Α. Σοφιαλίδης, Ασφαλιστικά μέτρα στις δημόσιες συμβάσεις, 2007

ΠΡΟΛΟΓΟΣ.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ

ΤΩΝ Ν. 2522/1997 ΚΑΙ 2854/2000

ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΥΤΗΣ

1. Επισκόπηση του περιεχομένου του ν. 2522/1997 και του ν.

2854/2000.

2. Σκοπός και προϊστορία των ν. 2522/1997 και 2854/2000 και τα

κενά που κλήθηκαν να καλύψουν.

3. Οι εισαχθείσες από το ν. 2522/1997 καινοτομίες.

4. Το ζήτημα των προϋποθέσεων των ασφαλιστικών μέτρων για τις

διαφορές ιδιωτικού δικαίου ειδικότερα.

5. Κατανομή των υποθέσεων σε πολιτικά και διοικητικά δικαστήρια

και «εσωτερική» εναρμόνιση ή ομοιομορφία.

6. Η «κατά τα λοιπά» εφαρμογή του κοινού αστικού ή διοικητικού

δικονομικού δικαίου - Αμφισβήτηση της δικαιοδοσίας των πο-

λιτικών δικαστηρίων και παρεμβολή και επίδραση του νέου άρ-

θρου 94 § 3 Σ.

7. Περιορισμός πεδίων εφαρμογής των ν. 2522/1997 και 2854/2000

και φαινόμενα έννομης προστασίας «δύο ταχυτήτων».

8. Το ζήτημα της αποκλειστικότητας ή μη της εφαρμογής των ν.

2522/1997 και 2854/2000.

9. Το κρίσιμο για τις διαφορές ιδιωτικού δικαίου ζήτημα ως προς

την ύπαρξη ασφαλιστέου δικαιώματος.

10. Σκοπός και αντικείμενα της παρούσας μελέτης και έρευνας.

ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΟ Ν. 2522/1997 ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ

1. Εισαγωγή.

2. Η τροποποίηση - αντικατάσταση του άρθρου 52 του π.δ.

18/1989.

3. Η μεταρρύθμιση του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας σε ζητήμα-

τα παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας.

4. Συνοπτική αποτίμηση των νέων διατάξεων του ΚΔΔ, σε σύγκρι-

ση και προς το σύστημα του ΚΠολΔ.

5. Γενικοί κανόνες ή γενικές αρχές που προκύπτουν από τις νέες

διατάξεις του άρθρου 52 του π.δ. 18/1989 και του ΚΔΔ.

6. Η σημασία του ν. 2522/1997 μετά τις εκτεταμένες μεταβολές

στο «κοινό» διοικητικό δικονομικό δίκαιο του άρθρου 52 π.δ.

18/1989 και του ΚΔΔ.

7. Ασκηθείσα κριτική στις μεταρρυθμίσεις, με επίκεντρο πάλι τα

ζητήματα δικαιοδοσίας και πεδίου εφαρμογής των ν. 2522/1997

και 2854/2000.

8. Επίλογος από τη σκοπιά του αστικού δικονομικού δικαίου.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΑΠΟΨΗ ΠΕΡΙ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ Ν. 2522/1997

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

1. Εισαγωγή.

2. Τα «γραμματικά» και «ιστορικά» επιχειρήματα της άποψης Στα-

ματόπουλου.

3. Η δικαιοδοσία ως αφετηρία των σκέψεων του Σταματόπουλου.

4. Η «μετατόπιση» του προβληματισμού σε ζητήματα πεδίου εφαρ-

μογής του νόμου και εφαρμοστέου ουσιαστικού δικαίου.

5. Ο προβληματισμός για τη φύση και τη δράση των «δημόσιων νο-

μικών προσώπων ειδικών σκοπών» και για το εφαρμοστέο επ’

αυτών δίκαιο.

6. Πρώτα σχόλια στην άποψη Σταματόπουλου.

7. Τα περαιτέρω επιχειρήματα της άποψης Σταματόπουλου.

8. Οι προβληθείσες από τον Χρ. Γεραρή αντιρρήσεις στην άποψη

Σταματόπουλου.

