Ι. Κουκιάδης, Εργατικό Δίκαιο - Συλλογικές Εργασιακές Σχέσεις, 3η έκδ., 2021

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Γ΄ ΕΚΔΟΣΗΣ.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Β΄ ΕΚΔΟΣΗΣ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ.

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ.

ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ – ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄

ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

§ 1. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑ­ΛΙ­ΣΤΙΚΟΥ ΔΙ­ΚΑΙΩΜΑΤΟΣ.

Α. Έννοια.

Β. Νομικά χαρακτηριστικά.

I. Η ατομική και η συλλογική διάσταση.

1. Η ένταξη του συνδικαλιστικού δικαιώματος στην κατηγορία των ατομικών δικαιωμάτων.

2. Η συλλογική όψη του συνδικαλιστικού δικαιώματος.

3. Οι επί μέρους ατομικές και συλλογικές συνδικαλιστικές ελευθερίες.

IΙ. Το συνδικαλιστικό δικαίωμα ως δικαίωμα μέσου και η κατάταξή του στα κοινωνικά δικαιώματα.

1. Ως δικαίωμα μέσου για εξυπηρέτηση άλλων δικαιωμάτων.

2. Ως κοινωνικό δικαίωμα.

ΙΙΙ. Η τριτενέργεια του συνδικαλιστικού δικαιώματος.

Γ. Ομοιότητες και διαφορές με το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι.

§ 2. Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.

§ 3. Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗ ΧΩΡΟ.

Α. Η συνταγματική κατοχύρωσή τους.

Β. Η διεθνής αναγνώριση.

I. Γενικά.

II. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και η κατοχύρωσή τους από τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας.

III. Η προστασία στο πλαίσιο των γενικών συμβάσεων ή διακηρύξεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

1. Η οικουμενική διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

2. Το διεθνές σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα.

3. Η ευρωπαϊκή σύμβαση για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών.

4. Ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης.

5. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΟΙ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ. Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ

§ 1. Η ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Α. Έννοια και κάλυψη από το θετικό δίκαιο.

Β. Η προστασία απέναντι στην κρατική εξουσία.

I. Η γενική αρχή της προστασίας της θετικής συνδικαλιστικής ελευθερίας και οι θεμιτοί περιορισμοί.

1. Ο φιλελευθερισμός στις διατυπώσεις για την ίδρυση συνδικαλιστικής οργάνωσης.

2. Η κατοχύρωση της ελευθερίας για ίδρυση συνδικαλιστικών ενώσεων.

3. Η ελεύθερη συνύπαρξη συνδικαλιστικών οργανώσεων.

α. Η αρχή της πολλαπλότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

β. Η ιδεολογική πολλαπλότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

4. Το δικαίωμα για πολλαπλή συμμετοχή.

5. Η αναγνώριση του δικαιώματος ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων χωρίς διακρίσεις.

ΙΙ. Οι περιορισμοί που συνδέονται με την επαγγελματική δραστηριότητα.

1. Προβληματισμοί σχετικοί με την ενεργό άσκηση επαγγέλματος.

2. Το πρόβλημα της επαγγελματικής συνάφειας.

3. Η δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα και οι δυνατότητες περιορισμού ή απαγόρευσης του συνδικαλιστικού δικαιώματός τους.

4. Η υποχρεωτική από το νόμο οργάνωση ορισμένων επαγγελμάτων.

Γ. Η προστασία απέναντι στον εργοδότη.

Δ. Η προστασία απέναντι στην ίδια τη συνδικαλιστική οργάνωση.

§ 2. Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Α. Έννοια της αρνητικής συνδικαλιστικής ελευθερίας.

Β. Ο προβληματισμός για την ανάγκη προστασίας.

Ι. Τα αντιμαχόμενα επιχειρήματα για την προστασία ή τη μη προστασία.

ΙΙ. Κριτική.

ΙΙΙ. Προτεινόμενες λύσεις.

IV. Η θέση της ελληνικής νομολογίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

§ 1. Η ΕΝΝΟΙΑ.

Α. Η γενική έννοια της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Ι. Τα αναγκαία εννοιολογικά στοιχεία.

II. Δυνατότητες οριοθέτησης από το νομοθέτη.

Β. Η έννοια της συνδικαλιστικής οργάνωσης των μισθωτών.

I. Το ισχύον δίκαιο για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μισθωτών.

ΙI. Στοιχεία της έννοιας με βάση το ρυθμιστικό ρόλο νομοθέτη.

ΙII. Τα ιδιαίτερα προβλήματα σε σχέση με τους θεμιτούς σκοπούς των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

1. Οι θεμιτοί σκοποί.

2. Η απαγόρευση εμπορικών ή κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων.

3. Η προβληματική για τις πολιτικές επιδιώξεις.

4. Οι αναγκαίες ανακατατάξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα υπό την πίεση των μετεξελίξεων των παραγωγικών σχέσεων και την κρίση της εργασίας.

§ 2. ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

Α. Διακρίσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων εν γένει.

I. Η σημασία των διακρίσεων.

II. Η πρωταρχική διάκριση με βάση τη νομική θέση του επαγγελματία.

III. Η διαφοροποίηση του νομικού καθεστώτος κατά κατηγορίες συνδικαλιστικών οργανώσεων.

1. Ο αμιγής χαρακτήρας των εκπροσωπούμενων επαγγελματικών συμφερόντων ως προϋπόθεση εφαρμογής συγκεκριμένου νομικού καθεστώτος.

2. Η έννοια του αμιγούς χαρακτήρα για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων.

3. Η απαγόρευση μικτών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών ή ελεύθερων επαγγελματιών.

Β. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων και οι διακρίσεις τους.

I. Η διάκριση με βάση το είδος εργασίας των μελών και το είδος της παραγωγικής διαδικασίας.

II. Η διάκριση με βάση τη γενική κοινότητα συμφερόντων.

IΙΙ. Η διάκριση κατά βαθμούς.

1. Οι πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

2. Οι δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

α. Ομοσπονδίες.

β. Εργατικά Κέντρα.

3. Οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

ΙV. Η διάκριση ανάλογα με τη γεωγραφική εμβέλεια.

V. Η διάκριση ανάλογα με το νομικό τύπο της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Γ. Οι εργοδοτικές οργανώσεις και οι διακρίσεις τους.

I. Η διαφορετική νομική αντιμετώπισή τους.

II. Προσδιορισμός της ταυτότητάς τους.

III. Οι διακρίσεις και η δομή της οργάνωσής τους.

IV. Οι κορυφαίες εργοδοτικές οργανώσεις.

V. Το νομικό καθεστώς.

Δ. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των δημοσίων υπαλλήλων.

1. Ο καθορισμός του νομικού καθεστώτος με αναφορά στο νομικό καθεστώς των συνδικαλιστικών οργανώσεων των μισθωτών.

2. Οι διακρίσεις και η διάρθρωσή τους σε βαθμούς.

Ε. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των αστυνομικών υπαλλήλων κάθε βαθμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄

ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

§ 1. Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ.

Α. Η ανάληψη της πρωτοβουλίας για την ίδρυση.

Β. Η διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου και ο δικαστικός έλεγχος.

Γ. Η καταχώρηση σε δημόσιο βιβλίο.

Η εγγραφή στο ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε. ως πρόσθετη υποχρέωση για τη νόμιμη ίδρυση.

§ 2. Η ΙΔΡΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

§ 3. Η ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΜΗ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ.

Α. Τα τοπικά παραρτήματα.

Β. Οι ενώσεις προσώπων.

1. Οι ρυθμίσεις του νόμου 1264/1982.

2. Οι ειδικές ρυθμίσεις και η αναβάθμιση του ρόλου τους.

§ 4. Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

Α. Η προστασία από την αυθαίρετη διάλυση.

I. Οι βασικές αρχές.

II. Ο καθορισμός των επιτρεπόμενων λόγων.

Β. Η συγκεκριμενοποίηση της προστασίας στον Αστικό Κώδικα.

I. Η εκούσια διάλυση.

II. Η αναγκαστική διάλυση.

1. Αυτοδίκαιη διάλυση.

2. Η διάλυση με δικαστική απόφαση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄

ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

§ 1. Η ΙΔΡΥΣΗ ΕΝΝΟΜΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.

Α. Η νομική φύση της έννομης σχέσης.

Β. Η ίδρυση της έννομης σχέσης με εγγραφή.

I. Η διαμόρφωση ενός σχετικού δικαιώματος εγγραφής.

1. Οι σχετικοί προβληματισμοί.

2. Το περιορισμένο δικαίωμα εγγραφής κατά το ελληνικό δίκαιο.

α. Συγκερασμός εσωτερικής αυτονομίας και ατομικού συνδικαλιστικού δικαιώματος.

β. Η εγγραφή στο Μητρώο Μελών.

γ. Η νομιμότητα των επιμέρους όρων εγγραφής.

δ. Προβλεπόμενοι ρητώς από το νόμο όροι εγγραφής.

αα) Η δίμηνη απασχόληση.

ββ) Ο περιορισμός της πολλαπλής συμμετοχής.

II. Η μη ενεργός άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας και το δικαίωμα εγγραφής.

1. Εναλλακτικές μορφές απασχόλησης.

2. Η ιδιότητα του ανέργου.

3. Η ιδιότητα του συνταξιούχου μισθωτού.

Γ. Ο δικαστικός έλεγχος της άρνησης εγγραφής και η εγγραφή μετά από δικαστική απόφαση.

