Γ. Πουλής, Εκκλησιαστικό ποινικό δίκαιο, 2η έκδ., 2007

Στο νομικό κόσμο είναι ευρέως γνωστό ότι οι κυρωτικοί κανόνες της Εκκλησίας, ένεκα ιστορικών συγκυριών και της αναγωγής της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Σύνταγμα σε επίσημη θρησκεία του Κράτους, ισχύουν, παράλληλα με τους αντίστοιχους του πολιτειακού Ποινικού Δικαίου, για όλα τα μέλη της Εκκλησίας (λαϊκούς, μοναχούς και κληρικούς), οι δε αποφάσεις των εκκλησιαστικών δικαιοδοτικών οργάνων παραδεκτώς προσβάλλονται ενώπιον του ΣτΕ, εφόσον θίγουν σχέσεις Δημοσίου Δικαίου.

Στο βιβλίο αυτό ο καθηγητής Γ. Πουλής δίνει μια πλήρη εικόνα της παράλληλης αυτής δικαιοταξίας, με όλες τις ιδιαιτερότητες, αλλά και συγκλίνουσες που αναδύονται από το ενυλωμένο εκκλησιαστικό άδικο όχι μόνο στους κανόνες της Εκκλησίας, αλλά και στις λοιπές πηγές του κλάδου (αποκρίσεις, ερμηνευτές, εκκλησιαστική νομολογία κ.λ.π.).

Το έργο διαθλάται σε τρία μέρη, ακριβώς γιατί ο συγγραφέας προσπάθησε να συνδυάσει κλασικές μεθόδους ανάγνωσης με τις σημερινές θεωρίες της «ανταποκρισιμότητας» του αναγνώστη. Αρχικώς ερμηνεύονται είκοσι εκκλησιαστικά αδικήματα, με τρόπο που εκκαλεί τη συνείδηση του αναγνώστη στην ιστορική κατανόηση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας του βυζαντινού πολιτισμού, προκειμένου όμως να αναδειχθεί η αναγκαιότητα της ερμηνείας με το σημερινό δόγμα του Ποινικού Δικαίου. Ακολουθούν κείμενα κυρωτικού χαρακτήρα και στο τρίτο μέρος αποκαλύπτονται όλες οι παράμετροι που αναγκαία καθοδηγούν τον ερμηνευτή, αλλά και τον εφαρμοστή, στην κατανόηση του Εκκλησιαστικού Ποινικού Δικαίου.

Στον Επίλογο ο συγγραφέας συμπυκνώνει τις σκέψεις του. Προτείνει να θεωρηθούν ανενεργείς κανόνες που θεσπίστηκαν ένεκα ιστορικών συγκυριών (λ.χ. η απαγόρευση μετοχής των γυναικών στη λατρεία κατά την έμμηνο ρύση, τεκμηριώνοντας την πρότασή του στα αρχαιοελληνικά και εβραϊκά παράλληλα για το μίασμα) και με έμφαση τονίζει τη διάκριση επιστήμης και μεταφυσικής και στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο, εισάγοντας ως θέση-κλειδί τη διαφορά ανάμεσα στο οντικό-επιστημονικό που περιγράφεται και στο οντολογικό-μεταφυσικό που βιώνεται, αλλά δεν μπορεί να αποδοθεί με επιστημονικές προτάσεις. Από τη σκοπιά αυτή, ενδιαφέρει κάθε νομικό, ακριβώς γιατί και σήμερα ο νομικός λόγος δεν έχει απεκδυθεί την αξιολόγηση με την οποία διολισθαίνει ο κίνδυνος της μεταφυσικής στήριξης ή απόρριψης επιστημονικών θέσεων.