Ι. Σπυριδάκης, Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου, 3η έκδ., 2022

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

I. ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ

Α. ΔΙΚΑΙΟ - ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΚΛΑΔΟΙ

1. Τι είναι δίκαιο

1.1. Έννοια του δικαίου

1.2. Στοιχεία της έννοιας του δικαίου

1.2.1. Ρύθμιση

1.2.2. Ρύθμιση επιτακτική

1.2.3. Ρύθμιση ετερόνομη, αυτόνομη

1.2.4. Άλλα στοιχεία

1.3. Στοιχεία της έννοιας του δικαίου κατά την παραδοσιακή διδασκαλία

1.4. Δίκαιο και έννομη τάξη

2. Θετικό και φυσικό δίκαιο

2.1. Το ισχύον δίκαιο

2.2. Νομικός θετικισμός

2.2.1. Κρατικός θετικισμός

2.2.2. Κοινωνικός θετικισμός

2.3. Νομικός ιδεαλισμός

2.3.1. Έλλογος ιδεαλισμός, θεολογικός - ανθρωπολογικός.

2.3.2. Υπαρξιακός ιδεαλισμός

2.4. Η σύγχρονη τάση

2.4.1. Συγκλίσεις και αποκλίσεις θετικισμού και ιδεαλισμού.

2.4.2. Ο νομικός και τα δύο ρεύματα

3. Δίκαιο και ηθική

3.1. Ηθική και κανόνες ηθικής

3.2. Διαφορές δικαίου και ηθικής

3.3. Σχέση δικαίου και ηθικής

4. Δίκαιο, εθιμοτυπία, συναλλακτικά ήθη, κοινωνικές συνήθειες

4.1. Εθιμοτυπία, έννοια και σχέση με το δίκαιο

4.2. Συναλλακτικά ήθη

4.3. Κοινωνικές συνήθειες και δίκαιο

5. Δίκαιο και πολιτική

5.1. Η πολιτική ως θεωρία

5.2. Η πολιτική ως πρακτική

5.3. Οι γνώμες για τη σχέση δικαίου και πολιτικής

5.4. Κριτική

5.5. Επίμετρο

6. Κλάδοι του δικαίου

6.1. Δίκαιο εσωτερικό και διεθνές, δημόσιο και ιδιωτικό

6.2. Κλάδοι του εσωτερικού δικαίου

6.2.1. Δημόσιο δίκαιο

6.2.2. Ιδιωτικό δίκαιο

6.2.3. Τα κριτήρια της διακρίσεως

6.3. Κλάδοι του εσωτερικού δημόσιου δικαίου

6.4. Κλάδοι του εσωτερικού ιδιωτικού δικαίου

6.5. Κλάδοι του διεθνούς δικαίου

6.6. Ειδικότερα οι κλάδοι του αστικού δικαίου

6.7. Η «δημοσιοποίηση» του ιδιωτικού δικαίου

6.8. Η «ιδιωτικοποίηση» του δημόσιου δικαίου

6.9. Διεθνείς επιδράσεις στο εσωτερικό δίκαιο

6.10. Ειδικότερα το Πρώτο Βιβλίο του ΑΚ

Β. ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

7. Έννοια πηγών του δικαίου

8. Πηγές του ελληνικού δικαίου, πρωτογενείς - δευτερογενείς

8.1. Κατά ΑΚ 1: νόμος, έθιμο

8.2. Άλλες πηγές

8.2.1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου

8.2.2. Το ευρωπαϊκό κοινοτικό («ενωσιακό») δίκαιο

8.2.3. Οι δευτερογενείς πηγές

8.3. Πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές:

8.3.1. Πρωτογενείς

8.3.2. Δευτερογενείς

9. Ειδικότερα ο νόμος

9.1. Τυπικός και ουσιαστικός νόμος

9.1.1. Έννοιες

9.1.2. Ο ουσιαστικός νόμος πηγή δικαίου

9.2. Έναρξη ισχύος του νόμου, τυπική και ουσιαστική ισχύς νόμου.

9.3. Κατάργηση νόμου

9.3.1. Με νεότερο νόμο

9.3.2. Άλλες περιπτώσεις

9.3.3. Πρόσκαιροι νόμοι

9.4. Αναδρομικότητα του νόμου

9.4.1. Γνήσια αναδρομή

9.4.2. Μη γνήσια αναδρομή

9.4.3. Το πρόβλημα της γνήσιας αναδρομής

9.5. Επιβίωση προγενέστερου δικαίου

9.6. Μεταβατικές διατάξεις, Διαχρονικό δίκαιο

9.7. Η πολυνομία

9.8. Άλλα θέματα

10. Ειδικότερα το έθιμο

10.1. Έννοια εθίμου

10.2. Είδη εθίμων

10.3. Δημιουργία του εθίμου, προϋποθέσεις

10.3.1. Μακρά άσκηση

10.3.2. Πεποίθηση ισχύος ως δικαίου

10.3.3. Η μη αντίθεση στον ορθό λόγο κλπ.

10.4. Λόγοι ισχύος του εθίμου

10.5. Το έθιμο στη σύγχρονη εποχή

10.6. Το έθιμο στην Πολιτική Δικονομία

10.7. Κατάργηση του εθίμου

10.8. Κατάργηση νόμου με έθιμο

10.9. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

11. Ειδικότερα το [Ευρωπαϊκό Κοινοτικό ή] «Ενωσιακό» Δίκαιο

11.1. Γενικά

11.2. Γραπτό και άγραφο δίκαιο

11.3. Πρωτογενές και παράγωγο δίκαιο

11.4. Η άμεση εφαρμογή

11.5. Το πρόβλημα της υπεροχής του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου

12. Η νομολογία

12.1. Έννοια νομολογίας

12.2. Η δεσμευτικότητα της νομολογίας

12.2.1. Ο κανόνας

12.2.2. Οι εξαιρέσεις

12.3. Η συμβολή της νομολογίας στη διάπλαση του δικαίου

12.4. Νομολογία και δημιουργία εθίμου

13. Ειδικότερα η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και τα συναλλακτικά ήθη

13.1. Γενικά

13.2. Καλή πίστη, αντικειμενική και υποκειμενική

13.3. Χρηστά ήθη

13.4. Συναλλακτικά ήθη

13.5. Σχέση χρηστών και συναλλακτι­κών ηθών

13.6. Γενική παρατήρηση

14. Οι πηγές του Αστικού Δικαίου

Γ. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

15. Έννοια και φύση του κανόνα δικαίου

15.1. Έννοια του κανόνα δικαίου

15.2. Φύση του κανόνα δικαίου

16. Περιεχόμενο (δομή) του κανόνα δικαίου

16.1. Τα δύο βασικά μέρη του κανόνα δικαίου

16.2. Το πραγματικό

16.3. Η έννομη συνέπεια

16.4. Ο κανόνας δικαίου ως μορφή υπο­θετικού λόγου

17. Ο κανόνας δικαίου και η αξιολογική στάθμηση των συμφερόντων από το νομοθέτη

18. Κανόνας δικαίου και διάταξη νόμου

18.1. Έννοια διατάξεως νόμου

18.2. Κανόνας δικαίου και διάταξη νό­μου

18.3. Οι ατελείς διατάξεις νόμου

18.4. Ατελής παραπεμπτική διάταξη νό­μου και πλάσμα δικαίου, γενικά

18.4.1. Εξίσωση πραγματικού ατελούς διατάξεως με πραγματικό κανόνα δικαίου

18.4.2. Η δήλωση του πλάσματος

18.4.3. Ανεπίτρεπτο ανταποδείξεως

18.4.4. Πραγματικό και έννομη συνέπεια στο νομικό πλάσμα

18.4.5. Πραγματικά και μη πραγματικά πλάσματα

18.4.6. «Ανάλογη εφαρμογή» αντί πλάσματος;

18.5. Ατελής παραπεμπτική διάταξη και νόμιμα τεκμήρια, γενικά

18.5.1. Μαχητά τεκμήρια

18.5.2. Αμάχητα τεκμήρια

18.5.3. Τα νόμιμα τεκμήρια ως ατελείς παραπεμπτικές διατάξεις

19. Είδη των κανόνων δικαίου

19.1. Γενικά

19.2. Ανάλογα με την πηγή τους, γραπτοί - άγραφοι

19.3. Ανάλογα με την τοπική τους ισχύ, γενικοί - τοπικοί, διατοπικό δίκαιο

19.4. Ανάλογα με την υποκειμενική έκταση της ισχύος τους, γενικοί - ειδικοί - ατομικοί

19.5. Ανάλογα με τη φύση της ρυθμίσεως, γενικής - εξαιρετικής ρυθμίσεως

19.6. Ανάλογα με το περιεχόμενο, απαγορευτικοί - επιτακτικοί - επιτρεπτικοί - ερμηνευτικοί

19.6.1. Ερμηνευτικός κανόνας, πλά­σμα, τεκμήριο

19.6.2. Πρωτεύοντες κανόνες

19.7. Ανάλογα με την αναγνωριζόμενη στην ιδιωτική βούληση ελευθερία, κανόνες αναγκαστικού - ενδοτικού δικαίου

19.8. Ανάλογα με την παρεχόμενη στο δικαστή ευχέρεια, κανόνες αυστηρού - επιεικούς δικαίου

19.9. Ανάλογα με την πρόβλεψη ή μη κυρώσεως

19.10. Πρωτεύοντες και δευτερεύοντες κανόνες

19.11. Γενικές ρήτρες

19.12. Ιδιόμορφοι «κανόνες» δεοντολο­γίας, τεχνικής

20. Ιεράρχηση των κανόνων του δικαίου

20.1. Γενικά

20.2. Η ιεράρχηση

20.3. Ειδικά θέματα

20.3.1. Ιεράρχηση μεταξύ συνταγματικών κανόνων

20.3.2. Έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων

20.3.3. Αντίθεση νόμου προς γενικά παραδεγμένους κανόνες του δημόσιου διεθνούς δικαίου κλπ.