§ 2. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.

Α. Δικαιώματα και υποχρεώσεις των μελών.

Ι. Τα δικαιώματα.

ΙΙ. Οι υποχρεώσεις.

Β. Η σύνδεση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τη συνδικαλιστική εξουσία.

I. Η εξάρτηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων από αποφάσεις οργάνων της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

II. Η υποχρέωση των μελών για συμμόρφωση και υπακοή στις αποφάσεις.

1. Η θεμελίωση.

2. Τα όρια της υποχρέωσης για συμμόρφωση.

Γ. Η αρχή της ισότητας στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μελών και η απονομή ιδιαίτερων δικαιωμάτων.

I. Ο κανόνας της ισότητας.

ΙΙ. Η δυνατότητα προνομιακής μεταχείρισης με ομοφωνία.

ΙΙΙ. Περιορισμοί στη δυνατότητα προνομιακής μεταχείρισης με ομόφωνη απόφαση.

IV. Επιμέρους ερμηνευτικά προβλήματα.

V. Οι απλώς διαφοροποιημένες ρυθμίσεις.

Δ. Οι εν γένει συνέπειες από την ανώμαλη λειτουργία της σχέσης.

Ε. Οι πειθαρχικές κυρώσεις για παράβαση των υποχρεώσεων.

I. Η εσωτερική έννομη τάξη και τα πειθαρχικά παραπτώματα.

II. Η διαγραφή.

1. Η απόφαση της διαγραφής.

2. Ο δικαστικός έλεγχος.

§ 3. Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΕΛΟΥΣ.

Α. Οι διάφοροι λόγοι απώλειας.

Ι. Η αυτοδίκαιη αποβολή.

II. Η παραίτηση.

Β. Οι συνέπειες.

§ 4. ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

§ 5. ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ – ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

§ 1. Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.

Α. Η κατοχύρωση απέναντι στην κρατική εξουσία.

I. Έννοια και περιεχόμενο της εσωτερικής αυτονομίας.

II. Ο σεβασμός της νομιμότητας και η αρχή της προτεραιότητας των καταστατικών διατάξεων.

III. Η εσωτερική αυτονομία και η δυνατότητα κρατικής εποπτείας.

Β. Η κατοχύρωση της εσωτερικής αυτονομίας απέναντι σε τρίτους ιδιώτες.

Γ. Εκδηλώσεις της εσωτερικής αυτονομίας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην πράξη.

I. Η ελεύθερη διαμόρφωση των αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις.

ΙI. Η ελεύθερη εκλογή των μελών των διάφορων οργάνων.

III. Η ελεύθερη διαχείριση των υποθέσεων της συνδικαλιστικής οργάνωσης και ο ελεύθερος καθορισμός των προγραμμάτων δράσης.

IV. Η εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και η ελευθερία στην οικονομική διαχείριση.

§ 2. ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

Α. Βασικές αρχές στο σχηματισμό και τη διαχείριση της περιουσίας

Β. Ο προσδιορισμός των οικονομικών πόρων.

I. Οι διάφοροι οικονομικοί πόροι.

II. Οι εισφορές και το δικαίωμα εγγραφής.

1. Οριοθέτηση της υποχρέωσης καταβολής εισφορών.

2. Οι διευκολύνσεις στην είσπραξη των εισφορών.

α. Είσπραξη στον τόπο εργασίας.

β. Παρακράτηση εισφορών από τον εργοδότη.

Γ. Το μερικώς ακατάσχετο της περιουσίας της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄

ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

§ 1. Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ.

Α. Σύγκλιση της γ.σ.

Β. Φύση του οργάνου της γ.σ. και αρμοδιότητες.

Γ. Η απόφαση.

I. Οι όροι για το σχηματισμό της.

1. Η απόφαση ως έννομη πράξη.

2. Οι επιμέρους διαδικαστικές πράξεις για τη διαμόρφωσή της.

α. Η απαιτούμενη απαρτία.

β. Η εκλογή οικονομικώς τακτοποιημένων μελών.

γ. Οι ειδικές απαρτίες.

δ. Η αυτοπρόσωπη συμμετοχή.

ε. Η συζήτηση.

στ. Η ψηφοφορία.

ζ. Ειδική απαρτία για τη συγχώνευση συνδικαλιστικών οργανώσεων.

II. Η νομική φύση της απόφασης.

III. Η χρονική ισχύς της απόφασης.

Δ. Οι ακυρότητες των αποφάσεων των γ.σ. των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

I. Η γενική θεωρία για τις ακυρότητες.

II. Το νομικό καθεστώς για τις άκυρες αποφάσεις γ.σ. συνδικαλιστικών οργανώσεων.

1. Κοινά σημεία και διαφορές στις ακυρότητες αποφάσεων γ.σ. των αστικών σωματείων και των σωματειακού τύπου συνδικαλιστικών οργανώσεων.

2. Οι επί μέρους ρυθμίσεις για τις άκυρες αποφάσεις γ.σ. συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων.

α. Η ακυρωτική (διαπλαστική) αγωγή από τα μέλη.

αα) Όροι έγερσης.

ββ) Αίτηση προσωρινής αναστολής.

γγ) Λόγοι ακυρότητας.

δδ) Οι ενστάσεις της έλλειψης αιτιώδους συνάφειας και της συναίνεσης του μέλους στην απόφαση.

εε) Η απόφαση.

στστ) Θεραπεία της ακυρότητας.

β. Η ακυρωτική (διαπλαστική) αγωγή από τρίτους (ΑΚ 101).

III. Η μερική επιβίωση του κανόνα της αυτοδίκαιης ακυρότητας.

1. Εφαρμογή των γενικών διατάξεων για την ακυρότητα (αναγνωριστική αγωγή).

2. Κριτήρια διάκρισης αυτοδικαίως και κατά τεκμήριο άκυρης απόφασης γ.σ.

α. Η ανακρίβεια ή η ρευστότητα των χρησιμοποιούμενων στοιχείων.

β. Προσδιορισμός των κριτηρίων με βάση το σκοπό του άρθρου 101 ΑΚ.

αα) Άκυρες αποφάσεις λόγω παράβασης διαδικαστικών κανόνων.

ββ) Άκυρες αποφάσεις λόγω παράβασης διαδικαστικών κανόνων που αφορούν ειδικότερα την ατομική συμμετοχή.

γγ) Άκυρες αποφάσεις λόγω παράνομου περιεχομένου απόφασης.

Ε. Οι ιδιαιτερότητες για τις γενικές συνελεύσεις στις δευτεροβάθμιες και τις τριτοβάθμιες οργανώσεις.

§ 2. ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.

Α. Ο ρόλος του Διοικητικού Συμβουλίου και η σχέση του με τη γ.σ.

Ι. Οι πολλαπλοί ρόλοι του Διοικητικού Συμβουλίου.

ΙΙ. Η σχέση του με τη γ.σ.

Β. Οι κατ’ ιδίαν αρμοδιότητες του δ.σ.

Ι. Αρμοδιότητες ως εκπλήρωση υποχρεώσεων.

ΙΙ. Αρμοδιότητες του δ.σ. ως έκφραση της συνδικαλιστικής εξουσίας.

1. Οι εν γένει εξουσίες.

2. Οι εξουσίες για την προώθηση των διεκδικήσεων.

Γ. Η ανάδειξη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Ι. Η ανάδειξη τακτικής διοίκησης με απόφαση της γ.σ (ψηφοφορία).

1. Η απόφαση της γ.σ.

2. Οι όροι εκλογιμότητας.

α. Οι εν γένει όροι εκλογιμότητας.

β. Η προβληματική για ορισμένους όρους.

αα) Η ικανότητα για δικαιοπραξία και το ιδιαίτερο πρόβλημα των ανηλίκων.

ββ) Η ιδιότητα του αλλοδαπού.

γγ) Η ιδιότητα του μέλους.

γ. Πρόσθετες προϋποθέσεις από το καταστατικό.

3. Η εκλογική διαδικασία.

α. Το σύνθετο όργανο της εφορευτικής επιτροπής και του δικαστικού αντιπροσώπου.

αα) Τα εκλεγμένα μέλη.

ββ) Ο διορισμός δικαστικού αντιπροσώπου.

γγ) Η νομική φύση του οργάνου.

δδ) Καθήκοντα εφορευτικής επιτροπής και δικαστικού αντιπροσώπου.

β. Η απλή αναλογική ως υποχρεωτικό εκλογικό σύστημα.

αα) Γενικά.

ββ) Τα βασικά στοιχεία του συστήματος.

ΙΙ. Ο διορισμός προσωρινής διοίκησης με δικαστική απόφαση.

1. Το άρθρο 69 ΑΚ και η κατοχύρωση της εσωτερικής αυτονομίας.

2. Λόγοι διορισμού προσωρινής διοίκησης.

α. Οι ιδιαίτεροι προβληματισμοί για την περίπτωση έλλειψης προσώπων διοίκησης.

αα) Περιπτώσεις έλλειψης προσώπων διοίκησης.

ββ) Έλλειψη διοίκησης και έλλειψη μελών διοίκησης.

γγ) Η έκταση της αναπλήρωσης των ελλειπόντων μελών.

β. Σύγκρουση συμφερόντων.

3. Η απόφαση για το διορισμό και η έκταση της εξουσίας της διορισμένης διοίκησης.

α. Η απόφαση.

β. Η εξουσία της προσωρινής διοίκησης.