9. Σχόλια για τη σύνδεση με το ζήτημα της δικαιοδοσίας ειδικότε-

ρα.

10. Τελικά σχόλια και επανατοποθέτηση του ζητήματος.

11. Πρακτική σημασία του προβληματισμού και της απάντησης

που θα δοθεί - Η σημασία και αξία της εφαρμογής ή μη του ν.

2522/1997 από τα πολιτικά δικαστήρια - Πορεία και θέματα της

περαιτέρω έρευνας.

ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΠολΔ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ Ν. 2522/1997

1. Οι προϋποθέσεις των ασφαλιστικών μέτρων κατά τον ΚΠολΔ.

2. Οι προϋποθέσεις των ασφαλιστικών μέτρων κατά το ν. 2522/1997

και το ν. 2854/2000.

3. Οι προϋποθέσεις αναστολής εκτελέσεως κατά το άρθρο 52 π.δ.

18/1989.

4. Γενική σύγκριση του κοινού δικαίου των άρθρων 682 επ. ΚΠολΔ

με τα «συστήματα» του ν. 2522/1997 και του άρθρου 52 του π.δ.

18/1989.

5. Ειδικότερα ζητήματα σε σχέση με τις προϋποθέσεις των ασφαλι-

στικών μέτρων κατά το ν. 2522/1997 και τη διαφοροποίησή τους

από το κοινό δίκαιο του ΚΠολΔ.

5.1. Η παράβαση νόμου ως βασική προϋπόθεση του δικαιώματος

προς λήψη ασφαλιστικών μέτρων.

5.2. Κίνδυνος ζημίας ή βλάβης του αιτούντος - Ζημία (βλάβη)

και έννομο συμφέρον.

5.3. Η περί «τεκμαιρόμενης» βλάβης άποψη σε συνδυασμό και

με τον «ανεπανόρθωτο» ή (μη) «περιουσιακό» χαρακτήρα

της.

5.4. Ανυπαρξία αξιολογικής διαβάθμισης μεταξύ των δύο προϋ-

ποθέσεων.

5.5. Η ανάγκη σωρευτικής και όχι διαζευκτικής συνδρομής των

ανωτέρω προϋποθέσεων.

5.6. Η αποκλειστικότητα των ανωτέρω προϋποθέσεων – Κίνδυ-

νοι συγχύσεων με τα κριτήρια επιλογής του αναγκαίου ή/και

κατάλληλου μέτρου – Η άποψη περί της υπάρξεως και «τρί-

της» («αρνητικής») προϋπόθεσης.

6. Η οριοθέτηση των πεδίων εφαρμογής των ν. 2522/1997 και

2854/2000 και η σημασία της.

6.1. Η κυρίαρχη τάση στη νομολογία της ΕΑ του ΣτΕ και των

πολιτικών δικαστηρίων.

6.2. Η πρακτική σημασία του περιορισμού των πεδίων εφαρμο-

γής των ν. 2522/1997 και 2854/2000 κατά τη νομολογία των

ΕΑ του ΣτΕ και των πολιτικών δικαστηρίων.

7. Η στάση της νομολογίας των πολιτικών δικαστηρίων σε υποθέ-

σεις που δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του ν. 2522/1997.

7.1. Αποφάσεις που απέρριψαν αιτήσεις ως μη νόμιμες με την

αιτιολογία της ανυπαρξίας ασφαλιστέου δικαιώματος.

7.2. Αποφάσεις που απέρριψαν αιτήσεις ως μη νόμιμες με βάση

μόνο την κρίση περί μη εφαρμογής των ν. 2522/1997 και

2854/2000, χωρίς να ελέγξουν τη συνδρομή ή μη ασφαλι-

στέου δικαιώματος.

8. Η στάση της νομολογίας των πολιτικών δικαστηρίων μετά τους

ν. 2522/1997 και 2854/2000 επί υποθέσεων που υπάγονται στα

πεδία εφαρμογής τους.

9. Πρώτα σχόλια και συμπεράσματα – Θέση ζητημάτων και ερωτη-

μάτων – Οι διάφορες εκδοχές προς συζήτηση.

9.1. Η πρώτη εντύπωση.