20.3.4. Κανόνες δικαίου με αυξημένη τυπική δύvαμη

21. Συρροή κανόνων δικαίου

21.1. Γενικά

21.2. Σωρευτική συρροή

21.3. Διαζευκτική ή εκλεκτική συρροή

21.4. Αποκλειστική συρροή

21.5. Αντινομία: αντίφαση μεταξύ κανόνων

21.6. Αξιολογική αντινομία

22. Εφαρμογή του κανόνα δικαίου

22.1. Έννοια εφαρμογής του κανόνα δι­καίου

22.2. Ανάλυση της διαδικασίας εφαρμο­γής του κανόνα δικαίου

22.3. Ο δικανικός συλλογισμός

22.4. Οι δυσκολίες εφαρμογής του κα­νόνα δικαίου

22.5. Η συγκεκριμενοποίηση του κανόνα δικαίου. - Η δικαιοκτησία

62.1. Η εξουσία ασκήσεως του δικαιώματος

62.2. Δικαιοκτησία

62.3. Δυνατότητα ή υποχρέωση ασκήσεως του δικαιώματος;

62.4. Αδράνεια δικαιώματος

63. Υποκείμενο της ασκήσεως του δικαιώματος

63.1. Γενικά

63.2. Ιδιορρυθμίες ως προς το υποκείμενο της ασκήσεως

63.3. Άσκηση (διάθεση) δικαιώματος από μη δικαιούχο

64. Σύγκρουση δικαιωμάτων

64.1. Έννοια και ρύθμιση

64.2. Σύγκρουση εμπράγματων δικαιωμάτων

64.2.1. Η αρχή της χρονικής προτεραιότητας, παραδείγματα

64.2.2. Δικαιολογία της αρχής

64.2.3. Έκταση εφαρμογής της αρχής

64.2.4. Διασπάσεις της αρχής

64.2.5. Ισοδυναμία δικαιωμάτων

64.2.6. Γειτονικό δίκαιο

64.3. Σύγκρουση ενοχικών δικαιωμάτων

64.3.1. Η αρχή της προλήψεως

64.3.2. Δικαιολογία της αρχής

64.3.3. Διασπάσεις της αρχής, η διάθεση ενοχικού δικαιώματος.

64.4. Σύγκρουση διαπλαστικών δικαιωμάτων

64.5. Σύγκρουση εμπράγματου δικαιώματος και «εμπραγματωμένων» ενοχικών σχέσεων

64.6. Σύγκρουση εμπράγματου και ενοχικού δικαιώματος

64.7. Επίμετρο

65. Η κατάχρηση δικαιώματος

65.1. Γενικά

65.2. Η φύση τωv φραγμών της ΑΚ

65.3. Προϋποθέσεις εφαρμογής της ΑΚ

65.3.1. Δικαιώματα που υπάγοvται στηv ΑΚ

65.3.2. Αμφισβητήσεις

65.3.3. Άσκηση του δικαιώματος

65.3.4. Κατάχρηση του δικαιώματος

65.4. Κριτήρια καταχρήσεως

65.4.1. Φύση κριτηρίων

65.4.2. Επικάλυψη κριτηρίων

65.4.3. «Ατομική» και «θεσμική» κατάχρηση

65.5. Περιπτωσιολογία καταχρήσεως δικαιώματος

65.5.1. Παραδείγματα

65.5.2. Τυπολογία

65.6. Συνέπειες της καταχρήσεως δικαιώματος

65.7. Άμυνα κατά της καταχρήσεως δικαιώματος

65.8. Δικονομικά

65.9. Κατάχρηση δικαιώματος και αρχή της αναλογικότητας

66. Η ένσταση του γενικού δόλου (exceptio doli generalis)

67. Η αποδυνάμωση δικαιώματος

67.1. Έννοια αποδυναμώσεως

67.2. Ζητήματα ορολογία

67.3. Προϋποθέσεις αποδυναμώσεως

67.4. Παραδείγματα αποδυναμώσεως

67.5. Συνέπειες της αποδυναμώσεως

67.6. Διαδοχή στο υπό αποδυνάμωση δικαίωμα

67.7. Η σημασία της αποδυναμώσεως

68. Η κατάχρηση θεσμού

69. Συρροή δικαιωμάτων

Ε. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

70. Γενικά

70.1. Η προσβολή του δικαιώματος

70.2. Έννοια προστασίας του δικαιώματος

70.3. Μορφές προστασίας

70.4. Κανόνας η ένδικη προστασία

71. Η ένδικη προστασία του δικαιώματος

71.1. Γενικά

71.2. Η προστασία των ιδιωτικών δικαιωμάτων από τα πολιτικά δικαστήρια

71.2.1. Διακρίσεις των δικαστηρίων

71.2.2. Η ένδικη προστασία των ιδιωτικών δικαιωμάτων

71.2.3. Άμυνα του εναγομένου: α. Άρνηση της βάσεως της αγωγής. - γ. Ένσταση. - Μεταβολή του χρόνου ενάρξεώς της

79.8. Εμφάνιση του αφάντου

79.8.1. Τύχη περιουσίας

79.8.2. Τύχη αγωγής διαζυγίου

79.9. Το πρόβλημα της προστασίας των (καλόπιστωv) τρίτων

80. Καταστάσεις ή ιδιότητες του φυσικού προσώπου. Εξατο­μίκευση του ανθρώπου.

80.1. Γενικά

80.2. Το όνομα, έννοια, διακρίσεις

80.2.1. Κύριο όνομα

80.2.2. Επώνυμο

80.2.3. Το δικαίωμα στο όνομα

80.3. Το φύλο

80.4. Η συγγένεια

80.5. Η ηλικία

80.6. Η ιθαγένεια

80.7. Η θρησκεία

80.8. Η υγεία

80.9. Η τιμή

80.10. Κοινωνική θέση

80.11. Κατοικία, δικαιοπρακτική ικανότητα

81. Η κατοικία

81.1. Έννοια κατοικίας, συγγενείς έννοιες

81.2. Είδη κατοικίας

81.2.1. Εκούσια

81.2.2. Αναγκαία ή νόμιμη

81.3. Αρχές σχετικά με την κατοικία

81.3.1. Αρχή αναγκαιότητας

81.3.2. Αρχή αποκλειστικότητας

81.4. Ειδική κατοικία

81.5. Κατοικία ημεδαπού στην αλλοδαπή και αλλοδαπού στην ημεδαπή

81.6. Μεταβολή κατοικίας

81.7. Σημασία κατοικίας

81.8. Η διαμονή

Γ. ΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

i. Γεvικά

82. Έννοια νομικού προσώπου

83. Λειτουργική σημασία του νομικού προσώπου

84. Φύση του νομικού προσώπου

84.1. Γενικά

84.2. Οι θεωρίες για τη νομική φύση του νομικού προσώπου

84.2.1. Η θεωρία του πλάσματος δικαίου

84.2.2. Η οργανική θεωρία ή θεωρία του βουλητικού οργάνου

84.2.3. Αρνητικές θεωρίες

84.2.4. Νεότερες θεωρίες

84.3. Η νομική φύση του νομικού προσώπου στον Αστικό Κώδικα.

84.4. Φύση του νομικού προσώπου και οργανισμός του νομικού προ­σώ­που

85. Η ικανότητα δικαίου του νομικού προσώπου

85.1. Γενικά

85.2. Ικαvότητα δικαίου και σκοπός του νομικού προσώπου

86. Είδη νομικών προσώπων

86.1. Γενικά

86.2. Νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου

86.3. Νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου

86.4. Νομικά πρόσωπα μικτής φύσεως

86.5. Νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα

ii. Γεvικές διατάξεις για τα νομικά πρόσωπα

87. Γενικά. - Επωνυμία

89.1. Έννοια έδρας

89.2. Καθορισμός της έδρας

89.3. Πολλαπλή έδρα

89.4. Ειδική έδρα

89.5. Μεταβολή της έδρας

89.6. Σημασία της έδρας

89.7. Επωνυμία του νομικού προσώπου

90. Διοίκηση του νομικού προσώπου

90.1. Γενικά

90.2. Ανάδειξη της διοικήσεως

90.3. Σχέσεις διοικήσεως - νομικού προσώπου - τρίτωv

90.4. Εξουσία της διοικήσεως

90.4.1. Διαχείριση υποθέσεων, εκπροσώπηση

90.4.2. Η άσκηση της εξουσίας της διοικήσεως

90.4.3. Έκταση της εξουσίας της διοικήσεως

90.5. Λήψη αποφάσεως από την πολυμελή διοίκηση

90.6. Σύγκρουση συμφερόντων, ΑΚ

91. Προσωρινή διοίκηση του νομικού προσώπου

91.1. Γενικά

91.2. Περιπτώσεις διορισμού προσωρινής διοικήσεως

91.2.1. Έλλειψη προσώπου διοικήσεως

91.2.2. Σύγκρουση συμφερόντων

91.2.3. Ύπαρξη επείγουσας ανάγκης;

91.3. Αντικατάσταση ή συμπλήρωση της διοικήσεως

91.4. Διορισμός προσωριvής διοικήσεως

91.5. Εξουσία προσωρινής διοικήσεως

92. Δικαιοπραξίες του νομικού προσώπου

92.1. Δικαιοπρακτική ικανότητα του νομικού προσώπου

92.2. Δέσμευση του νομικού προσώπου από τις δικαιοπραξίες των οργάνων του

93. Ευθύνη του νομικού προσώπου

93.1. Γενικά

93.2. Η ρύθμιση ΑΚ 71, προϋποθέσεις ευθύνης

93.2.1. Πράξη ή παράλειψη

93.2.2. Πράξη ή παράλειψη οργάνων του νομικού προσώπου

93.2.3. Πράξη ή παράλειψη οργάνων κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους

93.2.4. Πράξη ή παράλειψη που δημιουργεί υποχρέωση αποζημιώσεως.

93.2.5. Πταίσμα του νομικού προσώπου;

93.3. Φύση της ΑΚ

93.4. Ευθύνη του οργάνου

93.5. Σχέση νομικού προσώπου και οργά­νου

93.6. Ευθύνη του νομικού προσώπου κατά ΑΚ 334 και

94. Ειδικότερα η ευθύνη του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου

94.1. Γενικά

94.2. Ευθύνη στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου

94.3. Ευθύνη στο χώρο του δημόσιου δικαίου, προϋποθέσεις ευθύνης

94.3.1. Πράξη ή παράλειψη

94.3.2. Πράξη ή παράλειψη οργάvου

94.3.3. Παρανομία, Άσκηση δημόσιας εξουσίας του οργάvου

94.3.4. Ζημία κλπ

94.3.5. Πταίσμα του οργάνου

94.3.6. Ευθύνη του δημοσίου

94.3.7. Ευθύνη του οργάνου

95. Τέλος του νομικού προσώπου

95.1. Γενικά

95.2. Διάλυση

95.3. Εκκαθάριση

95.3.1. Το νομικό πρόσωπο κατά τηv εκκαθάριση

95.3.2. Ο εκκαθαριστής

95.3.3. Έργο του εκκαθαριστή

95.3.4. Αμοιβή και ευθύνη εκκαθαριστή

95.3.5. Διαδικασία εκκαθαρίσεως

95.3.6. Τύχη της περιουσίας του νομικού προσώπου

95.4. Μετατροπή της μορφής νομικού προσώπου

iii. Το σωματείο

96. Γενικά

96.1. Έννοια σωματείου

96.1.1. 'Ενωση προσώπων

96.1.2. Σκοπός μη κερδοσκοπικός

96.1.3. Νομική προσωπικότητα

96.2. Διάκριση από συγγενείς έννοιες/μορφές

96.3. Η ρύθμιση

96.4. Το δικαίωμα σωματειακής οργανώσεως

96.5. Τα συστήματα σωματειακής οργανώσεως

96.5.1. Το σύστημα της ελεύθερης σωματειακής ενώσεως

96.5.2. Το σύστημα της παραχωρήσεως

96.5.3. Το σύστημα της τηρήσεως των νόμιμων διατυπώσεων.