Δ. Συγκρότηση και λειτουργία του δ.σ.

Ε. Ο δικαστικός έλεγχος των αποφάσεων του δ.σ.

ΣΤ. Μεταβολές στη σύνθεση του δ.σ. και τερματισμός της υπόστασης του δ.σ.

Ι. Γεγονότα εν γένει που επηρεάζουν την τύχη του δ.σ.

ΙΙ. Λήξη θητείας του δ.σ.

ΙΙΙ. Η παύση του δ.σ. από τη γ.σ.

1. Το δικαίωμα παύσης του δ.σ.

2. Όροι και περιορισμοί στο δικαίωμα παύσης.

3. Η απόφαση για παύση.

§ 3. ΑΛΛΑ ΟΡΓΑΝΑ.

Α. Όργανα προβλεπόμενα από το νόμο.

Ι. Η ελεγκτική επιτροπή.

ΙΙ. Η εφορευτική επιτροπή.

ΙΙΙ. Οι αντιπρόσωποι.

1. Οι αντιπρόσωποι ως θεσμικό όργανο.

2. Η διπλή σχέση των αντιπροσώπων με τις υποκείμενες και τις υπερκείμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

3. Ιδιαιτερότητες για τους αντιπροσώπους στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση.

Β. Όργανα προβλεπόμενα από το καταστατικό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄

Η ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

§ 1. Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.

Α. Η ιδιαίτερη προβληματική στην κατοχύρωση της εξωτερικής συνδικαλιστικής δράσης.

Ι. Οριοθέτηση των εξωτερικών δραστηριοτήτων από τις λοιπές δραστηριότητες.

ΙΙ. Βασικοί κανόνες για το σύνολο των εξωτερικών δραστηριοτήτων.

1. Η ελεύθερη επιλογή είδους, μέσων και επιπέδου δράσης.

α. Προσδιορισμός της ελευθερίας δράσης με βάση τους κατοχυρωμένους συνδικαλιστικούς σκοπούς.

β. Περιορισμοί από τα ακραία όρια του κοινωνικού καθεστώτος.

γ. Περιορισμοί από τα δικαιώματα τρίτων.

2. Η κατοχύρωση της ισότιμης μεταχείρισης των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η προνομιακή μεταχείριση των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων.

α. Η ισότιμη μεταχείριση.

β. Η νομοθετική επιβολή της αντιπροσωπευτικής οργάνωσης.

Β. Η υποχρέωση λήψης αναγκαίων μέτρων από τα όργανα του Κράτους.

§ 2. ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ.

Α. Η συνδικαλιστική οργάνωση ως κοινωνικοοικονομικός εκπρόσωπος των συλλογικών συμφερόντων των μισθωτών.

Ι. Δραστηριότητες διεκδικητικής και αγωνιστικής φύσης, όπως:.

ΙΙ. Δραστηριότητες συμμετοχικής φύσης και διαχείρισης, όπως:.

ΙΙΙ. Δραστηριότητες για την εκπλήρωση διάφορων υπηρεσιών προς τα μέλη, όπως:.

IV. Δραστηριότητες για τη στρατολόγηση μελών.

Β. Η συνδικαλιστική οργάνωση ως νομικός εκπρόσωπος των συλλογικών συμφερόντων των μισθωτών.

Ι. Σταδιακή εξέλιξη του ρόλου αυτού.

ΙΙ. Οι ρυθμιζόμενες από το νόμο περιπτώσεις.

1. Η νομιμοποίηση για άσκηση σε πολιτική δίκη των αγωγών των μελών.

2. Νομιμοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων για παρέμβαση υπέρ των μελών (άρθρο 622 § 2 ΚΠολΔ.).

3. Νομιμοποίηση για παρέμβαση με σκοπό την προστασία συλλογικού συμφέροντος (άρθρο 622 § 3 ΚΠολΔ).

4. Η εκπροσώπηση ενώπιον των άλλων αρχών.

α. Το δικαίωμα αναφοράς.

β. Το δικαίωμα έγκλησης και καταγγελιών.

5. H νομιμοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων στις διαδικασίες ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων.

6. Η διεύρυνση της νομιμοποίησής τους με ειδικούς νόμους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ΄

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΠΟ

ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΡΙΤΩΝ

§ 1. Η ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.

Α. Η γενική απαγόρευση για παρακώλυση με οποιοδήποτε τρόπο της συνδικαλιστικής δράσης.

Β. Οι ειδικές απαγορεύσεις.

Ι. Απαγορεύσεις που αποσκοπούν στην προστασία ατομικώς των μισθωτών.

1. Η απαγόρευση άσκησης επιρροής στους εργαζομένους για ίδρυση ή μη ίδρυση συνδικαλιστικής οργάνωσης (άρθρο 14 § 2, α΄).

2. Η απαγόρευση επιβολής ή παρεμπόδισης της προσχώρησης σε συγκεκριμένη συνδικαλιστική οργάνωση (άρθ. 14 § 2, β΄).

3. Η απαγόρευση απαίτησης δήλωσης συμμετοχής ή μη συμμετοχής σε συνδικαλιστική οργάνωση ή δήλωσης αποχώρησης απ’ αυτή (άρθ. 14 § 2, γ΄).

4. Η απαγόρευση διακρίσεων με βάση τη συμμετοχή των εργαζομένων σε ορισμένη συνδικαλιστική οργάνωση (άρθρο 14 § 2, στ΄).

ΙΙ. Απαγορεύσεις που αποσκοπούν στην προστασία της ίδιας της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

1. Η απαγόρευση υποστήριξης ορισμένης συνδικαλιστικής οργάνωσης (άρθρο 14 § 2 δ΄).

2. Η απαγόρευση επεμβάσεων στη λειτουργία και τη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων (άρθρο 14 § 2, ε΄).

§ 2. Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ.

Α. Το παράνομο της απόλυσης του μισθωτού λόγω νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης.

Ι. Η σημασία της ρητής απαγόρευσης.

ΙΙ. Η έκταση της προστασίας.

1. Το νόμιμο της συνδικαλιστικής δράσης.

2. Η σύνδεση συνδικαλιστικής δράσης με την απόλυση.

3. Η διατήρηση της προστασίας και στην άκυρη σύμβαση.

Β. Η ειδική προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών.

Ι. Το ειδικό σύστημα απόλυσης των συνδικαλιστικών στελεχών.

1. Τα επιμέρους στοιχεία της προστασίας.

α. Ιστορική εξέλιξη.

β. Προστατευόμενα πρόσωπα.

γ. Διάρκεια προστασίας.

δ. Περιεχόμενο προστασίας.

ΙΙ. Περιορισμός στο δικαίωμα του εργοδότη για μετάθεση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι΄

ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΓΙΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ

ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ

ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

§ 1. Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ.

Α. Η νομιμοποίηση της άσκησης του συνδικαλιστικού δικαιώματος στην επιχείρηση.

Ι. Η έννοια του συνδικαλιστικού δικαιώματος στην επιχείρηση.

ΙΙ. Οι δυσχέρειες για την αναγνώρισή του.

1. Το ιδεολογικό υπόβαθρο για τον αποκλεισμό του.

2. Το πρόβλημα της συμβατότητας με τα συνταγματικά δικαιώματα του εργοδότη.

ΙΙΙ. Η σημασία της νομοθετικής ρύθμισης.

Β. Η άσκηση στην επιχείρηση εξωτερικών συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων.

Ι. Δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης για τακτικές συναντήσεις με τον εργοδότη για την από κοινού επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων.

ΙΙ. Δικαίωμα ενεργού παρουσίας κατά τις επιθεωρήσεις των οργάνων του Υπουργείου Εργασίας.

Γ. Η άσκηση στην επιχείρηση συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων εσωτερικής αυτονομίας.

Ι. Δικαίωμα πληροφόρησης.

1. Το δικαίωμα διανομής ανακοινώσεων (άρθρο 16 § 6 ν. 1264/1982 όπως τροπ. από άρθ. 89 ν. 4808/2021).

2. Το δικαίωμα ανακοινώσεων μέσω πινάκων (άρθρο 16 § 2 ν. 1264/1982)

3. Περιεχόμενο των ανακοινώσεων.

ΙΙ. Δικαίωμα λειτουργίας των οργάνων της συνδικαλιστικής οργάνωσης μέσα στην επιχείρηση.

1. Δικαίωμα σύγκλησης γενικών συνελεύσεων στους χώρους εργασίας (άρθ. 16 § 3 ν. 1264/1982).

2. Η διάθεση γραφείου στον τόπο εργασίας (άρθ. 16 § 5 ν. 1264/1982).

Δ. Διοικητική άρση διαφωνιών και διοικητικές κυρώσεις.

§ 2. Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ.

Α. Το νομικό καθεστώς των συνδικαλιστικών αδειών.

Β. Προσδιορισμός της διάρκειας και του είδους της άδειας.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄

Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ

§ 1. ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΥ­ΝΑΨΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Α. Έννοια και συνταγματική θεμελίωση.

Ι. Έννοια της συλλογικής αυτονομίας.

ΙΙ. Στοιχεία που προσδιορίζουν την έκταση της κατοχύρωσης.

Β. Τα όρια της συλλογικής αυτονομίας.

Ι. Ως προς τους διαδικαστικούς όρους άσκησής της.

1. Η ελεύθερη επιλογή του μέσου. Συμφωνίες ενοχικού και κανονιστικού τύπου.