9.2. Οι δύο πιθανές εκδοχές ως προς τη λειτουργία των ειδικών

νόμων.

9.3. Το γενικότερο ζήτημα ως προς την ανάγκη συνδρομής ασφα-

λιστέου δικαιώματος στα ασφαλιστικά μέτρα προσωρινής

ρυθμίσεως καταστάσεως.

9.4. Πρώτα σχόλια επί των δύο εκδοχών σε συσχετισμό και με τη

στάση μέρους της νομολογίας των πολιτικών δικαστηρίων

πριν το ν. 2522/1997.

9.5. Ασφαλιστέο δικαίωμα και δικαίωμα στη λήψη ασφαλιστι-

κών μέτρων.

10. Κριτική που ασκήθηκε στην περί μη συνδρομής ασφαλιστέου δι-

καιώματος νομολογία των πολιτικών δικαστηρίων και σχόλια επ’

αυτής.

10.1. Κριτική με αφορμή τη ΜονΠρωτΕυρυτανίας 128/2003 και

σχόλια επ’ αυτής.

10.2. Κριτική με αφορμή τη ΜονΠρωτΠειρ 7510/2004 και σχό-

λια επ’ αυτής.

10.3. Συνολική παρατήρηση.

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

1. Συσχετισμός ασφαλιστέου δικαιώματος και αντικειμένου δικαιο-

δοσίας στη νομολογία των πολιτικών δικαστηρίων γενικότερα.

2. Μεταξύ «παροχής προσωρινής έννομης προστασίας από την ανα-

θέτουσα αρχή» και «άσκησης διοίκησης από τα δικαστήρια».

3. Μεταξύ αμφισβητούμενης και εκούσιας δικαιοδοσίας ή μεταξύ

δικαιοσύνης και διοίκησης και πάλι.

4. Η φύση της εξουσίας και δράσης της αναθέτουσας αρχής κατά

την «εκδίκαση» προσφυγών και τη «λήψη» μέτρων.

5. Συμβατότητα των σχετικών με την εξουσία της αναθέτουσας αρ-

χής διατάξεων του ν. 2522/1997 προς το δίκαιο του ΚΠολΔ.

6. Προσπάθεια σύνθεσης και συναγωγής συμπερασμάτων.

6.1. Η δράση της αναθέτουσας αρχής και οι συνέπειές της υπό το

πρίσμα του ΚΠολΔ.

6.2. Όρια εφαρμογής των άρθρων 293 επ. ΚΠολΔ στις συγκεκρι-

μένες υποθέσεις.

6.3. Η φύση της δράσης των δικαστηρίων στις συγκεκριμένες

υποθέσεις – Απονομή δικαιοσύνης ή άσκηση διοίκησης –

Αμφισβητούμενη ή εκούσια δικαιοδοσία.

6.4. Η «σχετικοποίηση» παραδοσιακών διακρίσεων και των κρι-

τηρίων τους υπό την επίδραση νέων δεδομένων και ιδίως

του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου.

ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

ΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ

ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

1. Τα ζητήματα.

2. Ανυπαρξία υποχρέωσης προηγούμενης άσκησης κυρίου ενδίκου

βοηθήματος παροχής οριστικής δικαστικής προστασίας.

2.1. Η ρύθμιση του ν. 2522/1997.

2.2. Μεταβολή στα ισχύοντα στο κοινό διοικητικό δικονομικό

δίκαιο.

2.3. Ανυπαρξία μεταβολής για το καθεστώς ασφαλιστικών μέ-

τρων του ΚΠολΔ.

3. Υποχρέωση άσκησης κυρίου ενδίκου βοηθήματος μετά την απο-

δοχή της αίτησης και αντίστοιχη προθεσμία - Αυτοδίκαιη άρση

ασφαλιστικών μέτρων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

3.1. Η επιβαλλόμενη από το ν. 2522/1997 υποχρέωση.

3.2. Σύγκριση προς το δίκαιο του ΚΠολΔ.

4. Ζητήματα λοιπών προθεσμιών που αφορούν την κύρια δίκη.