96.6. Διοικητική εποπτεία

97. Σύσταση του σωματείου

97.1. Προϋποθέσεις συστάσεως

97.1.1. Επισκόπηση

97.1.2. Ειδικότερα τα ιδρυτικά μέλη

97.1.3. Ειδικότερα ο ορισμός διοικήσεως

97.2. Η συστατική πράξη

97.3. Το καταστατικό

97.3.1. Φύση του καταστατικού

97.3.2. Περιεχόμενο

97.3.3. Τύπος του καταστατικού

97.3.4. Τροποποίηση

97.3.5. Ερμηνεία του καταστατικού

97.4. Η αίτηση στο δικαστήριο

97.4.1. Νομιμοποιούμενα πρόσωπα

97.4.2. Περιεχόμενο αιτήσεως

97.4.3. Επισυναπτόμενα έγγραφα

97.4.4. Αρμόδιο δικαστήριο, διαδικασία

97.5. Το έργο του δικαστηρίου

97.5.1. Παρέμβαση τρίτων

97.5.2. Η απόφαση που δέχεται την αίτηση

97.5.3. Ένδικα μέσα

97.6. Η εγγραφή

98. Το υπό ίδρυση σωματείο

99. Ακυρότητες κατά τη σύσταση του σωματείου

99.1. Γενικά

99.2. Ακυρότητα και εγγραφή του σωματείου

99.3. Ακυρότητα ή ακυρωσία δηλώσεως βουλήσεως ιδρυτικών μελών

100. Οργάνωση και λειτουργία του σωματείου

100.1. Γενικά

100.2. Όργανα του σωματείου

100.3. Η διοίκηση του σωματείου

100.3.1. Τα μέλη της διοικήσεως

100.3.2. Η εκλογή των μελών της διοικήσεως

100.3.3. Εξουσία της διοικήσεως

100.3.4. Ευθύνη της διοικήσεως

100.3.5. Λειτουργία της διοικήσεως

100.3.6. Αμοιβή

100.3.7. Παύση της διοικήσεως

100.4. Η συνέλευση των μελών

100.4.1. Κύρια χαρακτηριστικά

100.4.2. Αρμοδιότητα της συνελεύσεως

100.4.3. Η σύγκληση της συνελεύσεως

100.4.4. Η λειτουργία της συνελεύσεως: α. Προεδρία. β. Ημερήσια διάταξη. γ. Απαρτία, πλειοψηφία. δ. Ψηφοφορία.

100.4.5. Η απόφαση της συνελεύσεως: α. Φύση, δεσμευτικότητα. β. Απόφαση χωρίς συνέλευση

100.4.6. Ακυρότητα της αποφάσεως: α. Συνήθης. β. Διαδικαστική. γ. Ακύρωση διαδικαστικά άκυρης αποφάσεως. δ. Αναστολή εκτέλεσης άκυρης αποφάσεως

101. Ειδικότερα η τροποποίηση του καταστατικού

101.1. Έννοια τροποποιήσεως

101.2. Αρμοδιότητα για την τροποποίηση

101.3. Αυξημένη απαρτία και πλειοψηφία

101.4. Διαδικασία

102. Τα μέλη του σωματείου

102.1. Γενικά

102.1.1. Δικαιοπρακτική ικανότητα

102.1.2. Διακρίσεις μελώv

102.1.3. Η ιδιότητα του μέλους

102.2. Η είσοδος νέων μελών

102.2.1. Ερμηνευτικές παρατηρήσεις στην ΑΚ

102.2.2. Διαδικασία και φύση της εισόδου

102.2.3. Κτήση της ιδιότητας του μέλους με μεταβίβαση εν ζωή ή αιτία θανάτου

102.3. Δικαιώματα και υποχρεώσεις των μελών

102.3.1. Δικαιώματα, υποχρεώσεις

102.3.2. Η αρχή της ισοτιμίας

102.3.3. Εξαιρέσεις οπό την αρχή

102.3.4. Παράβαση της αρχής

102.4. Πειθαρχική εξουσία του σωματείου

102.5. Απώλεια της ιδιότητας του μέλους

102.5.1. Γενικοί λόγοι απώλειας

102.5.2. Ειδικοί λόγοι απώλειας

102.5.2.1. Αποχώρηση

102.5.2.2. Αποβολή

103. Η διάλυση του σωματείου

103.1. Γενικά

103.2. Διάλυση με απόφαση της συνελεύσεως

103.3. Διάλυση λόγω μειώσεως του αριθμού των μελών κάτω από δέκα

103.4. Διάλυση αυτοδίκαιη λόγω συνδρομής περιστατικού προβλεπόμενου στο καταστατικό

103.5. Διάλυση με δικαστική απόφαση

103.6. Δημοσιότητα της διαλύσεως

103.7. Συνέπειες της διαλύσεως

104. Τύχη περιουσίας διαλυθέντος σωματείου

iv. Το ίδρυμα

105. Γενικά

105.1. Γενικά

105.2. Έννοια ιδρύματος, ορολογία

105.2.1. Το ίδρυμα ως οργάvωση

105.2.2. Στοιχεία έννοιας ιδρύματος - νομικού προσώπου

105.2.3. Αυτοτελές και υποτελές ίδρυμα

105.2.4. Ίδρυμα και σωματείο

105.2.5. Ιδρύματα δημόσιου δικαίου

105.2.6. Κοινωφελές ίδρυμα

105.2.7. Η χρήση του όρου «ίδρυμα»

105.3. Ρύθμιση του ιδρύματος

106. Σύσταση του ιδρύματος

106.1. Γενικά

106.2. Η ιδρυτική πράξη

106.2.1. Εν ζωή και αιτία θανάτου

106.2.2. Περιεχόμενο

106.2.3. Ερμηvεία

106.2.4. Ανάκληση

106.2.5. Προσβολή

106.3. Η έγκριση της συστάσεως του ιδρύματος

106.3.1. Το διάταγμα

106.3.2. Εγκριτικό διάταγμα και οργανισμός του ιδρύματος

106.3.3. Μη έγκριση του ιδρύματος

107. Η σύσταση του ιδρύματος και οι συνέπειές της

107.1. Σύσταση του ιδρύματος

107.2. Συνέπειες της συστάσεως

107.2.1. Κτήση νομικής προσωπικότητας

107.2.2. Κτήση αφιερωθείσας περιουσίας

108. Οργάνωση και λειτουργία του ιδρύματος

108.1. Γενικά

108.2. Επωνυμία και έδρα του ιδρύματος

108.3. 'Οργανα του ιδρύματος

108.4. Οικονομική διαχείριση και έλεγχος

109. Τα ωφελούμενα από το ίδρυμα πρόσωπα

109.1. Τα ωφελούμενα πρόσωπα

109.2. Τα δικαιώματα των ωφελούμενων προσώπων

110. Τροποποίηση του οργανισμού του ιδρύματος

110.1. Γενικά

110.2. Αυτεπάγγελτη τροποποίηση

110.3. Τροποποίηση με αίτηση της διοικήσεως του ιδρύματος

110.4. Ισχύς της τροποποιήσεως

111. Μετατροπή του σκοπού του ιδρύματος

111.1. Γενικά

111.2. Μετατροπή σκοπού κοινωφελούς ιδρύματος

112. Ειδικά θέματα

112.1. Ακυρότητα ή ακυρωσία ιδρυτικής πράξεως

112.2. Ακύρωση εγκριτικού διατάγματος

112.3. Δημοσιότητα του ιδρύματος

113. Τέλος του ιδρύματος

113.1. Γενικά

113.2. Αυτοδίκαιη διάλυση του ιδρύματος

113.3. Διάλυση του ιδρύματος με διάταγμα

ν. Επιτροπή εράνων

114. Έννοια επιτροπής εράνων

115. Σύσταση επιτροπής εράνων

115.1. Γενικά

115.2. Συστατική πράξη

115.3. Εγκριτικό διάταγμα

116. Λειτουργία της επιτροπής εράνων

116.1. Όργανα της επιτροπής

116.2. Εποπτεία

117. Μετατροπή της επιτροπής εράνων σε ίδρυμα

118. Διάλυση της επιτροπής εράνων

118.1. Γενικά

118.2. Αυτοδίκαιη διάλυση

118.3. Διάλυση με διάταγμα

118.4. Εκκαθάριση

118.5. Τέλος νομικού προσώπου

119. Ειδικά θέματα

119.1. Δημοσιότητα ερανικών επιτροπών

119.2. Οι παροχές προς την ερανική επιτροπή

119.3. Τα ωφελούμενα πρόσωπα

vi. Η αστική εταιρία

120. Έννοια εταιρίας (γενικά)

121. Η αστική εταιρία. - Κριτική

142.3. Άλλοι ορισμοί. - Διάκριση από τη δήλωση βουλήσεως.

149.2. Περιπτωσιολογία

149.3. Τα στοιχεία της πράξεως βουλή­σεως

149.4. Η ρύθμιση των πράξεων βουλή­σεως

150. Συντέλεση και ενέργεια της δηλώσεως βουλήσεως (γενικά)

150.1. Γενικά

150.2. Η συντέλεση της δηλώσεως

150.2.1. Έννοια συντελέσεως της δηλώσεως

150.2.2. Η σημασία της συντελέσεως της δηλώσεως βουλήσεως

150.2.3. Ειδικότερα η ρύθμιση της ΑΚ

150.3. Ενέργεια της δηλώσεως

150.3.1. Έννοια ενέργειας της δηλώσεως

150.3.2. Η σημασία της ενέργειας της δηλώσεως βουλήσεως

150.4. Ληψιδεής και μη ληψιδεής δήλω­ση βουλήσεως

151. Ειδικότερα η μη ληψιδεής (μη απευθυντέα) δήλωση βουλήσεως

151.1. Γενικά

151.2. Η συντέλεση της μη απευθυvτέας δηλώσεως βουλήσεως

151.3. Η ενέργεια της μη απευθυντέας δηλώσεως βουλήσεως

151.4. Θάνατος ή δικαιοπρακτική ανικανότητα του δηλούντος

151.5. Ανάκληση της δηλώσεως

152. Ειδικότερα η ληψιδεής (απευθυντέα) δήλωση βουλήσεως

152.1. Γενικά

152.2. Η συντέλεση της απευθυντέας δη­λώσεως βουλήσεως

152.3. Η ενέργεια της απευθυντέας δη­λώσεως βουλήσεως

152.4. Η περιέλευση της δηλώσεως βουλήσεως γενικά. - Εν ζωή επιδόσεις αιτία θανάτου

