι; Ποινές ή μέτρα ασφαλείας;.
3. Η θέση της έννοιας της εξάρτησης στη δομή του εγκλήματος.
4. Η διάγνωση της εξάρτησης.
5. Ποινές για τη χρήση και τη διακίνηση ναρκωτικών από εξαρτημένους: άρθρο 30 παρ. 4 Κ.Ν.Ν.
6. Εναλλακτικά μέτρα για τους εξαρτημένους.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.
1. Ειδικές προβλέψεις περί ποινών άρθρα 36-41 Ν. 4139/13
2. Ορισμένα δικονομικά ζητήματα: άρθρα 42 κε. Ν. 4139/13
3. Ευνοϊκά μέτρα για πληροφοριοδότες: άρθρο 27 Ν. 4139/13
4. Άρση του άδικου χαρακτήρα πράξεων των ελεγκτικών οργάνων: άρθρο 28 Ν. 4139/2013.
Παράρτημα: Ν. 4139/2013 όπως ισχύει, άρθρα 20-60, 97, 99, 100.
Βιβλιογραφία.