2. Ο καθορισμός του φορέα άσκησης.

3. Η ελευθερία για τους λοιπούς όρους διάπλασης του δικαιώματος.

ΙΙ. Ως προς το περιεχόμενό της.

Γ. Τo ειδικότερο πρόβλημα των ορίων από τη διατήρηση της κανονιστικής αρμοδιότητας της Πολιτείας σε θέματα όρων εργασίας.

Ι. Οι διάφορες απόψεις θεωρίας και νομολογίας ως προς τους ειδικούς περιορισμούς από τα άρθρα 23 § 1 και 22 § 2 του Συντάγματος.

ΙΙ. Αποσαφήνιση κρίσιμων ερωτημάτων για την επικουρικότητα της κρατικής ρύθμισης.

ΙΙΙ. Περιορισμοί για λόγους γενικού συμφέροντος.

IV. Ειδικά θέματα στην προμνημονιακή εποχή.

1. Η περίπτωση των κανονισμών κατ’ εξουσιοδότηση του νόμου.

2. Η απαγόρευση αύξησης μισθών στο πλαίσιο εισοδηματικής πολιτικής.

V. Η πρώτη φάση διεύρυνσης των κρατικών επεμβάσεων στο όνομα της εξυγίανσης των ΔΕΚΟ και της οικονομικής κρίσης.

1. Η πρώτη απόπειρα.

2. Η δεύτερη νομοθετική επέμβαση.

VI. Οι ανατροπές στο πλαίσιο των νόμων για τα Μνημόνια.

1. Με το πρώτο Μνημόνιο.

2. Με το δεύτερο Μνημόνιο.

3. Με τις νεότερες μνημονιακές ρυθμίσεις σε σχέση με το δίκαιο των σ.σ.εργ. καταγράφουμε.

4. Η νέα κατάσταση πραγμάτων.

5. Η πρώτη συνταγματική αξιολόγηση.

6. Η δεύτερη συνταγματική αξιολόγηση.

α. Βασικές θέσεις του ΣτΕ για τις νομοθετικές ρυθμίσεις (σκέψεις αριθμ. 16, 23, 36).

β. Ειδικές αιτιολογίες.

γ. Οι μειοψηφίες.

VΙI. Η διαμορφούμενη κατάσταση με το νόμο 4172/2013.

VIII. Ρυθμίσεις και επαναρρυθμίσεις με το νόμο 4635/2019 και το νόμο 4808/2021.

IΧ. Επίμετρον.

§ 2. ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ.

Α. Έννοια.

Β. Διάκριση από τις ατομικές και νομικές διαφορές.

Ι. Διαφορές συμφερόντων και νομικές διαφορές.

ΙΙ. Συλλογικές διαφορές και ατομικές διαφορές.

ΙΙΙ. Η σχετικότητα της διάκρισης.

Γ. Σχέσεις μηχανισμών παρέμβασης τρίτων με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον απεργιακό αγώνα.

Ι. Σχέσεις με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

ΙΙ. Σχέσεις με το δικαίωμα απεργίας.

Δ. Ο οριακός ή ο κυρίαρχος ρόλος των μηχανισμών παρέμβασης στο σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟ ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ

§ 1. Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΜΗ ΣΤΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ.

§ 2. ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΔΙΕΘΝΩΣ.

Α. Η αρχική εμφάνιση συλλογικών συμφωνιών.

Β. Η νομοθετική αναγνώριση των σ.σ.εργ.

Γ. Η αναγνώριση της κανονιστικής ισχύος των σ.σ.εργ.

Δ. Η αναγνώριση του θεσμού επέκτασης των σ.σ.εργ.

Ε. Η συλλογική αυτονομία ως περιορισμός της παντοδυναμίας του νομοθέτη και πρόληψης της απεργίας.

ΣΤ. Η καθιέρωση της υποχρέωσης για συλλογική διαπραγμάτευση.

Ζ. Η επέκταση του θεσμού στη δημοσιοϋπαλληλική σχέση.

§ 3. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ.

Α. Η δυστοκία στην αναγνώριση του θεσμού.

Β. Βασικά χαρακτηριστικά των διαφόρων φάσεων εξέλιξης.

Ι. Οι πρώτες συλλογικές συμφωνίες.

ΙΙ. Η καθιέρωση της σ.σ.εργ. υπό κρατική κηδεμονία.

ΙΙΙ. Η αναγνώριση της συλλογικής αυτονομίας.

Γ. Το νομοθετικό καθεστώς και η νέα αντίληψη για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τους μηχανισμούς παρέμβασης τρίτων στην προ μνημονίων εποχή.

Ι. Οι διαδοχικές νομοθετικές ρυθμίσεις.

ΙΙ. Οι νέες αντιλήψεις για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συλλογικές διαφορές στο ν. 1876/1990 στην αρχική του μορφή.

1. Η δεσπόζουσα αντίληψη.

2. Οι βασικές ρυθμίσεις για τις σ.σ.εργ.

3. Οι καινοτομίες για την επίλυση των συλλογικών διαφορών.

ΙΙΙ. Το διευρυμένο προσωπικό πεδίο του θεσμού της σ.σ.εργ. στο ν. 1876/1990.

1. Η εφαρμογή του νόμου στο σύνολο των μισθωτών.

2. Η επέκταση της εφαρμογής των κανόνων για τις σ.σ.εργ. και σε εξομοιούμενα με τους μισθωτούς πρόσωπα.

Δ. Η γενική εικόνα από τις ανατροπές με τους νόμους για τα μνημόνια στις βασικές επιλογές του ν. 1876/1990 από τους νόμους για τα μνημόνια.

Ε. Η αναγνώριση του δικαιώματος για συλλογικές διαπραγματεύσεις στους δημόσιους υπαλλήλους.

Ι. Η δύσκολη πορεία για την αναγνώριση.

1. Προβλήματα Συνταγματικού και Διοικητικού Δικαίου.

2. Η επαγγελματοποίηση της δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης και η κάμψη των αντιδράσεων.

3. Η καταλυτική επιρροή από την ψήφιση της δ.σ.εργ. αριθμ. 151.

ΙΙ. Οι πρωτοβουλίες για την αναγνώριση.

ΙΙΙ. Ο νόμος 2738/1999.

1. Αποκλίνουσες ρυθμίσεις.

2. Η αποδοχή βασικών αρχών του ν. 1876/1990.

3. Οι συγκεκριμένες αποκλίνουσες ρυθμίσεις.

α. το περιεχόμενο.

β. τις διακρίσεις των σ.σ.εργ. και τη νομική τους φύση.

γ. την ιδιαίτερη διαδικασία ολοκλήρωσης των συλλογικών συμφωνιών.

δ. το επίπεδο διαπραγμάτευσης και η ευχέρεια πολυεπίπεδης διαπραγμάτευσης.

ε. την ελευθερία επιλογής του χρονικού σημείου και της διάρκειας των διαπραγματεύσεων.

στ. τη διάρκεια ισχύος.

ζ. λοιπά θέματα.

§ 4. ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.

§ 5. ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Η ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ

§ 1. ΓΕΝΙΚΑ.

§ 2. Η ΕΞΩΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ.

§ 3. Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑ­ΓΜΑΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

Α. Ο ευρωπαϊκός κοινωνικός διάλογος ως συνιστώσα της ευρωπαϊκής κοινωνικής πολιτικής και τα συλλογικά δικαιώματα εργασίας.

Ι. Ο οδικός χάρτης της ΕΕ για την κοινωνική Ευρώπη.

ΙΙ. Συλλογικά δικαιώματα εργασίας (συλλογική αυτονομία, αγωνιστική δράση) στο κοινοτικό επίπεδο. Αναγνώριση και περιορισμοί.

1. Το διατακτικό των αποφάσεων Laval και Viking.

α. Υπόθεση Laval.

β. Υπόθεση Viking.

2. Ελεύθερος ανταγωνισμός και οικονομικές ελευθερίες, οι νέοι περιορισμοί στη συλλογική δράση. Αξιολόγηση θέσεων ΔΕΕ.

ΙΙΙ. Τελικές παρατηρήσεις.

Β. Οι μορφές Ευρωπαϊκού κοινωνικού διαλόγου στις εργασιακές σχέσεις.

Ι. Οι διαβουλεύσεις και λοιπές μορφές συνεργασίας.

ΙΙ. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις σε διεπαγγελματικό και κλαδικό επίπεδο και η σύναψη ευρωπαϊκών συλλογικών συμφωνιών.

1. Η παράλειψη κοινοτικής κατοχύρωσης της συλλογικής αυτονομίας.

2. Οι διακλαδικές ευρωπαϊκές συμφωνίες.

3. Η μεταφορά ευρωπαϊκών συλλογικών συμφωνιών στο εσωτερικό των κρατών μελών.

ΙΙΙ. Επιχειρησιακή συλλογική συμφωνία για προώθηση συμμετοχικών διαδικασιών σε πολυεθνικές επιχειρήσεις (διαπραγμάτευση σ’ επίπεδο επιχείρησης).

1. H προβληματική της διεθνοποίησης των συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο επιχείρησης.

2. Η πρόβλεψη ευρωπαϊκών συλλογικών συμφωνιών για συμμετοχικές διαδικασίες από την οδηγία αριθμ. 2009/38 που αντικατέστησε την οδηγία 94/45.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄

ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ Σ.Σ.ΕΡΓ. ΚΑΙ

Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥ

§ 1. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Α. Εννοιολογικός προσδιορισμός.