163. Δικαιοπραξίες του προσωπικού και δικαιοπραξίες του περιουσιακού δικαίου

163.1. Δικαιοπραξίες του προσωπικού δικαίου

163.2. Δικαιοπραξίες του περιουσιακού δικαίου

164. Δικαιοπραξίες ενοχικές και εμπράγματες

164.1. Ενοχικές δικαιοπραξίες

164.2. Εμπράγματες δικαιοπραξίες

164.3. Δικαιοπραξίες με ενοχική και δικαιοπραξίες με εμπράγματη ενέργεια

165. Δικαιοπραξίες υποσχετικές και δικαιοπραξίες εκποιητικές

165.1. Υποσχετικές δικαιοπραξίες

165.2. Εκποιητικές δικαιοπραξίες

165.2.1. Γενικά

165.2.2. Ο όρος «διάθεση»

165.2.3. Αvτικείμεvο διαθέσεως

165.2.4. Εξουσία διαθέσεως

165.2.5. Χαρακτηριστικά της εκποιητικής δικαιοπραξίας

165.2.6. Διάθεση από μη δικαιούχο

165.2.7. Οι «διαπλαστικές δικαιοπραξίες»

165.3. Σχέση υποσχετικών και εκποιητικών δικαιοπραξιών με τις ενοχικές και εμπράγματες δικαιοπραξίες

165.4. Σχέση υποσχετικής και εκποιητικής δικαιοπραξίας

166. Δικαιοπραξίες που περιέχουν επίδοση και δικαιοπραξίες που δεν περιέχουν επίδοση

167. Δικαιοπραξίες επαχθείς και δικαιοπραξίες χαριστικές

168. Δικαιοπραξίες αιτιώδεις και δικαιοπραξίες αναιτιώδεις

168.1. Γενικά

168.2. Σκοπός της δικαιοπραξίας

168.3. Διακρίσεις της αιτίας

168.4. Έννοια αιτιώδους και αναιτιώδους δικαιοπραξίας

168.5. Επισκόπηση αιτιωδών και αναιτιωδών δικαιοπραξιών

168.6. Η αιτία στις εκποιητικές δικαιοπραξίες

168.7. Η αιτία στις υποσχετικές δικαιοπραξίες

168.8. Η λειτουργία της αιτίας στις αιτιώδεις δικαιοπραξίες

168.9. Η λειτουργία της αιτίας στις αναιτιώδεις δικαιοπραξίες

169.10. Δικαιολογία της αναγvωρίσεως των αναιτιωδών δικαιοπραξιών

169. Καταπιστευτικές δικαιοπραξίες

169.1. Γενικά. - Ορολογία

169.2. Αναγκαιότητα και λειτουργία της καταπιστευτικής δικαιοπραξίας

169.3. Το πρόβλημα της αιτίας στην καταπιστευτική δικαιοπραξία

169.4. Η καταπιστευτική μεταβίβαση κυριότητας κινητού για εξασφάλιση απαιτήσεως

169.5. Η καταπιστευτική δικαιοπραξία με αιτία τη διαχείριση του μεταβιβαζόμενου δικαιώματος

169.6. Καταπιστευτική δικαιοπραξία και εικονικότητα

169.7. Καταπιστευτική δικαιοπραξία, σχέ­σεις μερών και σχέσεις με τρίτους

iii. Διάκριση των δικαιοπραξιών ανάλογα με την ελευθερία διαμορφώσεως του περιεχομένου τους

170. Γενικά

171. Δικαιοπραξίες των οποίων το περιεχόμενο καθορίζουν ελεύθερα οι δικαιοπρακτούντες

172. Δικαιοπραξίες με περιεχόμενο προκαθορισμένο από το νόμο ή από τον ένα συμβαλλόμενο

iv. Διακρίσεις των δικαιοπραξιών ανάλογα με τον τύπο

173. Ο τύπος της δηλώσεως βουλήσεως (δικαιοπραξίας) γενικά

173.1. Έννοια του τύπου

173.2. Σκοπός της καθιερώσεως

173.3. Είδη τύπου (γενικά)

173.3.1. Συστατικός και αποδεικτικός τύπος

173.3.2. Νόμιμος και εκούσιος τύπος

173.4. Διάκριση του τύπου από άλλα στοιχεία της δικαιοπραξίας

174. Ειδικότερα ο συστατικός τύπος

174.1. Νομική φύση του συστατικού τύπου

174.2. Είδη συστατικού νόμιμου τύπου

174.3. Είδη συστατικού εκούσιου τύπου

175. Το ιδιωτικό έγγραφο

175.1. Έννοια και στοιχεία του ιδιωτικού εγγράφου

175.2. Ειδικότερα η υπογραφή του ιδιωτικού εγγράφου

175.3. Ενυπόγραφες επιστολές και πρωτότυπα τηλεγραφημάτων

175.4. Συμβολαιογραφικό έγγραφο αντί ιδιωτικού

175.5. Ειδικές ρυθμίσεις για το ιδιωτικό έγγραφο ως εκούσιο συστατικό τύπο

175.6. Σύγχρονη τεχνολογία και ιδιωτικό έγγραφο

175.7. Το ιδιωτικό έγγραφο και οι διατάξεις του ΚΠολΔ

176. Ιδιωτικό έγγραφο με βέβαιη χρονολογία

177. Το συμβολαιογραφικό έγγραφο

178. Άλλα δημόσια έγγραφα

179. Δηλώσεις ενώπιον αρχής

180. Η αρχή του ατύπου των δικαιοπραξιών

181. Οι τυπικές («ένστολες») δικαιοπραξίες (περιπτωσιολογία)

181.1. Τυπικές δικαιοπραξίες κατά τον ΑΚ

181.1.1. Δικαιοπραξίες που απαιτούν ιδιωτικό έγγραφο

181.1.2. Δικαιοπραξίες που απαιτούν έγγραφο ιδιωτικό με βέβαιη χρονολογία

181.1.3. Δικαιοπραξίες που απαιτούν συμβολαιογραφικό έγ­­γραφο

181.1.4. Δικαιοπραξίες που απαιτούν δήλωση ενώπιον αρ­χής

181.2. Τυπικές δικαιοπραξίες ex voluntate

181.3. Ειδικές περιπτώσεις νόμιμου τύπου

182. Άτυπες («άστολες») δικαιοπραξίες

183. Συμβάσεις μονομερώς τυπικές

184. Η ρύθμιση των τυπικών δικαιοπραξιών

184.1. Η τήρηση του τύπου

184.1.1. Γενικά

184.1.2. Όροι συμπληρωματικοί ή τροποποιητικοί και τύπος

184.1.3. Τύπος μικτής συμβάσεως

184.1.4. Συμβάσεις παρεπόμενες ή πρόσθετες τυπικής κύριας σύμβασης

184.1.5. Απευθυντέα τυπική δήλωση βουλήσεως

184.1.6. Σύμβαση υπέρ τρίτου και τύπος δωρεάς

184.2. Τροποποίηση τυπικής δικαιοπραξίας

184.3. Κατάργηση της τυπικής δικαιοπραξίας

184.4. Συνέπειες της μη τηρήσεως του τύπου

184.4.1. Γενικά

184.4.2. Μη τήρηση του τύπου ως προς τα essentialia negotii

184.4.3. Μη τήρηση του τύπου ως προς τα accidentalia negotii

184.4.4. Μη τήρηση του εκούσιου συστατικού τύπου

184.4.5. Η επίκληση της ακυρότητας

184.4.6. Σχέσεις από την άκυρη λόγω μη τηρήσεως του συστατικού τύπου δικαιοπραξία

184.4.7. Όροι τυπικής δικαιοπραξίας που δεν περιβλήθηκαν τον απαιτούμενο συστατικό τύπο

185. Ίαση της άκυρης δικαιοπραξίας

185.1. Όροι τυπικής δικαιοπραξίας που δεν περιβλήθηκαν τον απαιτούμενο συστατικό τύπο

185.2. Ίαση με εκπλήρωση σε περίπτωση μη τηρήσεως του εκούσιου συ­στατικού τύπου

185.3. Επικύρωση

185.4. Μετατροπή

186. Δυνατότητα περιορισμού των συνεπειών της μη τηρήσεως του συστατικού τύπου

186.1. Γενικά

186.2. Κανόνας: ακυρότητα της δικαιοπραξίας

186.3. Οι εξαιρέσεις

186.3.1. Γνώση του ενός - η προστασία των συναλλαγών

192.3. Η λειτουργία του νόμιμου αντιπροσώπου

192.4. Τα προβλήματα, οι εν τοις πράγμασι σχέσεις

193. Τα απόλυτα και παροδικά ανίκανα πρόσωπα

193.1. Γενικά, θέματα ορολογίας

193.2. Η έλλειψη συνειδήσεως των πράξεων

193.3. Η ψυχική ή διανοητική διαταραχή

193.4. Ζητήματα ορολογίας

193.5. Η έκταση της ανικανότητας

193.6. Η αδυναμία υπάρξεως νόμιμου αντιπροσώπου

193.7. Σύγκριση με στερητική δικαστική συμπαράσταση

193.8. Ειδικότερα η ρύθμιση ΑΚ 131 §

193.8.1. Γενικά

193.8.2. Σκοπός της ρυθμίσεως

193.8.3. Ερμηνευτικά προβλήματα

193.8.4. Το πρόβλημα του είδους της ακυρότητος

194. Τα περιορισμένα ικανά ή ανίκανα πρόσωπα

194.1. Γενικά, οι κατηγορίες

194.2. Οι ανήλικοι

194.2.1. Ο δεκαετής ανήλικος

194.2.2. Ο δεκατετραετής ανήλικος

193.2.3. Ο δεκαπενταετής ανήλικος

193.2.4. Ο έγγαμος ανήλικος

194.3. Οι τελούντες υπό μερική στερητική δικαστική συμπαράσταση

194.4. Οι τελούντες υπό πλήρη επικουρική δικαστική συμπαράσταση

194.5. Οι τελούντες υπό μερική επικουρική δικαστική συμπαράσταση

194.6. Οι τελούντες υπό μερική στερητική και μερική επικουρική δικαστική συμπαράσταση

194.7. Ειδικότερα η συναίνεση του δικαστικού συμπαραστάτη

194.8. Ειδικές ρυθμίσεις

194.8.1. Γενικά

194.8.2. Η δικαιοπρακτική (αν)ικα­νότητα για τέλεση γάμου

194.8.3. Η δικαιοπρακτική (αν)ικα­νότητα για σύνταξη διαθήκης

195. Συνέπειες της ελλείψεως δικαιοπρακτικής ικανότητας

195.1. Γενικά

195.1.1. Η δικαιολογία

195.1.2. Άλλες διατάξεις

195.1.3. Ανάλυση του συστήματος των ακυροτήτων

195.2. Η ακυρότητα των δικαιοπραξιών των απόλυτα ανικάνων

195.2.1. Η γενικά κρατούσα γνώμη

195.2.2. Οι θέσεις του Εισηγητή ΠρσχΔΠρ

195.2.3. Κριτικές παρατηρήσεις

195.3. Η ακυρότητα των δικαιοπραξιών των παροδικά ανικάνων

195.3.1. Η γενικά κρατούσα γνώμη

195.3.2. Η ΑΚ 131 §

195.3.3. Σχετικότητα της ακυρότητας

195.4. Η ακυρότητα των δικαιοπραξιών των περιορισμένα ανίκανων ανηλίκων

195.4.1. Οι δύο γνώμες

195.4.2. Κριτικές παρατηρήσεις

195.5. Η ακυρότητα των δικαιοπραξιών των περιορισμένα ανίκανων συμπαραστατουμένων

195.5.1. Οι δύο κατηγορίες

195.5.2. Δικαιοπραξίες των τελούντων υπό μερική στερητική δικαστική συμπαράσταση

195.5.3. Δικαιοπραξίες των τελούντων υπό επικουρική στε­ρη­τική δικαστική συμπαράσταση

195.5.4. Κριτικές παρατηρήσεις

195.6. Η ακυρότητα του γάμου των ανικάνων

195.6.1. Οι ΑΚ 1372 εδ. α’, 1376 και 1378 αρ.