4.1. Διακοπή προθεσμίας άσκησης κυρίου ενδίκου βοηθήματος

4.2. Προθεσμία εκδίκασης κύριας αγωγής ή του κύριου ενδίκου

βοηθήματος γενικότερα.

5. Αμοιβαία επίδραση αποτελεσμάτων δίκης ασφαλιστικών μέτρων

και κύριας δίκης.

5.1. Οι ρυθμίσεις του ΚΠολΔ και του ν. 2522/1997.

5.2. Συγκρίσεις και παρατηρήσεις.

6. Η ταυτότητα και το αντικείμενο του κυρίου ενδίκου βοηθήματος

και της κύριας δίκης.

ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΤΟΥΣΑΣ ΑΡΧΗΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

ΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

1. Οι σχετικές με την προσφυγή ρυθμίσεις του ν. 2522/1997.

2. Ζητήματα «ορολογίας» και εισαγωγή στα ζητήματα «ουσίας».

3. Παράλειψη άσκησης και απαράδεκτη άσκηση της ειδικής προ-

σφυγής και επίδραση στο παραδεκτό της αίτησης ασφαλιστικών

μέτρων.

3.1. Επίδραση μη άσκησης της ειδικής προσφυγής ή απαράδε-

κτης άσκησης αυτής στο παραδεκτό της αιτήσεως ασφαλι-

στικών μέτρων.

3.2. Δυνατότητα ερμηνευτικής απεξάρτησης της αίτησης ασφα-

λιστικών μέτρων από την ειδική προσφυγή και από τα ενδε-

χόμενα απαράδεκτα αυτής.

3.3. Το «αντικείμενο προσβολής» και η «προσβαλλόμενη» πρά-

ξη ή παράλειψη.

4. Ειδικότερα ζητήματα από την πενθήμερη προθεσμία άσκησης

της ειδικής προσφυγής.

5. Ειδικότερα ζητήματα από την υποχρέωση κοινοποίησης της προ-

σφυγής σε τρίτους.

6. Κρίσεις της αναθέτουσας αρχής επί της προσφυγής και ενδεχό-

μενη δεσμευτικότητά τους για το δικαστήριο των ασφαλιστικών

μέτρων.

7. Ζητήματα από την απαιτούμενη ταυτότητα «αιτιάσεων» που

προβλήθηκαν με την ειδική προσφυγή και όσων προβάλλονται

με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων – Φαινόμενα ενός ιδιότυπου

«συστήματος συγκεντρώσεως».

7.1. Οι κρίσιμες διατάξεις του νόμου.

7.2. Το πρόβλημα της εφαρμογής του «κανόνα» περί ταυτότητας

των αιτιάσεων σε περίπτωση «εξαίρεσης» από τον κανόνα

της υποχρεωτικής άσκησης προσφυγής.

7.3. Φαινόμενα καθιέρωσης ενός ιδιότυπου «συστήματος συγκε-

ντρώσεως».

7.4. Δυνατότητες προβολής αιτιάσεων και λοιπών ισχυρισμών

εκ μέρους του αιτούντος και των άλλων δια δίκων στη δίκη

ασφαλιστικών μέτρων.

8. Ζητήματα από την προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ασφαλι-

στικών μέτρων και τη συνάρτηση της αφετηρία της με την απόρ-

ριψη της ειδικής προσφυγής.

8.1. Λειτουργία της προθεσμίας και συνέπειες από την πάροδο

αυτής.

8.2. Ζητήματα από την αφετηρία της προθεσμίας και δυνατότητα

ή μη «επανεκκίνησης» αυτής.

8.3. Δυνατότητα «πρόωρης» άσκησης της αιτήσεως ασφαλιστι-

κών μέτρων.

9. Το προβλεπόμενο «κώλυμα» συνάψεως της σύμβασης κατά τη

διάρκεια των προθεσμιών άσκησης προσφυγής και αιτήσεως

ασφαλιστικών μέτρων και μετά την άσκηση της προσφυγής.

10. Γενική σύγκριση προς το δίκαιο του ΚΠολΔ – Διαφορές και

ομοιότητες – Γενικά σχόλια και παρατηρήσεις.

11. Εισαγωγή στο πρόβλημα της «αποκλειστικότητας» των ν.