Β. Η φύση.

Ι. Η συμβατική φύση και το ενοχικό μέρος.

1. Η συμβατική φύση.

2. Το ενοχικό μέρος και η αποστολή του.

ΙΙ. Η κανονιστική φύση και η αντίστοιχη αναγνώριση του κανονιστικού μέρους.

1. Η νομική μεταχείριση του κανονιστικού μέρους.

2. Η θεμελίωση της κανονιστικής φύσης της σ.σ.εργασίας.

3. Οι σχέσεις μεταξύ ενοχικού και κανονιστικού μέρους.

§ 2. ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Α. Τα είδη των σ.σ.εργ. και τα χρησιμοποιούμενα κριτήρια.

Ι. Ο καθορισμός των ειδών από το νομοθέτη.

ΙΙ. Η διάκριση σε κλαδικές, επιχειρησιακές και ομοιοεπαγγελματικές σ.σ.εργ.

ΙΙΙ. Η εθνική γενική σ.σ.εργ.

IV. Η διάκριση σε εθνικές και τοπικές σ.σ.εργ.

Β. Οι δυσχέρειες στη διάκριση των κλαδικών από τις ομοιοεπαγγελματικές σ.σ.εργ.

Ι. Η ταυτότητα κλάδου και επαγγέλματος.

ΙΙ. Το προέχον στοιχείο στη διάκριση κλαδικής από ομοιοεπαγγελματική σ.σ.εργ.

ΙΙΙ. Ο καθοριστικός ρόλος των κλαδικών σ.σ.εργ.

Γ. Το πρόβλημα για τις συλλογικές συμβάσεις ομίλου επιχειρήσεων.

Ι. Ο αποκλεισμός τους από το νόμο.

ΙΙ. Η ανάγκη αναγνώρισης του ομίλου επιχειρήσεων ως αυτοτελούς οντότητας.

ΙΙΙ. Αναζήτηση λύσεων από το υπάρχον δίκαιο.

IV. Οι δυσχέρειες για την εκπροσώπηση των συμφερόντων κατά τη διαπρα­γμά­τευση.

Δ. Οι ιδιαιτερότητες στις διακρίσεις των σ.σ.εργ. των μισθωτών δημοσίου.

Ε. Διαφορετικός κοινωνικός και κανονιστικός ρόλος των κατ’ ιδίαν ειδών σ.σ.εργ.

Ι. Ο ρόλος των εθνικών γ.σ.σ.εργ.

ΙΙ. Οι λοιπές σ.σ.εργ.

ΣΤ. Τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης.

Ι. Η ιστορική τους καταβολή.

ΙΙ. Η νομοθετική τους ρύθμιση.

1. Έννοια.

2. Οι νομιμοποιούμενοι φορείς.

3. Η υλοποίηση μέσω ειδικών συλλογικών συμφωνιών.

4. Το περιεχόμενο των συμφωνιών.

α. Καθορισμός συγκεκριμένων δράσεων.

β. Καθορισμός όρων απασχόλησης.

ΙΙΙ. Οι ιδιαιτερότητες των ΤΣΑ και η νομική φύση τους.

1. Η διευρυμένη ελευθερία των μερών.

2. Οι περιορισμοί.

3. Η νομική φύση.

§ 3. ΣΧΕΣΕΙΣ Σ.Σ.ΕΡΓ. ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤ’ ΙΔΙΑΝ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Σχέσεις σ.σ.εργ. και νόμου.

Ι. Η αρχή της ευνοϊκότητας και οι λοιπές αρχές στις μεταξύ τους σχέσεις.

1. Η επικουρικότητα της κρατικής ρύθμισης.

2. Η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης.

3. Ειδικές περιπτώσεις.

ΙΙ. Ο προσδιορισμός της ευνοϊκότητας μιας ρύθμισης.

1. Κριτήρια αξιολόγησης.

2. Τρόποι αξιολόγησης.

ΙΙΙ. Η ευνοϊκότητα στις σ.σ.εργ. με αμοιβαίες παραχωρήσεις.

IV. Η υπεροχή των κανόνων αμφιμερώς αναγκαστικού δικαίου.

1. Η υπεροχή ως κατ’ εξαίρεση ρύθμιση.

2. Η υπεροχή για προστασία διαφόρων δημόσιων αγαθών.

V. Η κύρωση σ.σ.εργ. με νόμο και οι μεταξύ τους σχέσεις.

Β. Σχέσεις σ.σ.εργ. και ατομικής σύμβασης.

Ι. Προσδιορισμός των αμοιβαίων σχέσεων.

ΙΙ. Το άμεσο αποτέλεσμα.

ΙΙΙ. Η υποχρεωτικότητα της ρύθμισης.

IV. Η παράκαμψη της υποχρεωτικότητας με ατομικές συμβάσεις από την αρχή της εύνοιας.

1. Φύση, έκταση εφαρμογής και τρόπος προσδιορισμού της αρχής της εύνοιας.

2. Η επέκταση της αρχής της εύνοιας με ρήτρες σ.σ.εργ. για βελτίωση των συμβατικών μισθών.

α. Ρήτρες διατήρησης συμβατικών μισθών και διασφάλισης αυξήσεων στους πραγματικούς μισθούς (διατηρητικές ρήτρες).

β. Το πρόβλημα της νομιμότητας των σχετικών ρητρών.

Γ. Οι μεταξύ των σ.σ.εργ. σχέσεις.

Ι. Συρροή σ.σ.εργ.

1. Έννοια συρροής και τρόποι επιλογής της εφαρμοστέας σ.σ.εργ.

α. Έννοια.

β. Τα διάφορα συστήματα επιλογής.

2. Ο κανόνας της σωρευτικής εφαρμογής περισσότερων σ.σ.εργ. με βάση την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και οι περιορισμοί.

3. Η αποκλειστική εφαρμογή στη μνημονιακή εποχή μιας σ.σ.εργ. ανεξάρτητα από την ευνοϊκότητα της ρύθμισης.

4. Οι νέες ρυθμίσεις για τη συρροή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

5. Αρχές για την εκτίμηση της ευνοϊκότητας μιας ρύθμισης σε περίπτωση σωρευτικής εφαρμογής.

Τελικό συμπέρασμα.

ΙΙ. Διαδοχή σ.σ.εργ.

ΙΙΙ. Παραπομπή από σ.σ.εργ. σε σ.σ.εργ.

Δ. Οι σχέσεις μεταξύ κανονισμών ν.δ. 3785/1957 και κανονισμών με τις σ.σ.εργ.

Ι. Θέση του προβλήματος.

ΙΙ. Οι διαμορφούμενες μεταξύ τους σχέσεις.

Ε. Σχέσεις σ.σ.εργ. μεταβιβασθείσης επιχείρησης με σ.σ.εργ. διαδόχου επιχείρησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ Σ.Σ.ΕΡΓ. ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΨΗ ΤΗΣ

§ 1. ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ.

Α. Η επιβολή της υποχρέωσης για διαπραγματεύσεις.

Ι. Το αμφιμερές δικαίωμα για διαπραγμάτευση.

ΙΙ. Η αμοιβαία υποχρέωση για διαπραγμάτευση.

1. Έννοια και φύση της υποχρέωσης.

2. Οριοθέτηση των ορίων της υποχρέωσης.

Β. Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων και οι υποχρεώσεις κατά τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων.

Ι. Η έναρξη των διαπραγματεύσεων.

1. Η πρόσκληση για διαπραγμάτευση.

2. Το αμφιμερές δικαίωμα κίνησης της διαδικασίας.

ΙΙ. Η διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων.

ΙΙΙ. Υποχρεώσεις και δικαιώματα των μερών κατά τη διαπραγμάτευση.

1. Η υποχρέωση για καλόπιστη διαπραγμάτευση.

2. Το δικαίωμα των εργαζομένων για άσκηση πίεσης με απεργία.

3. Η υποχρέωση του εργοδότη για πληροφόρηση.

4. Το δικαίωμα των μερών για πληροφόρηση από τις δημόσιες αρχές.

Γ. Το δικαίωμα παρέμβασης τρίτων κατά τις διαπραγματεύσεις.

Δ. Η ελαστικότητα των κανόνων διαδικασίας και η εξουσία των μερών για διαμόρφωση ιδίων κανόνων.

§ 2. Η ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΤΗΣ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Η ικανότητα για σύναψη σ.σ.εργ.

Ι. Η ειδική ικανότητα για σύναψη κανονιστικής σύμβασης.

ΙΙ. Η ικανότητα από την πλευρά των εργαζομένων.

1. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σωματειακού τύπου.

2. Οι ενώσεις προσώπων.

3. Η γενική υποχρέωση εγγραφής στα Μητρώα εργαζομένων.

4. Η αμφισβήτηση της ικανότητας.

5. Αποκλεισμός υποχρεωτικών συλλόγων.

6. Γενική αναγνώριση για όλες τις κατηγορίες μισθωτών.

ΙΙΙ. Η ικανότητα από την πλευρά των εργοδοτών.

1. Οργανώσεις εργοδοτικών συμφερόντων.

2. Ο κανόνας της εκούσιας ίδρυσής τους.

3. Η κατ’ εξαίρεση απονομή της ικανότητας σε μη οργανώσεις.

IV. Υποκατάστατες λύσεις σε περίπτωση έλλειψης αντίστοιχων οργανώσεων ή άλλων φορέων.

1. Ο καθορισμός ελάχιστων ορίων με υ.α.