195.6.2. Η ακυρότητα απόλυτη

195.7. Η ακυρότητα της διαθήκης των ανικάνων

195.7.1. Γενικά, οι δύο ερμηνευτικές εκδοχές

195.7.2. Κριτικές παρατηρήσεις

195.8. Απόλυτη ή σχετική ακυρότητα;

195.8.1. Η αντίφαση

195.8.2. Σχετική ακυρότητα, άρση αντιφάσεως

195.9. Δικαιοπρακτική ανικανότητα και «συμβατικές σχέσεις εν τοις πράγ­μασι»

196. Σχέσεις από την άκυρη λόγω δικαιοπρακτικής ανικανότητας δι­καιο­πραξία. - Το αρνητικό διαφέρον

236.3.2. Η έκταση της αποζημιώσεως

236.3.3. In natura αποζημίωση;

236.3.4. Παραγραφή της αξιώσεως αποζημιώσεως

236.4. Ικανοποίηση της ηθικής βλάβης

236.5. Ειδικά θέματα

236.5.1. Συμβατική ρύθμιση των προσυμβατικών σχέσεων

236.5.2. Ευθύνη από τις διαπραγματεύσεις σε μονομερείς δικαιοπραξίες.

236.5.3. Προσυμβατική ευθύvη στις διοικητικές συμβάσεις

236.5.4. Χρησιμοποίηση τρίτων προσώπων

236.5.5. Περισσότεροι ζημιώσαντες

236.5.6. Συντρέχοv πταίσμα

236.5.7. Ζημία τρίτου

236.5.8. Άσκηση αγωγής κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων

236.5.9. Δικονομικά

236.5.10. Συρροή με άλλες ρυθμίσεις

ii. Το προσύμφωνο

237. Έννοια, φύση, λειτουργία και είδη προσυμφώνου

237.1. Έννοια προσυμφώνου

237.2. Φύση προσυμφώνου

237.3. Λειτουργία προσυμφώνου

237.4. Είδη προσυμφώνου

237.4.1. Αμφιμερώς και μονομερώς δεσμευτικό προσύμφωνο

237.4.2. Προσύμφωνο για μονομερή δικαιοπραξία

237.4.3. Προσύμφωνο υπέρ τρίτου

238. Η ρύθμιση του προσυμφώνου

238.1. Γενικά

238.2. Ο τύπος του προσυμφώνου

238.3. Προσύμφωνο και μεταγραφή

238.4. Προσύμφωνο για δικαιοπραξία απαγορευόμενη

238.5. Προσύμφωνο για δικαιοπραξίες των ΑΚ 1619 επ., 1624 επ

238.6. Περιεχόμενο του προσυμφώνου

238.7. Η δέσμευση από το προσύμφωvο

238.8. Κληρονομητό και μεταβιβαστό της ενοχής

238.9. Παραγραφή

238.10. Άκυρο προσύμφωνο και κατάρτιση της κύριας συμβάσεως

239. Διάκριση του προσυμφώνου από συγγενείς έννοιες

240. Το σύμφωνο προαιρέσεως

240.1. Γενικά

240.2. Νομική φύση του συμφώνου προαιρέσεως

240.3. Σύμφωνο προαιρέσεως και προσύμφωνο

240.4. Ειδικά θέματα

240.4.1. Τύπος

240.4.2. Μεταγραφή

240.4.3. Διάρκεια δεσμεύσεως από το σύμφωνο προαιρέσεως

240.4.4. Δικαιοπρακτική ικανότητα, εξουσία διαθέσεως κλπ

240.4.5. Σύμφωνο προαιρέσεως υπέρ τρίτου

241. Το σύμφωνο προτιμήσεως

241.1. Γενικά.

241.2. Νομική φύση του συμφώνου προτιμήσεως

iii. Η σύναψη της συμβάσεως

242. Γενικά

α. Η πρόταση

243. Γενικά

243.1. Έννοια προτάσεως και αποδοχής

243.2. Ειδικές προϋποθέσεις του κύρους της προτάσεως

243.2.1. Πληρότητα περιεχομένου

243.2.2. Ορισμένο πρόσωπο του λήπτη;

243.2.3. Βούληση νομικής δεσμεύσεως

243.2.4. Το πρόσωπο του προτείνοντος

243.2.5. Διάρκεια ισχύος της προτάσεως

243.3. Τύπος της προτάσεως

243.4. Συντέλεση και ενέργεια της προτάσεως

243.5. Διάρκεια ισχύος της προτάσεως

244. Η δεσμευτικότητα της προτάσεως

244.1. Γενικά

244.2. Εξαιρέσεις από την αρχή της δεσμευτικότητας. Ανάκληση της προτάσεως.

244.2.1. Γενικά

244.2.2. Η ανάκληση της προτάσεως

244.2.3. Πότε υφίσταται δικαίωμα ανακλήσεως

245. Απόσβεση της προτάσεως

245.1. Γενικά

245.2. Λόγοι αποσβέσεως

245.3. Ειδικότερα η αποποίηση της προτάσεως

245.4. Αποδοχή προτάσεως που αποσβέσθηκε

246. Θάνατος ή δικαιοπρακτική ανικανότητα προτείνοντος ή λήπτη

246.1. Γενικά

246.2. Θάνατος ή δικαιοπρακτική ανικανότητα του προτείvοvτος

246.3. Θάνατος ή δικαιοπρακτική ανικανότητα του λήπτη της προτάσεως

246.4. Φυσική δικαιοπρακτική ανικανότητα του προτείvοντος ή του λήπτη

246.5. Περιορισμένη δικαιοπρακτική ανικανότητα του προτείνοντος ή του λήπτη

246.6. Πτώχευση του προτείνοντος ή του λήπτη

247. Πρόταση και πρόσκληση για υποβολή προτάσεως

β. Η αποδοχή

248. Γενικά

248.1. Έννοια αποδοχής.

248.2. Απευθυντέα και μη απευθυντέα αποδοχή

249. Περιεχόμενο της αποδοχής

250. Τρόπος αποδοχής

251. Συντέλεση και ενέργεια της αποδοχής

252. Προθεσμία αποδοχής

252.1. Γενικά

252.2. Δικαιοπρακτική προθεσμία

252.3. Νόμιμη προθεσμία

252.4. Το έγκαιρο της αποδοχής

252.5. Παρακώλυση αποδοχής

253. Η νομική θέση του λήπτη της προτάσεως

254. Ανάκληση της αποδοχής

255. Καθυστερημένη αποδοχή

255.1. Γενικά

255.2. Συντέλεση της αποδοχής μετά την πάροδο της προθεσμίας αποδο­χής

255.3. Εκπρόθεσμη περιέλευση της αποδοχής στον προτείναντα

256. Αποδοχή με τροποποιήσεις

γ. Η σύναψη της συμβάσεως

257. Η σύναψη της συμβάσεως γενικά

257.1. Ζητήματα ορολογίας

257.2. Το ειδικό πραγματικό της συμβάσεως

257.3. Η σύναψη της συμβάσεως

257.4. Ειδικότερα η σύναψη της συμβάσεως με διασταύρωση προτάσεων

257.5. Χρόνος συνάψεως της συμβάσεως

257.6. Τόπος συνάψεως της συμβάσεως

257.7. Ο τύπος της συμβάσεως

257.8. Ζητήματα αποδείξεως

258. Ειδικότερα η συμφωνία προτάσεως και αποδοχής (consensus)

258.1. Γενικά

258.2. Ο consensus ως συμφωνία δηλώσεων βουλήσεως

258.3. Η ασυμφωνία των δηλώσεων βουλήσεως

258.4. Σύγκρουση συμφερόντων και αρχών

259. Η φανερή ασυμφωνία των δηλώσεων βουλήσεως

259.1. Γενικά

259.2. Η ρύθμιση της ΑΚ

259.2.1. Φανερή ασυμφωνία ως προς τα essentialia negotii

259.2.2. Φανερή ασυμφωνία ως προς τα accidentalia negotii

259.2.3. Η μη κατάρτιση της συμβάσεως σε περίπτωση ασυμ­φωvίας ως προς τα accidentalia negotti

259.2.4. Τυπική σύμβαση και φανερή ασυμφωνία

259.2.5. Δικονομικά ζητήματα

259.3. Η «πρόωρη» σύμβαση

259.4. Τυπική σύμβαση και φαvερή ασυμφωvία

259.5. Κατάρτιση της συμβάσεως και επιφύλαξη μεταγενέστερων τροποποιήσεών της

260. Η λανθάνουσα ασυμφωνία των δηλώσεων βουλήσεως

260.1. Γενικά

260.2. Λανθάνουσα ασυμφωνία ως προς τα essentialia negotii

260.3. Λανθάνουσα ασυμφωνία ως προς τα accidentalia negotii

260.3.1. Γενικά

260.3.2. Περιπτωσιολογία λανθάνουσας ασυμφωνίας

260.3.3. Η μη κατάρτιση της συμβάσεως σε περίπτωση λανθάνουσας ασυμφωνίας ως προς τα accidentalia

261. Η διμερής πλάνη στις συμβάσεις

261.1. Γενικά

261.2. Η κοινή (ή ομοειδής) διμερής πλάνη

261.3. Η ετεροειδής διμερής πλάνη

iv. Ειδικές συμβατικές μορφές

262. Κατάρτιση συμβάσεως με διαγωνισμό / πλειστηριασμό

262.1. Έννοια διαγωνισμού

262.2. Διαγωνισμός – πλειστηριασμός

262.3. Όροι διακηρύξεως, σχέσεις μερών

262.4. Λήξη διαγωνισμού, συνέπειες

262.5. Κατάρτιση συμβάσεως

262.6. Η ΑΚ

263. Κατάρτιση συμβάσεως με καταδίκη σε δήλωση βουλήσεως

263.1. Η ρύθμιση ΚΠολΔ

263.2. Η υποχρέωση προς δήλωση βουλήσεως

263.3. Αγωγή, δικαστήριο, απόφαση

263.4. Αναπλήρωση της δηλώσεως

263.5. Επίτευξη επιδιωκόμενου έννομου αποτελέσματος

263.6. Η ΚΠολΔ 949 §

264. Αναγκαστική σύμβαση, σύμβαση προσχωρήσεως, γενικοί όροι συναλλαγών

264.1. Γενικά

264.2. Η αναγκαστική σύμβαση

264.3. Συμβάσεις προσχωρήσεως

264.4. Γενικοί όροι συναλλαγών

265. Ηλεκτρονικές δικαιοπραξίες. – Ηλεκτρονικά έγγραφα

265.1. Γενικά

265.2. Είδη δικτύων

265.3. Κανόνας τυποποιήσεως, σύμβαση ηλεκτρονικής επικοινωνίας

265.4. Ηλεκτρονικό έγγραφο

265.5. Ηλεκτρονική υπογραφή

265.6. Κατάρτιση ηλεκτρονικής δικαιοπραξίας

265.6.1. Μονομερής απευθυντέα δικαιοπραξία

265.6.2. Σύμβαση

265.6.3. Μέσω διαδικτύου

265.6.4. Προβλήματα, ελαττωματικότητας

265.7. Σχηματισμός και δήλωση βουλήσεως ηλεκτρονικά

266. Συμβατικές σχέσεις «εν τοις πράγμασι»