2522/1997 και 2854/2000 έναντι του κοινού δικονομικού δικαίου.

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΕΚΤΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

ΤΩΝ Ν. 2522/1997 ΚΑΙ 2854/2000

ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

1. Το ζήτημα και η έννοια της «αποκλειστικότητας» των διατάξε-

ων του ν. 2522/1997 έναντι των διατάξεων του κοινού δικονομι-

κού δικαίου – Η πρακτική σημασία της οριοθέτησης των πεδίων

εφαρμογής των ν. 2522/1997 και 2854/2000.

2. Η άποψη περί αποκλειστικότητας του ν. 2522/1997 στη νομολο-

γία των ΕΑ του ΣτΕ για τις διοικητικές (ακυρωτικές) διαφορές.

3. Παράλληλη τάση περιορισμού των πεδίων εφαρμογής των ν.

2522/1997 και 2854/2000 και η περί «καθαρότητας» άποψη στη

νομολογία των ΕΑ του ΣτΕ.

4. Τα πρακτικά αποτελέσματα στα οποία οδηγεί η άποψη περί απο-

κλειστικότητας του ν. 2522/1997 έναντι του κοινού διοικητικού

δικονομικού δικαίου και ο απόλυτος διαχωρισμός των πεδίων

εφαρμογής τους.

5. Προσπάθειες αποκλίσεων στη νομολογία της ΕΑ του ΣτΕ και στη

θεωρία - Η μειοψηφούσα «αντίθετη» άποψη.

6. Η στάση των πολιτικών δικαστηρίων στο ζήτημα των σχέσεων

μεταξύ του ν. 2522/1997 και των κοινών διατάξεων του ΚΠολΔ

6.1. Οι επαμφοτερίζουσες απόψεις.

6.2. Η υιοθέτηση της περί αποκλειστικότητας άποψης και από τα

πολιτικά δικαστήρια.

7. Περιορισμοί του πεδίου εφαρμογής του ν. 2522/1997 και φαι-

νόμενα σωρευτικής ή εναλλακτικής ή συντρέχουσας εφαρμογής

των δύο συστημάτων στη νομολογία των πολιτικών δικαστηρί-

ων.

7.1. Η υπ’ αριθ. 8712/2003 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδι-

κείου Αθηνών.

7.1.1. Τα περιστατικά της υπόθεσης και της δίκης συνοπτι-

κά.

7.1.2. Οι παραδοχές της αποφάσεως ως προς τα παραδεκτό

της αιτήσεως.

7.1.2.1. Σκέψεις ως προς το πεδίο εφαρμογής του ν.

2522/1997.

7.1.2.2. Σκέψεις ως προς το έννομο συμφέρον και

την ενεργητική νομιμοποίηση κατά το ν.

2522/1997.

7.1.2.3. Σκέψεις σχετικά με τις δυνατότητες προσώ-

πων που δεν έχουν έννομο συμφέρον ή δεν νο-

μιμοποιούνται ενεργητικά κατά το ν. 2522/1997

– «Συνδρομή» των δυνατοτήτων που παρέ-

χουν οι ν. 2522/1997 και 2854/2000 και το

κοινό δίκαιο του ΚΠολΔ.

7.1.2.4. Τελικές κρίσεις της αποφάσεως για το παρα-

δεκτό της συγκεκριμένης αιτήσεως.

7.1.3. Κρίσεις της αποφάσεως ως προς τη βασιμότητα της

αίτησης (πιθανολόγηση παραβάσεως νόμου).

7.1.4. Τελικές κρίσεις της αποφάσεως.

7.1.5. Σχόλια και εκτιμήσεις με αφορμή την ως άνω απόφα-

ση και επ’ αυτής.

7.2. Η υπ’ αριθ. 16216/1999 απόφαση του Μονομελούς Πρωτο-

δικείου Αθηνών.

8. Γενικά σχόλια, συσχετισμοί και συγκρίσεις - Συνολική αποτίμη-

ση της στάσεως των πολιτικών δικαστηρίων.