2. Ειδικές περιπτώσεις για μισθωτούς δημοσίου.

Β. Η νομιμοποίηση για σύναψη συγκεκριμένης σ.σ.εργ.

Ι. Η αρμοδιότητα για σύναψη σ.σ.εργ.

1. Από την πλευρά των εργαζομένων.

α. Προσδιορισμός της αρμοδιότητας κατά το επαγγελματικό και γεωγραφικό πεδίο.

β. Η αποκλειστικότητα της αρμοδιότητας στις συνδικαλιστικές οργανώσεις του αυτού είδους.

γ. Η εναλλακτική αρμοδιότητα ελλείψει επιχειρησιακής συνδικαλιστικής οργάνωσης.

δ. Η αμφισβήτηση της αρμοδιότητας.

2. Από την πλευρά των εργοδοτών.

ΙΙ. Η επιλογή ανάμεσα σε πλείονες αρμόδιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

1. Η επιλογή της πλέον αντιπροσωπευτικής οργάνωσης.

2. Ο τρόπος ελέγχου της αντιπροσωπευτικότητας για σύναψη σ.σ.εργ. και η διάκριση από τον έλεγχο της ικανότητας.

3. Η διαδικασία ελέγχου της αντιπροσωπευτικότητας.

α. Τα βασικά στοιχεία της διαδικασίας.

β. Η απόφαση για την αντιπροσωπευτικότητα.

4. Το θέμα της αντιπροσωπευτικότητας από εργοδοτικής πλευράς.

ΙΙΙ. Η εξουσιοδότηση των προς διαπραγμάτευση εκπροσώπων των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Γ. Η σύναψη της συμφωνίας και η ολοκλήρωση της κατάρτισης της σ.σ.εργ.

Ι. Ο έγγραφος τύπος.

ΙΙ. Η επίσημη καταχώρηση του εγγράφου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ Σ.Σ.ΕΡΓ.

§ 1. ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Η δυνατότητα για τη ρύθμιση θεμάτων συνδεόμενων με τις εργασιακές σχέσεις.

Ι. Η ευρεία δυνατότητα στον αρχικό νόμο 1876/1990.

1. Η έννοια των όρων εργασίας.

2. Τεκμήρια για τη συμπερίληψη κάθε θέματος αμοιβαίου συμφέροντος.

ΙΙ. Οι νέες θεματικές των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

ΙΙΙ. Ο αναπροσδιορισμός του περιεχομένου από τα νέα δεδομένα της οικονομίας.

Β. Επί μέρους αρχές.

Ι. Ο αποκλεισμός εξωεργασιακών θεμάτων.

ΙΙ. Η ρυθμιστική δυνατότητα για τις νομικές έννοιες και τις νομικές διαφορές.

ΙΙΙ. Η αρνητική συλλογική συμβατική ελευθερία.

IV. Η ενιαία ρύθμιση του δυνατού περιεχομένου ανεξάρτητα από το είδος της σ.σ.εργ. και οι εξαιρέσεις.

V. Οι σύνθετες σχέσεις κανονιστικών και ενοχικών όρων.

VI. Η δυνατότητα συνδυασμένης εφαρμογής των ρυθμίσεων του άρθρου 2 νόμου 1876/1990 για ένα θέμα.

§ 2. ΤΑ ΚΑΤ’ ΙΔΙΑΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Άμεσος και ευθύς καθορισμός όρων με τους οποίους συνάπτονται οι ατομικές σχέσεις εργασίας.

Ι. Ζητήματα σχετικά με τη σύναψη, τους όρους λειτουργίας και τη λήξη των ατομικών συμβάσεων εργασίας (άρθ. 2 § 1).

1. στη σύναψη της σύμβασης εργασίας.

2. στη λύση της σύμβασης εργασίας.

α. η βασική θέση του νόμου 1876/1990.

β. Περιορισμοί από τους εφαρμοστικούς νόμους για τα μνημόνια.

αα. αποζημίωση καταγγελίας σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου.

ββ. κατάργηση ρήτρας μονιμότητας (άρθ. 5 ΠΥΣ 6/2012 κατ’ εξουσιοδότηση του ν. 4046/2012).

3. στη λειτουργία της σύμβασης εργασίας.

α. η βασική θέση του νόμου 1876/1990.

β. Περιορισμοί από τους εφαρμοστικούς νόμους για τα μνημόνια.

αα. Ο νομοθετικώς καθορισμένος κατώτατος μισθός.

ααα) οι δύο κατηγορίες γενικού κατώτατου μισθού.

βββ) η διαδικασία για τον καθορισμό από την πολιτεία του γενικού κατώτατου μισθού.

ββ. αναστολή αυξήσεων μισθών και ορισμένων επιδομάτων.

ΙΙ. Θέματα σχετικά με την ελαστικότητα χρόνου εργασίας.

1. Τροποποίηση ή συμπλήρωση θεμάτων σχετικών με μερική απασχόληση (άρθ. 2 § 16 ν. 2639/1998 όπως τελικά αντικαταστάθηκε από το άρθ. 2 ν. 3846/2010) και επαναρρύθμιση ή τροποποίηση θεμάτων σχετικών με πρόσθετες ομάδες εργασίας (άρθ. 2 § 10 ν. 1876/1990).

2. Σύστημα εκ περιτροπής εργασίας (άρθ. 2 § 2 ν. 2639/1998, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 2 §§ 3, 4 ν. 3846/2010 και τελικά από το άρθρο 17 § 3 ν. 3899/2010).

3. Διευθέτηση χρόνου εργασίας (άρθ. 41 ν. 1892/1990, όπως αντικ. από το άρθ. 3 ν. 2639/1998, το άρθ. 7 ν. 3846/2010, άρθ. 42 ν. 3986/2011, άρθ. 59 ν. 4808/2021).

ΙΙΙ. Θέματα σχετικά με ελαστικότητα στις αμοιβές (άρθ. 4 § 1 ν. 2639/1998).

Β. Καθορισμός θεμάτων ατομικών εργασιακών σχέσεων σε συνάρτηση με ζητήματα επιχειρηματικής πολιτικής (άρθ. 2 § 4).

Ι. Η σύνδεση εργασιακών όρων με συγκεκριμένη επιχειρηματική πολιτική.

ΙΙ. Η προϋπόθεση της άμεσης σύνδεσης με τους όρους εργασίας.

ΙΙΙ. Ο σύνθετος χαρακτήρας των ρυθμίσεων.

ΙV. Οι διεκδικήσεις για αντίστοιχες θεματικές.

V. Οι ειδικές ρυθμίσεις.

Γ. Ζητήματα που αφορούν τις συλλογικές εργασιακές σχέσεις.

Ι. Η άσκηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στην επιχείρηση, οι συνδικαλιστικές διευκολύνσεις και ο τρόπος παρακράτησης των συνδικαλιστικών εισφορών (άρθ. 2 § 2).

ΙΙ. Οι διαδικασίες και οι όροι συλλογικής διαπραγμάτευσης, μεσολάβησης και διαιτησίας (άρθ. 2 § 8).

1. Διαδικασία διαπραγμάτευσης.

2. Διαδικασία και οι όροι μεσολάβησης και διαιτησίας.

3. Διαδικασία και όροι συμφιλίωσης.

ΙΙΙ. Διευθετήσεις θεμάτων σχετικών με τις απεργίες.

1. Η υποχρέωση ειρήνης (άρθ. 2 § 9).

2. Ο καθορισμός προσωπικού ασφαλείας.

3. Ο δημόσιος διάλογος (άρθ. 3 ν. 2224/1994 όπως αντικ. από άρθ. 94 ν. 4808/2021).

IV. Η κατάρτιση κανονισμού εργασίας και του κανονισμού υγιεινής και ασφάλειας, και λοιπά ζητήματα που προβλέπονται στο άρθρο 12 ν. 1767/1988 (άρθ. 2 § 6 ν. 1876/1990).

1. Υποχρέωση και δικαίωμα κατάρτισης κανονισμού εργασίας.

2. Δυνατοί τρόποι κατάρτισης κανονισμού.

3. Οι όροι επιλογής της διαδικασίας.

4. Η διαφοροποίηση του περιεχομένου του κανονισμού ανάλογα με το επιλεγέν είδος.

α. Τα ρυθμιστέα θέματα στο πλαίσιο του άρθρου 12 ν. 1767/1988.

β. Περιεχόμενο κανονισμού εργασίας και δυνατότητα ρύθμισης επί μέρους αντίστοιχων θεμάτων με σ.σ.εργ.

V. Ζητήματα σχετικά με τα συμμετοχικά δικαιώματα των εργαζομένων (άρθ. 16 §§ 2, 3 ν. 1767/1988).

1. Η γενική ρύθμιση.

2. Ειδικές συμφωνίες ρυθμίσεων κοινοτικής προέλευσης.

Δ. Ρύθμιση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων μερών (ρύθμιση ενοχικών όρων άρθ. 2 § 7).

Ι. Περιεχόμενο ενοχικών όρων και η ελευθερία στη διαμόρφωσή τους.

ΙΙ. Ο πολλαπλός ρόλος των ενοχικών δεσμεύσεων.

1. Ενοχικές δεσμεύσεις για τα συμβαλλόμενα μέρη.

2. Ενοχικές δεσμεύσεις με προέκταση στους εργαζόμενους.