266.1. Γενικά

266.2. Περιπτώσεις

266.3. Επάρκεια του συστήματος;

ΣΤ. ΑΝΙΣΧYΡΟ, ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΙΑ

i. Γενικά

267. Η παθολογία της δικαιοπραξίας

267.1. Έννοια

267.2. Διακρίσεις

267.3. Περιπτώσεις ανατροπής αποτελεσμάτων δικαιοπραξίας

267.4. Η μη αντιταξιμότητα

267Α. Το ανίσχυρο της δικαιοπραξίας

267Α.1. Έννοια, διακρίσεις

267Α.2. Ανίσχυρο και παθολογία της δικαιοπραξίας

267Α.2.1. Ανίσχυρο λόγω παθολογίας

267Α.2.2. Άλλες διακρίσεις

ii. Ανυπόστατες δικαιοπραξίες

268. Έννοια ανυπόστατης δικαιοπραξίας, περιπτώσεις

268.1. Έννοια

268.2. Χρήση του όρου στο νόμο

268.3. Λόγοι ανυποστάτου

268.4. Περιπτώσεις ανυποστάτου

269. Η δημιουργούμενη έννομη κατάσταση

269.1. Γενικά

269.2. Αναγνώριση / προβολή του ανυποστάτου

269.3. Εξωδικαιοπρακτική ευθύνη

269.4. Εφαρμογή ρυθμίσεων δικαιοπρακτικού δικαίου

269.4.1. Επί ελλείψεως ουσιώδους στοιχείου

269.4.2. Μερικό ανυπόστατο

269.4.3. Μετατροπή

269.4.4. Επικύρωση

iii. Ατελείς δικαιοπραξίες

270. Ατελείς και ανενεργές δικαιοπραξίες

270.1. Έννοια ατελούς δικαιοπραξίας

270.2. Έννοια ανενεργού δικαιοπραξίας

270.3. Κριτική παρατήρηση

271. Η δημιουργούμενη έννομη κατάσταση

271.1. Γενικά

271.2. Ζητήματα ευθύνης

271.3. Τύχη δικαιοπραξίας

iv. Άκυρες δικαιοπραξίες

272. Έννοια και λόγοι ακυρότητας

272.1. Έννοια ακυρότητας

272.2. Επέλευση ακυρότητας, αναγνώριση, κήρυξη

272.3. Διάκριση από συναφείς έννοιες

272.4. Λόγοι ακυρότητας

272.5. Ζητήματα ευθύνης

273. Είδη ακυρότητας

273.1. Γενικά

273.2. Αρχική και επιγενόμενη ακυρότητα

273.3. Απόλυτη και σχετική

273.4. Ολική και μερική

273.4.1. Η ύπαρξη μερικής ακυρότητας

273.4.2. Νομοθετική επέκταση με­ρι­κής ακυρότητας σε ολική

273.4.3. Η ΑΚ

273.4.4. Συμβατικός αποκλεισμός επεκτάσεως

273.5. Δυνητική ακυρότητα

274. Η δημιουργούμενη έννομη κατάσταση

274.1. Γενικά

274.2. Η επίκληση της ακυρότητας

274.3. Σχέση εκκαθαρίσεως

274.4. Προστασία καλόπιστων τρίτων

274.5. Προθεσμία για επίκληση σχετικής ακυρότητας;

274.6. Αποδυνάμωση

275. Ίαση της ακυρότητας

275.1. Γενικά, έννοια

275.1.1. Διακρίσεις

275.1.2. Κατασκευές με παρόμοια αποτελέσματα

275.2. Ίαση απόλυτης ακυρότητας

275.3. Ίαση σχετικής ακυρότητας

276. Επικύρωση άκυρης δικαιοπραξίας

276.1. Έννοια

276.2. Προϋποθέσεις επικυρώσεως

276.3. Συνέπειες επικυρώσεως

276.3.1. Νέα κατάρτιση

276.3.2. Ο ερμηνευτικός κανόνας ΑΚ 183 §

277. Μετατροπή άκυρης δικαιοπραξίας σε δικαιοπραξία έγκυρη

277.1. Έννοια, falsa demonstratio

277.2. Σκοπός, πρόβλεψη μετατροπής

277.3. Προϋποθέσεις μετατροπής

277.4. Εφαρμογή της ΑΚ

277.5. Επί μονομερών δικαιοπραξιών

277.6. Συνέπειες μετατροπής

277.7. Μετατροπή ex lege

v. Ακυρώσιμες δικαιοπραξίες

278. Γενικά

278.1. Έννοια ακυρώσιμης δικαιο­πρα­ξίας

278.2. Ολική και μερική ακυρωσία

278.3. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

279. Λόγοι ακυρωσίας. – Δικαίωμα ακυρώσεως

279.1. Λόγοι ακυρωσίας

279.2. Δικαίωμα ακυρώσεως

279.2.1. Χαρακτηριστικά

279.2.2. Φορέας του δικαιώματος ακυρώσεως

279.2.3. Άσκηση του δικαιώματος ακυρώσεως

279.2.4. Απόσβεση του δικαιώματος, παραίτηση

279.2.5. Απόσβεση του δικαιώματος, πάροδος προθεσμίας

279.2.6. Συνέπειες αποσβέσεως

279.2.7. Ένσταση ακυρώσεως

279.3. Παραγραφή σε δικαιοπραξίες Οικογενειακού και Κληρονομικού Δικαίου.

280. Η ακύρωση της ακυρώσιμης δικαιοπραξίας

280.1. Γενικά

280.2. Αρμόδιο δικαστήριο

280.3. Ενάγων, εναγόμενος, ομοδικία

280.3.1. Εναγόμενος

280.3.2. Ζητήματα ομοδικίας

280.4. Ένσταση ακυρωσίας, ακυρώσεως

280.4.1. Ένσταση ακυρωσίας

280.4.2. Ένσταση ακυρώσεως

280.5. Συνέπειες της ακυρώσεως

280.5.1. Προστασία των τρίτων

280.5.2. Προστασία μόνο των καλοπίστων

280.5.3. Επί ακυρώσεως πληρεξουσιότητας

280.5.4. Επί μερικής ακυρώσεως

vi. Συρροή ακυρότητας και ακυρωσίας

281. Το πρόβλημα

282. Οι λύσεις

Ζ. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ

283. Γενικά

283.1. Έννοια ερμηνείας

283.2. Σκοπός της ερμηνείας

283.3. Προϋπόθεση της ερμηνείας η ασάφεια;

283.4. Ερμηνευτικοί κανόνες και ερμηνεία

283.5. Ρύθμιση της ερμηνείας

284. Ερμηνεία της δηλώσεως βουλήσεως

284.1. Η ΑΚ

284.2. Η αληθινή δηλωθείσα βούληση

284.3. Η εικαζόμενη βούληση

284.4. Πεδίο εφαρμογής της ΑΚ

284.5. Εφαρμογή και της ΑΚ 200;

284.6. Η ΑΚ 173 και ο λήπτης της δηλώσεως

285. Η ερμηνεία των συμβάσεων

285.1. Η ΑΚ

285.2. Η καλή πίστη

285.3. Τα συναλλακτικά ήθη

285.4. Πεδίο εφαρμογής της ΑΚ

285.5. Εφαρμογή και της ΑΚ 173;

285.6. Παραδείγματα

286. Η ερμηνεία των δικαιοπραξιών

286.1. Ο κανόνας της επιμέλειας

286.2. Η μέθοδος ερμηνείας

286.3. Ειδικά θέματα

286.3.1. Σύμπτωση ερμηνευτικής θέσεως συναλλασσομένων

286.3.2. Τυπικές δικαιοπραξίες

286.3.3. Γενικοί όροι συναλλαγών

286.3.4. Προδιατυπωμένοι όροι

286.3.5. Πληρεξουσιότητα

286.3.6. Αποφάσεις συλλογικών οργάνων

286.3.7. Συμπληρωματική ερμηνεία

286.3.8. Διαπλαστική ερμηνεία

286.3.9. Αναιρετικός έλεγχος ερμηνείας

V. AIΡΕΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

287. Η λειτουργία της αιρέσεως και της προθεσμίας

287.1. Οι ανάγκες των δικαιοπρακτούντων

287.2. Παραδείγματα

287.3. Η αίρεση και η προθεσμία

287.4. Η ρύθμιση

288. Δικαιοπραξία με αίρεση ή προθεσμία

288.1. Η δικαιοπρακτική αυτονομία

288.2. Η «καθαρή» δικαιοπραξία και η «μετέωρη»

288.3. Η κατάρτιση της δικαιοπραξίας

288.4. Συμβολή στην εξέλιξη της θεωρίας

Β. Η ΑΙΡΕΣΗ

289. Έννοια και στοιχεία της αιρέσεως, διακρίσεις

289.1. Έννοια

289.2. Στοιχεία της έννοιας

289.3. Δικαιούχος και υπόχρεος «υπό αίρεση»

289.4. Αίρεση γνήσια και αίρεση καταχρηστική (είδη)

289.4.1. Νομική αίρεση

289.4.2. Αναγκαία αίρεση

289.4.3. Περιστατικό παρελθόν ή παρόν

289.4.4. Επίμετρο

289.5. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

289.5.1. Τρόπος

289.5.2. Δικαιοπρακτικό θεμέλιο

289.6. Δικαιοπραξίες ανεπίδεκτες αιρέσεως

290. Είδη αιρέσεων

290.1. Γενικά, κριτήρια

290.2. Αιρέσεις θετικές και αρνητικές

290.3. Αιρέσεις ακατανόητες, αντιφατικές, αδύνατες, παράνομες, ανήθικες

290.4. Αιρέσεις τυχαίες, εξουσιαστικές, μικτές, si voluerim

290.5. Αιρέσεις αναβλητικές και διαλυτικές

291. Κρίσιμος χρόνος για τα στοιχεία της υπό αίρεση δικαιοπραξίας

291.1. Γενικά

291.2. Επί αναβλητικής αιρέσεως

291.3. Επί διαλυτικής αιρέσεως

292. Η λειτουργία της αιρέσεως

292.1. Γενικά, στάδια λειτουργίας

292.2. Στάδιο ηρτημένης της αιρέσεως

292.3. Ηρτημένης της αναβλητικής αιρέσεως

292.3.1. Το δικαίωμα προσδοκίας

292.3.2. Θέση του υπό αίρεση υποχρέου

292.3.3. Θέση του υπό αίρεση δικαιούχου

292.4. Ηρτημένης της διαλυτικής αιρέσεως

292.4.1. Θέση του υπό αίρεση δικαιούχου

292.4.2. Θέση του άλλου μέρους (υπό αίρεση υποχρέου)