9. Η κριτική που ασκήθηκε στην αποκλίνουσα στάση της νομολο-

γίας των πολιτικών δικαστηρίων με επίκληση ζητημάτων δικαιο-

δοσίας και φαινομένων ανομοιομορφίας και σχόλια επ’ αυτής.

ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΥΠΑΓΩΓΗΣ

ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 94 § 3 Σ

1. Η αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, η νέα διάταξη του άρ-

θρου 94 § 3 αυτού και η ανακίνηση παλαιών ζητημάτων δικαιο-

δοσίας.

2. Η διατυπωθείσα πρόταση «μεταφοράς» όλων των διαφορών από

δημόσιες συμβάσεις στα διοικητικά δικαστήρια.

3. Επιμέρους σκέψεις και επιχειρήματα της «πρότασης μεταφοράς»

και σχολιασμός αυτών.

3.1. Η γενική κριτική τοποθέτηση απέναντι στο ισχύον σύστημα

και στο (οργανικό) κριτήριο κατανομής της δικαιοδοσίας.

3.2. Ειδικότερη κριτική της κρατούσας αντίληψης για την εφαρ-

μογή του οργανικού κριτηρίου και σχολιασμός της.

3.3. Η προβαλλόμενη από τον Παυλόπουλο προέχουσα φύση των

εφαρμοστέων στις υποθέσεις αυτές κανόνων.

3.4. Τα προβαλλόμενα από την άποψη Παυλόπουλου μειονεκτή-

ματα από την ένταξη των σχετικών διαφορών στη δικαιοδο-

σία των πολιτικών δικαστηρίων και σχόλια επ’ αυτών.

4. Η ειδική επίκληση της κατά το ν. 2522/1997 αγωγής αποζημιώ-

σεως για επισήμανση περαιτέρω «αντιφάσεων».

4.1. Το προβαλλόμενο επιχείρημα.

4.2. Σχολιασμός του επιχειρήματος.

5. Πρώτα γενικότερα συμπεράσματα και σχόλια με αφορμή την

άποψη Παυλόπουλου σε σχέση με τις υποθέσεις των ν. 2522/1997

και 2854/2000 και την εκδίκασή τους από τα πολιτικά δικαστή-

ρια.

6. Περαιτέρω επιχειρήματα Παυλόπουλου για το νόημα και τη λει-

τουργία του άρθρου 94 § 3 Σ και για τα ζητήματα της δικαιοδοσί-

ας.

6.1. Η επίκληση πολιτικών και οικονομικών παραμέτρων από το

φαινόμενο των «ιδιωτικοποιήσεων».

6.2. Η επίκληση των ορίων και «ασφαλιστικών δικλείδων» που

θέτει το άρθρο 94 § 3 του Συντάγματος – Οι προϋποθέσεις

εφαρμογής του άρθρου 94 § 3 Σ.

7. Τελικά σχόλια και συμπεράσματα σε σχέση με τη διάταξη του

άρθρου 94 § 3 Σ και τις συναφείς ερμηνευτικές απόψεις.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Εισαγωγή στα Παραρτήματα δικαστικών αποφάσεων πολιτικών δι-

καστηρίων περιόδου 1997-2005.

Παράρτημα Ι. Πίνακας δικαστικών αποφάσεων πολιτικών δικαστηρί-

ων 1997-2005.

Παράρτημα ΙΙ. Πίνακας αποφάσεων πολιτικών δικαστηρίων που

δημοσιεύθηκαν στο νομικό τύπο με σχόλια, παρατηρήσεις ή

σημειώματα.

Πίνακας ΙΙΙ. Πίνακας αποφάσεων πολιτικών δικαστηρίων που παρα-

πέμπουν σε αποφάσεις των ΕΑ του ΣτΕ.

Παράρτημα IV. Αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων που δέχθηκαν

αντίστοιχες αιτήσεις.

Παράρτημα V. Ταξινόμηση απορριπτικών αποφάσεων πολιτικών δι-

καστηρίων βάσει των αιτιολογιών τους.

Παράρτημα VI. Λημματικό ευρετήριο αποφάσεων πολιτικών δικα-

στηρίων.

Παράρτημα ειδικών νόμων.

Πίνακας βιβλιογραφίας.

Θεματικό ευρετήριο.