3. Ενοχικές δεσμεύσεις για την εξυπηρέτηση του κανονιστικού μέρους σ.σ.εργ.

ΙΙΙ. Η ελευθερία μετασχηματισμού κανονιστικών όρων σε ενοχικούς.

IV. Οι μικτοί ενοχικοί όροι.

Ε. Ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης (άρθ. 2 § 3).

Ι. Η συλλογική αυτονομία και η κοινωνική ασφάλιση.

ΙΙ. Γενικοί περιορισμοί στη συλλογική αυτονομία για θέματα κοινωνικής ασφάλισης.

1. Η μη αντίθεση στη συνταγματικότητα.

2. Η μη αντίθεση στην πολιτική δημόσιων φορέων.

3. Η μη αλλοίωση της δημόσιας ασφαλιστικής σχέσης.

ΙΙΙ. Ειδικοί περιορισμοί.

1. Περιγραφή περιορισμών.

2. Τα τιθέμενα προβλήματα.

ΣΤ. Ζητήματα που αφορούν την ερμηνεία των κανονιστικών όρων της σ.σ.εργ. (άρθ. 2 § 5).

Ι. Η έκταση της σχετικής εξουσίας.

ΙΙ. Το θέμα της ερμηνείας με δ.α.

ΙΙΙ. Το θέμα της ερμηνείας νομικών εννοιών.

Ζ. Εφαρμογή κοινοτικής οδηγίας σε εθνικό επίπεδο με σ.σ.εργ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄

Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗ Σ.Σ.ΕΡΓ.

§ 1. Η ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Τα διάφορα συστήματα δέσμευσης.

Β. Το ισχύον μικτό σύστημα δέσμευσης.

Ι. Ο κανόνας της γενικής δέσμευσης.

1. Στις εθνικές γενικές σ.σ.εργ.

2. Στις επιχειρησιακές σ.σ.εργ.

ΙΙ. Ο κανόνας της δέσμευσης μόνο των μελών.

Γ. Κοινές προϋποθέσεις για τη δέσμευση.

Ι. Η ενεργός σχέση εργασίας.

ΙΙ. Συνδρομή των αντίστοιχων πεδίων ισχύος της σ.σ.εργ.

ΙΙΙ. Το ενδεχόμενο εξαίρεσης ορισμένων μισθωτών.

§ 2. Η ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ.

§ 3. H ΕΚΟΥΣΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.

Α. Η δέσμευση από την προσχώρηση σε σ.σ.εργ.

Ι. Η έννοια και οι ουσιαστικοί όροι της προσχώρησης.

1. Η αναγκαιότητα του θεσμού της προσχώρησης και η έννοιά της.

2. Οι ουσιαστικοί όροι προσχώρησης.

3. Η ολική προσχώρηση.

ΙΙ. Οι τυπικοί όροι της προσχώρησης.

ΙΙΙ. Τα αποτελέσματα της προσχώρησης.

Β. Η δέσμευση από τη συμβατική υπαγωγή ατομικά εργαζόμενου και εργοδότη.

§ 4. Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Η αναγκαιότητα του θεσμού, η συνταγματικότητα και η προσωρινή αναστολή του.

Ι. Η αναγκαιότητα του θεσμού και η συνταγματικότητά του.

1. Η αναγκαιότητα.

2. Η συνταγματικότητα.

ΙΙ. Η προσωρινή αναστολή του θεσμού.

Β. Οι νέες προϋποθέσεις για την κήρυξη ως υποχρεωτικής μιας σ.σ.εργ.

Ι. Η υποβολή τεκμηριωμένης αίτησης.

II. Τεκμηριωμένη απόφαση του ΑΣΕ.

ΙΙΙ Τεκμηριωμένη βεβαίωση του υπουργείου εργασίας για την κάλυψη του 50% των εργαζομένων.

Γ. Η απόφαση του υπουργού εργασίας.

Ι. Η ολική επέκταση.

ΙΙ. Η κατ’ εξαίρεση μερική επέκταση.

ΙΙΙ. Η χρονική διάρκεια της δέσμευσης.

Δ. Η διαμορφούμενη κατάσταση μετά την επέκταση.

Ι. Η επέκταση του κανονιστικού μέρους.

ΙΙ. Η αμφισβήτηση της επέκτασης για εργοδότες που δεν μπορούν να είναι μέλη των αντίστοιχων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄

Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΙΣΧΥΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

§ 1. ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟ­ΝΟΥ.

Α. Το αρχικό σύστημα του νόμου 1876/1990.

Β. Η τροποποίηση από το νόμο 4046/2012 και το άρθρο 2 ΠΥΣ αρ. 6/2012.

§ 2. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΑΡΞΗΣ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ.

Α. Το χρονικό σημείο έναρξης.

Β. Η δυνατότητα αναδρομικής ισχύος.

§ 3. Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Η αυτοδίκαια και η συμφωνημένη λύση.

Β. Η καταγγελία της σ.σ.εργ.

Ι. Η ισότιμη αναγνώριση του δικαιώματος καταγγελίας και στα δύο μέρη.

ΙΙ. Οι όροι άσκησής της.

ΙΙΙ. Το περιεχόμενό της.

IV. Η καταγγελία για σημαντική μεταβολή των συνθηκών.

§ 4. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ Σ.Σ.ΕΡΓ.

Α. Η αποδέσμευση από τη σ.σ.εργ. και η έναρξη διαπραγματεύσεων.

Β. Οι αποκλίσεις από τον κανόνα της αποδέσμευσης.

Ι. Η παράταση ισχύος των κανονιστικών όρων.

ΙΙ. Η μετενέργεια της σ.σ.εργ.

1. Ολική και μερική μετενέργεια.

2. Η μετατροπή των κανονιστικών όρων σε ενοχικούς.

3. Η θεωρητική θεμελίωση της μετενέργειας.

4. Ερμηνευτικά προβλήματα από την υιοθέτηση της μερικής μετενέργειας.

5. Η σημασία της αποδυνάμωσης του ρόλου της μετενέργειας.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μηχανισμοί παρέμβασης τρίτων - Δικαστική επίλυση -

Αγωνιστική επίλυση (απεργία)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄

Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ

§ 1. ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΡΙΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡ­ΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥΣ.

Α. Σχέσεις ανάμεσα στις σ.σ.εργ. και τις συλλογικές διαφορές.

Β. Τα διάφορα μέσα παρέμβασης τρίτων.

Ι. Οι διακρίσεις μεταξύ των διάφορων μέσων.

ΙΙ. Το είδος των προσφερόμενων υπηρεσιών.

ΙΙΙ. De facto μέσα.

Γ. Ο υποχρεωτικός ή ο συναινετικός χαρακτήρας των μηχανισμών παρέμβασης.

Ι. Τα διάφορα στοιχεία του προαιρετικού συστήματος.

ΙΙ. Η έννοια της προαιρετικής διαιτησίας.

§ 2. ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ 1876/1990 ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Α. Η συμφιλίωση.

1. Η νέα προσέγγιση από το άρθρο 98 του ν. 4808/2021.

2. Οι προβλεπόμενες επιμέρους ρυθμίσεις.

α. Έννοια και αντικείμενο.

β. Η διαδικασία συμφιλίωσης.

γ. Το έργο του συμφιλιωτή.

Β. Η μεσολάβηση.

Ι. Εννοιολογικά στοιχεία.

1. Ορισμένο αντικείμενο.

2. Η αποτυχία των απευθείας διαπραγματεύσεων στα παραπάνω θέματα.

3. Παρεμβολή τρίτου προσώπου.

ΙΙ. Τυπικές προϋποθέσεις για την έναρξη της μεσολάβησης.

1. Αίτηση από τα ενδιαφερόμενα μέρη (άρθ. 15 § 2).

2. Αίτηση που υποβάλλεται από κοινού ή χωριστά από τα ενδιαφερόμενα μέρη.

3. Αίτηση στον Ο.ΜΕ.Δ.

4. Περιεχόμενο αίτησης.

ΙΙΙ. Η επιλογή του μεσολαβητή.

IV. Η διαδικασία ενώπιον του μεσολαβητή και το έργο αυτού.

1. Βασικές αρχές.

2. Έργο του μεσολαβητή.

3. Λήξη του έργου του μεσολαβητή.

4. Η επόμενη φάση.

V. Οι ειδικές διαδικασίες μεσολάβησης.

1. Η προσφυγή στη μεσολάβηση για τον καθορισμό προσωπικού ασφαλείας.

α. Η σημασία της ειδικής διαδικασίας.

β. Οι ειδικοί όροι της μεσολάβησης - παρέμβασης.

γ. Σύγκρουση ειδικής και γενικής διαδικασίας.

2. Η προσφυγή στη μεσολάβηση για δημόσιο διάλογο.

Γ. Η διαιτησία.

Ι. Εννοιολογικά στοιχεία.

1. Ομοιότητες και διαφορές από τη μεσολάβηση.

2. Διαφορές από τη δικαιοδοτική διαιτησία άρθρων 867 επ. ΚΠολΔ.

ΙΙ. Οι διαδοχικές μεταβολές στο σύστημα διαιτησίας.

ΙΙΙ. Η πρόβλεψη εναλλακτικής δυνατότητας προαιρετικής και υποχρεωτικής διαιτησίας.

IV. Το ισχύον νομικό καθεστώς της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία.

1. Τα βασικά στοιχεία του νέου συστήματος μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία.

2. Οι επιμέρους προϋποθέσεις για τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.