292.5. Στάδιο πληρώσεως της αιρέσεως

292.5.1. Επέλευση συνεπειών, αναδρομικότητα

292.5.2. Επί αναβλητικής αιρέσεως

292.5.3. Επί διαλυτικής αιρέσεως

292.6. Στάδιο ματαιώσεως της αιρέσεως

292.6.1. Επί αναβλητικής αιρέσεως

292.6.2. Επί διαλυτικής αιρέσεως

293. Ειδικά θέματα

293.1. Γενικά

293.2. Πλασματική πλήρωση ή μη πλήρωση αιρέσεως

293.2.1. Πεδίο εφαρμογής ΑΚ

293.2.2. Πλασματική πλήρωση

293.2.3. Πλασματική μη πλήρωση

293.2.4. Συνέπειες

293.3. Ακυρότητα διαθέσεων κατά ΑΚ

293.3.1. Η διάθεση

293.3.2. Υποκείμενο διαθέσεως

293.3.3. Δυσμενής επίδραση της διαθέσεως

293.3.4. Σύνοψη, παράδειγμα

293.3.5. Ακυρότητα διαθέσεως

293.3.6. Σύγκρουση ΑΚ 206 και

293.3.7. Συγκατάθεση του τελικού δικαιούχου

293.4. Αξιώσεις κατά ΑΚ

293.5. Ζητήματα μεταγραφής

293.6. Ζητήματα αποδείξεως

Γ. Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ

294. Γενικά

294.1. Έννοια προθεσμίας, είδη

294.2. Ορολογικές διακρίσεις

294.3. Διάκριση αιρέσεως και προθεσμίας

294.4. Διαλυτική προθεσμία και προθεσμία εκπληρώσεως

294.5. Αναβλητική προθεσμία και «ληξιπροθεσμία»

294.6. Δικαιοπραξίες ανεπίδεκτες προθεσμίας

295. Λειτουργία της προθεσμίας

295.1. Ομοιότητες – διαφορές με αίρεση

295.2. Γένεση δικαιώματος ή δυνατότητα ασκήσεως;

295.3. Δικαίωμα προσδοκίας

296. Η ρύθμιση της προθεσμίας

296.1. Ανάλογη εφαρμογή διατάξεων για αιρέσεις

296.2. Αναδρομική ενέργεια;

296.3. Πλασματική πλήρωση ή μη πλήρωση;

VΙ. ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

297. Η συγκατάθεση

297.1. Έννοια, γενική-νομική

297.2. Περιπτώσεις συγκαταθέσεως

297.3. Μορφές συγκαταθέσεως

297.4. Ρύθμιση

297.5. Διάκριση από συναφείς έννοιες

298. Φύση και τύπος της συγκαταθέσεως

298.1. Φύση

298.2. Τύπος

Β. Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

299. Έννοια και ρύθμιση

299.1. Έννοια

299.2. Ρύθμιση

299.3. Σχέση με έγκριση

300. Τύπος της συναινέσεως

301. Ανάκληση της συναινέσεως

301.1. Η ΑΚ

301.2. Ο κανόνας

301.2.1. Η ανάκληση

301.2.2. Χρόνος ανακλήσεως

301.2.3. Ευθύνη

301.3. Οι εξαιρέσεις

301.3.1. Παραίτηση από δικαίωμα ανακλήσεως

301.3.2. Λόγω της σχέσεως

301.4. Συνέπειες

301.5. «Παύση» της συναινέσεως

302. Ενέργεια της συναινέσεως

302.1. Η σχέση κυρίου και συμπληρώματος

302.2. Αλληλεπίδραση συναινέσεως και δικαιοπραξίας

Γ. Η ΕΓΚΡΙΣΗ

303. Έννοια και ρύθμιση

303.1. Έννοια

303.2. Ρύθμιση

303.3. Σχέση με συναίνεση

304. Ενέργεια της εγκρίσεως

304.1. Η σχέση κυρίου και συμπληρώματος

304.2. Αναδρομική ενέργεια

304.3. Αλληλεπίδραση εγκρίσεως και δικαιοπραξίας

304.4. Προθεσμία για έγκριση

Δ. ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΠΟ ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟ

305. Γενικά

305.1. Έννοια διαθέσεως.

305.2. Περιπτώσεις διαθέσεως

306. Η ρύθμιση ΑΚ

306.1. Η ΑΚ

306.2. Διάθεση με συναίνεση του δικαιούχου

306.3. Ισχυροποίηση με έγκριση

306.4. Ισχυροποίηση με επίκτηση

306.5. Ισχυροποίηση με κληρονόμηση του διαθέσαντος από τον δικαιούχο

306.6. ΑΚ 239 § 2 και μονομερής εκποιητική δικαιοπραξία

VII. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

307. Έννοια και είδη αντιπροσωπεύσεως

307.1. Έννοια αντιπροσωπεύσεως

307.2. Είδη αντιπροσωπεύσεως

307.2.1. Άμεση και έμμεση

307.2.2. Ενεργητική και παθητική

307.2.3. Εκούσια και νόμιμη

307.3. Φύση (άμεσης) αντιπροσωπεύσεως, θεωρίες

307.3.1. Θεωρία του κυρίου της υποθέσεως

307.3.2. Θεωρία της εκπροσωπήσεως

307.3.3. Μέση θεωρία

307.3.4. Επίμετρο

308. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

308.1. Γενικά

308.2. Άγγελος

308.3. Όργανο νομικού προσώπου

308.4. Πρόστηση

308.5. Σύμβαση υπέρ τρίτου

308.6. Καταπιστευτική διαχείριση

Β. Η ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ

309. Γενικά

309.1. Έννοια και αντικείμενο άμεσης αντιπροσωπεύσεως

309.2. Σχέσεις ανεπίδεκτες αντιπροσωπεύσεως

309.3. Ικανότητα του αντιπροσώπου

309.4. Ικανότητα του αντιπροσωπευομένου

309.5. Ίδρυση της σχέσεως

309.6. Φύση της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως

309.7. Περιεχόμενο και έκταση της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως

310. Κατάρτιση της δικαιοπραξίας από τον αντιπρόσωπο

310.1. Γενικά, αρχή εμφανούς

310.2. Κατάρτιση της δικαιοπραξίας, δικαιοπρακτών

310.3. Μορφές δράσεως του αντιπροσώπου

310.3.1. Υπογραφή με το όνομα του αντιπροσωπευομένου

310.3.2. Δικαιοπραξία «υπέρ ούτινος ανήκει»

310.3.3. Δικαιοπραξία υπό ξένο όνομα

310.4. Ομαδική αντιπροσώπευση

311. Προϋποθέσεις και στοιχεία για την καταρτιζόμενη από τον άμεσο αντιπρόσωπο δικαιοπραξία

311.1. Γενικά

311.2. Εξουσία αντιπροσωπεύσεως

311.3. Διαμόρφωση και δήλωση της βουλήσεως του αντιπροσώπου

311.4. Γνώση και άγνοια αντιπροσώπου

311.5. Οδηγίες αντιπροσωπευομένου

311.6. Στοιχεία κρινόμενα από τον αντιπροσωπευόμενο

312. Έλλειψη εξουσίας αντιπροσωπεύσεως

312.1. Γενικά

312.2. Περιπτώσεις ελλείψεως

312.3. Φαινόμενη εξουσία αντιπροσωπεύσεως/πληρεξουσιότητα

312.4. Κατά ανοχή εξουσία αντιπροσωπεύσεως/πληρεξουσιότητα

312.5. Επίμετρο

313. Συνέπειες ελλείψεως της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως

313.1. Γενικά

313.2. Ως προς τον αντιπροσωπευόμενο

313.2.1. Μονομερής μη απευθυντέα δικαιοπραξία

313.2.2. Μονομερής απευθυντέα δικαιοπραξία

313.2.3. Σύμβαση

313.3. Ως προς τον αντιπρόσωπο

313.3.1. Μονομερής μη απευθυντέα δικαιοπραξία

313.3.2. Σύμβαση

313.3.3. Μονομερής απευθυντέα δικαιοπραξία

313.4. Ως προς τον τρίτο

313.4.1. Μονομερής μη απευθυντέα δικαιοπραξία

313.4.2. Σύμβαση

313.4.3. Μονομερής απευθυντέα δικαιοπραξία

314. Κατάχρηση της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως

314.1. Τα όρια της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως, παραδείγματα

314.2. Η κατάχρηση

314.3. Η «διπλή» κατάχρηση

314.4. Αρκεί και ελαφρά αμέλεια του τρίτου;

314.5. Διαφοροποιήσεις

315. Δικαιοπραξία του αντιπροσώπου με τον εαυτό του («αυτοδικαιοπραξία» / «αυτοσύμβαση»)

315.1. Η ΑΚ

315.1.1. Απαγορευόμενες δικαιοπραξίες

315.1.2. Επιτρεπόμενες δικαιοπρα­ξίες, ο τύπος

315.2. Άλλες επιτρεπόμενες δικαιοπραξίες

315.2.1. Με διάταξη νόμου

315.2.2. Με ερμηνεία

315.2.3. Στην έμμεση αντιπροσώπευση

315.2.4. Συνδικαιοπραξία

315.2.5. Επί χρησιμοποιήσεως πλη­ρε­ξουσίου

315.3. «Παράκαμψη» της ΑΚ

315.3.1. Χρησιμοποίηση πληρεξουσίου του αντιπροσώπου

315.3.2. Χρησιμοποίηση υποπληρεξουσίου

315.3.3. Σύμβαση με τρίτον προς όφελος του αντιπροσώπου

315.3.4. Το πρόβλημα

315.4. Νόμιμη αντιπροσώπευση, οιονεί δικαιοπραξίες

315.5. ΑΚ 235 και διαχειριστές χωριστών ομάδων περιουσίας

315.6. ΑΚ 235 και όργανα νομικού προσώπου

315.7. Συνέπειες παραβάσεως

Γ. Η ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ

316. Έννοια και φύση πληρεξουσιότητας

316.1. Ορολογία

316.2. Πληρεξουσιότητα ως εξουσία αντιπροσωπεύσεως

316.3. Πληρεξουσιότητα ως δικαιοπραξία

316.4. Σχέση με κύρια δικαιοπραξία

316.5. Αντίστοιχη εξουσία πληρεξουσιοδότη

317. Πληρεξουσιότητα και βασική σχέση

317.1. Η βασική σχέση

317.2. Η αρχή του αφηρημένου / διαχωρισμού

317.3. Σύνδεση με βασική σχέση

318. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

318.1. Γενικά

318.2. Πληρεξουσιότητα και συγκατάθεση

318.3. Πληρεξουσιότητα και εντολή

318.4. Πληρεξουσιότητα και εξουσιοδότηση

318.5. Πληρεξουσιότητα και εκπροσώπηση νομικού προσώπου

318.6. Πληρεξουσιότητα και πρόστηση

319. Είδη πληρεξουσιότητας

319.1. Γενικά

319.2. Εσωτερική και εξωτερική

319.3. Ρητή και σιωπηρή

319.4. Γενική και ειδική

319.5. Ατομική και συλλογική

319.6. Ατομική και πολλαπλή / ενιαία

319.7. Ανακλητή και αμετάκλητη

319.8. Πληρεξουσιότητα και μεταπληρεξουσιότητα / υποπληρεξουσιότητα (γνήσια ή απλή)

319.9. Φαινόμενη, κληρονομητή, με μεταθανάτια ενέργεια πληρεξουσιότητα

320. Παροχή της πληρεξουσιότητας

320.1. Η δικαιοπραξία παροχής

320.2. Τύπος

320.2.1. «Πληρεξούσιο» έγγραφο

320.2.2. Εντολή για αγορά ακινήτου

320.3. Ανακοίνωση σε τρίτους

320.4. Περιεχόμενο

320.4.1. Δικαίωμα ανακλήσεως

320.4.2. Κληρονομητή πληρεξουσιότητα

320.4.3. Πληρεξουσιότητα με μεταθανάτια ενέργεια

320.5. Ζητήματα ερμηνείας

320.6. Δράση του πληρεξουσίου

320.6.1. Όρια πληρεξουσιότητας

320.6.2. Το πληρεξούσιο

321. Παύση της πληρεξουσιότητας

321.1. Γενικά, έννοια, λόγοι

321.2. Ανάκληση πληρεξουσιότητας

321.2.1. Δικαιοπραξία ανακλήσεως

321.2.2. Λήπτης και τύπος της δικαιοπραξίας

321.2.3. Ανάκληση αμετάκλητης πληρεξουσιότητας

321.2.4. Ανάκληση μεταπληρεξουσιότητας

321.3. Λήξη βασικής σχέσεως

321.4. Θάνατος πληρεξουσιοδότη ή πληρεξουσίου

321.5. Δικαιοπρακτική ανικανότητα πληρεξουσιοδότη ή πληρεξουσίου

321.6. Πτώχευση

321.7. Τύχη μεταπληρεξουσιότητας

321.8. Παραίτηση πληρεξουσίου

322. Τα μετά την παύση της πληρεξουσιότητας

322.1. Γενικά

322.2. Απόδοση πληρεξουσίου

322.3. Βεβαίωση παύσεως της πληρεξουσιότητας

322.4. Δικαιοπραξίες μετά την παύση της πληρεξουσιότητας

322.4.1. Δικαιοπραξίες για αποτροπή κινδύνου

322.4.2. Δικαιοπραξίες καλόπιστου πληρεξουσίου

322.4.3. Δικαιοπραξίες κακόπιστου πληρεξουσίου

323. Η εξουσιοδότηση

323.1. Γενικά, έννοια

323.2. Είδη εξουσιοδοτήσεως παραδείγματα

323.3. Η θέση του εξουσιοδοτούντος

323.4. Εξουσιοδότηση προς διάθεση

323.5. Εξουσιοδότηση προς είσπραξη

323.6. Εξουσιοδότηση προς ανάληψη υποχρεώσεως

323.7. Εξουσιοδότηση προς άσκηση του δικαιώματος

VIII. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

324. Έννοια και ρύθμιση του χρόνου

324.1. Έννοια χρόνου

324.2. Σημασία

324.3. Ρύθμιση

324.4. Χρονική επιμέλεια

325. Ο υπολογισμός του χρόνου

325.1. Γενικά, το ημερολόγιο

325.2. Διάκριση κατηγοριών υπολογισμού του χρόνου

325.2.1. Συναπτός και ωφέλιμος υπολογισμός

325.2.2. Φυσικός και πολιτικός υπολογισμός

326. Ο προσδιορισμός του χρόνου

Β. ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ

327. Έννοια και ρύθμιση

327.1. Έννοια προθεσμίας

327.2. Ρύθμιση

327.3. Πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως

328. Είδη προθεσμιών

328.1. Οι διακρίσεις

328.2. Ανάλογα με τη διάταξη που τις ορίζει

328.3. Ανάλογα με το περιεχόμενο

328.4. Σε σχέση με την παροχή

329. Έναρξη και λήξη της προθεσμίας

329.1. Έναρξη προθεσμίας

329.1.1. Ορισμένη ημερομηνία ενάρξεως

329.1.2. Επί αφετήριου γεγονότος

329.1.3. Επί ενηλικιώσεως, υπολογισμού ηλικίας

329.2. Λήξη προθεσμίας

329.2.1. Η ΑΚ 242 και η ΑΚ

329.2.2. Ν. 1157/1981 άρθρο 1 §

329.2.3. Προθεσμίες και καλή πίστη

329.2.4. Ειδικά θέματα

330. Παράταση της προθεσμίας

330.1. Έννοια, ρύθμιση

330.2. Η ΑΚ

330.3. Τρόποι παρατάσεως

331. Ειδικές ερμηνευτικές διατάξεις

331.1. Γενικά.

331.2. Η ΑΚ

331.3. Η ΑΚ

Γ. ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ

332. Έννοια και δικαιολογία παραγραφής

332.1. Έννοια παραγραφής

332.2. Δικαιολογία παραγραφής

333. Διάκριση της παραγραφής από συγγενείς έννοιες

333.1. Γενικά

333.2. Αποσβεστική και κτητική παραγραφή

333.3. Συναφείς έννοιες, διάκριση

333.3.1. Αποσβεστική προθεσμία

333.3.2. Αχρησία

333.3.3. Χρησικτησία

333.3.4. Αποδυνάμωση

333.4. Αμνημονεύτου χρόνου παραγραφή / αρχαιότητα

334. Αντικείμενο της παραγραφής

334.1. Γενικά

334.2. Απαράγραπτες αξιώσεις

334.3. Απαράγραπτο ενστάσεων

334.4. Παραγραφή δικαιωμάτων;

335. Ο χρόνος παραγραφής

335.1. Έννοια

335.2. Διάρκεια

335.2.1. Συνήθης παραγραφή

335.2.2. Βραχυπρόθεσμη παραγραφή

335.2.3. ΑΚ

335.2.4. Αξιώσεις υπέρ και κατά του Δημοσίου

335.2.5. Το πρόβλημα

335.3. Επιμήκυνση χρόνου παραγραφής

335.4. Προσμέτρηση χρόνου παραγραφής

335.5. Υπολογισμός χρόνου παραγραφής

335.6. Έναρξη της παραγραφής

335.6.1. Η ΑΚ

335.6.2. Η ΑΚ

335.6.3. Άλλες ρυθμίσεις

335.7. Λήξη της παραγραφής

336. Αναστολή της παραγραφής

336.1. Έννοια αναστολής

336.2. Είδη αναστολής

336.3. Απόλυτη αναστολή

336.4. Αναστολή συμπληρώσεως

336.5. Αναστολή λήξεως

336.6. Συνέπειες της αναστολής

337. Διακοπή της παραγραφής

337.1. Έννοια διακοπής

337.2. Λόγοι διακοπής

337.2.1. Αναγνώριση

337.2.2. Αγωγή, προπαρασκευαστι­κή διαδικασία

337.2.3. Διαδικαστικές πράξεις

337.2.4. Διαιτησία κλπ

337.2.5. Αίτηση συντηρητικής αποδείξεως

337.2.6. Εγγραφή υποθήκης ή προσημειώσεως

337.2.7. Επίδοση διαταγής πληρωμής

337.3. Ανατροπή διακοπής, λόγοι

337.3.1. Επί αγωγής

337.3.2. Επί διαδικαστικών πράξεων

337.3.3. Επί διαιτησίας κλπ

337.3.4. Επί αιτήσεως συντηρητικής αποδείξεως

337.3.5. Επί εγγραφής υποθήκης ή προσημειώσεως

337.3.6. Επί επιδόσεως διαταγής πληρωμής

337.3.7. Επί αναγνωρίσεως;

337.4. Συνέπειες της διακοπής

337.5. Η νέα παραγραφή

337.5.1. Έναρξη

337.5.2. Επί πενταετούς παραγραφής ΑΚ

337.5.3. Χρόνος, επιμήκυνση

337.6. Παραγραφή «εν επιδικία»

338. Συνέπειες της παραγραφής

338.1. Γενικά

338.2. Ένσταση παραγραφής, δικαιούχοι, παραίτηση

338.3. Ένσταση παραγραφής και κατάχρηση δικαιώματος

338.4. Παραγραφή και αδικαιολόγητος πλουτισμός

338.5. Παραγραφή παρεπόμενων αξιώσεων / δικαιωμάτων

338.6. Παραγραμμένη απαίτηση: ατελής ενοχή

338.7. Διατήρηση του βασικού δικαιώματος

339. Η παραγραφή θεσμός δημόσιας τάξης

339.1. Γενικά, ΑΚ 275,

339.2. Επί μέρους εκδηλώσεις, ακυρότητες

339.2.1. Ακυρότητα αποκλεισμού παραγραφής

339.2.2. Ακυρότητα καθαρισμού χρόνου παραγραφής διαφορετικού

339.2.3. Ακυρότητα ορισμού παραγραφής για απαράγραπτες αξιώσεις

339.2.4. Ακυρότητα βαρύτερων ή ελαφρότερων όρων

339.3. Επίμετρο

Δ. Η ΑΠΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ

340. Γενικά

340.1. Έννοια

340.2. Αποσβεστική και αποκλειστική προθεσμία

340.3. Θεσμός δημόσιας τάξης, προβλήματα

340.4. Ενδεικτική περιπτωσιολογία

340.5. Αντικείμενο

341. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

341.1. Γενικά

341.2. Παραγραφή

341.3. Νόμιμη διαλυτική προθεσμία

341.4. Δικαιοπρακτική διαλυτική προθεσμία

341.5. Προθεσμία εκπτώσεως

341.6. Προθεσμία κτήσεως

342. Είδη αποσβεστικής προθεσμίας

343. Ρύθμιση της αποσβεστικής προθεσμίας

343.1. Γενικά

343.2. Οι ρυθμίσεις

343.2.1. Έναρξη και λήξη

343.2.2. ΑΚ

343.2.3. Εφαρμοζόμενες και μη εφαρμοζόμενες διατάξεις για παραγραφή

344. Συνέπειες της αποσβεστικής προθεσμίας

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