α. Η υποβολή αιτιολογημένης αίτησης (άρθρο 16, 2β, ββ΄).

β. Η λήξη κανονιστικής ισχύος υπάρχουσας σ.σ.εργ. (άρθρο 16 § 2β, αα΄).

γ. Η συμμετοχή του προσφεύγοντος στη μεσολάβηση και η αποδοχή της πρότασης του μεσολαβητή (άρθρο 16 § 2β, ββ΄).

δ. Η οριστική αποτυχία των διαπραγματεύσεων και η θεώρηση της μονομερούς προσφυγής ως έσχατου και επικουρικού μέσου.

ε. Το γενικότερο κοινωνικό ή δημόσιο συμφέρον συνδεόμενο με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας (άρθρο 16 § 2β).

3. Η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία στις δημόσιες επιχειρήσεις και στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας.

4. Οι δύο βαθμοί επίλυσης της συλλογικής διαφοράς.

α. Η πρωτοβάθμια επίλυση της συλλογικής διαφοράς.

β. Η δευτεροβάθμια διαιτητική επίλυση της συλλογικής διαφοράς.

5. H επιλογή του διαιτητή και το έργο του μέχρι την έκδοση της απόφασης.

6. Καθορισμός σύντομων προθεσμιών για την έκδοση της απόφασης.

7. Η εξομοίωση της διαιτητικής απόφασης με τη σ.σ.εργ.

8. Σχετική ευελιξία της απόφασης σε σχέση με υποβληθέντα αιτήματα.

Δ. Η συνταγματικότητα της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία.

1. Γενικά.

2. Η διακύμανση της νομολογίας ως προς τη συνταγματικότητα.

§ 3. ΟΙ ΣΥΜΒΑΤΙΚΩΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΡΙΤΩΝ.

Α. Ο επικουρικός χαρακτήρας των νομοθετικών ρυθμίσεων.

Β. Η σημασία των συμβατικών συστημάτων.

§ 4. ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. Ο Ο.ΜΕ.Δ. ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ.

Α. Η αναγκαιότητα ανεξάρτητων και αξιόπιστων υπηρεσιών.

Β. Η πρόβλεψη αυτόνομου διοικητικού φορέα και ανεξάρτητου σώματος Μ-Δ.

Γ. Το νομικό καθεστώς του Ο.ΜΕ.Δ. και του σώματος Μ-Δ.

Ι. Ο Ο.ΜΕ.Δ.

1. Η διοικητική, οικονομική και λειτουργική αυτονομία του.

2. Το έργο του Ο.ΜΕ.Δ. (άρθρο 17 § 2).

3. Το πρόβλημα για τον έλεγχο νομιμότητας από τον Ο.ΜΕ.Δ. των αιτήσεων μεσολάβησης και διαιτησίας.

ΙΙ. Το σώμα Μ-Δ.

ΙΙΙ. Η δραστηριότητα του Ο.ΜΕ.Δ. κατά την περίοδο 1992-2010.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ Σ.Σ.ΕΡΓ. ΚΑΙ Δ.Α.

§ 1. ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΡΟΣ Σ.Σ.ΕΡΓ. ΚΑΙ Δ.Α.

Α. Η φύση των σχετικών διαφορών.

Ι. Ο χαρακτηρισμός των διαφορών για το κύρος της σ.σ.εργ. ως ιδιωτικών.

1. Για τις σ.σ.εργ.

2. Για τις δ.α.

ΙΙ. Παρεμπίπτων και κύριος έλεγχος.

Β. Ένδικα μέσα για την προσβολή σ.σ.εργ. ή δ.α. και οι νομιμοποιούμενοι στην άσκησή τους.

Ι. Η αποφυγή αρχικά από το νομοθέτη καθορισμού ειδικών μέσων προσβολής και η προσφυγή στα γενικά μέσα.

ΙΙ. Οι προβλεπόμενοι όροι προσφυγής κατά του κύρους δ.α. μετά τη νομοθετική παρέμβαση

III. H προσφυγή για το κύρος της συλλογικής σύμβασης

ΙV. Οι ιδιαιτερότητες κατά την προσβολή ιδιωτικών πράξεων κανονιστικού περιεχομένου.

1. Η νομιμοποίηση των φορέων εκπροσώπησης των συλλογικών συμφερόντων.

2. Η μη απόκτηση της ιδιότητας του διαδίκου από τον Ο.ΜΕ.Δ. και τους διαιτητές.

3. Το πρόβλημα της νομιμοποίησης των εχόντων ατομικό έννομο συμφέρον.

Γ. Οι λόγοι ακυρότητας.

Ι. Γενικά για την κατηγοριοποίηση των διάφορων λόγων και τις βασικές αρχές του δικαστικού ελέγχου.

ΙΙ. Τα ιδιαίτερα προβλήματα ως προς την αιτιολογία της δ.α. και τον έλεγχο της ουσιαστικής κρίσης του διαιτητή.

1. Ο ρόλος της αιτιολογίας με τις διαδοχικές ρυθμίσεις.

2. Η έκταση δικαστικού ελέγχου μετά τις νέες ρυθμίσεις.

α. Δικαστικός έλεγχος ως προς τους όρους προσφυγής.

β. Δικαστικός έλεγχος ως προς τις κανονιστικές ρυθμίσεις της διαιτητικής απόφασης.

Γενικό συμπέρασμα.

Δ. Η νομική βάση των ακυροτήτων και οι συνέπειές τους.

Ι. Θέση του προβλήματος.

ΙΙ. Εφαρμογή των κανόνων περί ακυροτήτων του ΑΚ.

ΙΙΙ. Η μετατροπή άκυρης σ.σ.εργ. σε συλλογική ενοχική συμφωνία.

IV. Η θεώρηση της μερικής ακυρότητας ως ολικής και η αρχή της υποκατάστασης του άκυρου όρου από νόμιμο.

V. Η επάνοδος στην εκκρεμότητα της συλλογικής διαφοράς.

§ 2. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΩΝ ΑΠΟ Σ.Σ.ΕΡΓ. ΚΑΙ Δ.Α.

Α. Η αστική προστασία.

Ι. Η ευθύνη των μερών στην ατομική σχέση εργασίας.

ΙΙ. Δικαιώματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων από την παραβίαση σ.σ.εργ.

Β. Ποινική προστασία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Η ΕΠΙΛΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

§ 1. Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟ­ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ.

Α. Από την κοινωνική απαξίωση σε κοινό δικαίωμα καθολικής αναγνώρισης.

Β. Η συνταγματική κατοχύρωση και η διεθνής αναγνώριση.

§ 2. Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ.

Α. Η έννοια της απεργίας.

Ι. Τα τρία βασικά της στοιχεία.

ΙΙ. Οι μέθοδοι για την αμφισβήτηση.

Β. Οι διάφορες μορφές απεργίας.

Ι. Καθολική – Μερική – Περιστροφική Απεργία.

ΙΙ. Λευκή Απεργία.

ΙIΙ. Συνεχιζόμενη Απεργία – Διαλείπουσα Απεργία – Στάση εργασίας.

IV. Συνδικαλιστική – Αδέσποτη Απεργία.

V. Διεκδικητική – Προειδοποιητική Απεργία και Απεργία Διαμαρτυρίας.

VI. Πολιτική και Επαγγελματική Απεργία.

VII. Απεργία Αλληλεγγύης.

§ 3. Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ.

Α. Γενικοί Όροι.

Ι. Απόφαση γ.σ.

ΙΙ. Λοιποί όροι.

Β. Ειδικοί Όροι για τις επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας.

Γ. Απαγορεύσεις στη συμπεριφορά του εργοδότη.

§ 4. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ.

Α. Οι συνέπειες από τη νόμιμη άσκηση.

Ι. Η αποδέσμευση από κυρώσεις για άρνηση παροχής εργασίας

ΙΙ. Η αναγνώριση του ανασταλτικού αποτελέσματος.

ΙΙΙ. Διακοπή της απεργίας λόγω παραβίασης της υποχρέωσης προστασίας του δικαιώματος εργασίας των εργαζομένων.

ΙV. Η πρόωρη άρση του ανασταλτικού αποτελέσματος με την πολιτική επιστράτευση.

Β. Η παράνομη απεργία και οι συνέπειές της.

Ι. Η οριοθέτηση του παρανόμου της απεργίας.

1. Κηρυχθείσα απεργία με ελλείποντα τα εννοιολογικά στοιχεία.

2. Ο χαρακτηρισμός μιας απεργίας ως παράνομης με τη στενή του όρου έννοια.

3. Η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος απεργίας.

α. Η αναγκαία προσαρμογή.

β. Τα όρια της επιτρεπόμενης ζημίας.

γ. Απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης και η αρχή της αναλογικότητας.

δ. Η αρχή της ultima ratio.

ΙΙ. Το τεκμήριο νομιμότητας και οι συνέπειες από τη συμμετοχή σε παράνομη απεργία.

1. Η αποχή ως αυθαίρετη απουσία.

2. Η άρση του αυθαίρετου της αποχής μετά τη δικαστική αναγνώριση του προνομίου της απεργίας.

3. Οι συνέπειες της αυθαίρετης αποχής.

§ 5. ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ.

1. Κύριος έλεγχος.

2. Παρεμπίπτων έλεγχος.

3. Η απαγόρευση συνέχισης της απεργίας από υπερκείμενη συνδικαλιστική οργάνωση.

ΛΗΜΜΑΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ.